Het verschil tussen juist en lekker

Op 2 juli vond het ONK thuisbrouwen plaats: het jaarlijkse Open Nederlands Kampioenschap voor amateurbrouwers. Ik streed mee met deze vier meesterwerken. Een mooie aanleiding om jullie eens even bij te praten hoe het eigenlijk met het bierbrouwen staat.

Speciaal opgeleide keurmeesters van het BKG keurden alle 550 ingezonden bieren en gaven ze punten van 0 (onmogelijk) tot 100 (ook onmogelijk). Laat ik het zo zeggen: vanaf 80 punten is je bier echt goed, in de brede range van 60 tot 80 is er allerlei ruimte voor verbetering en onder de 60… nou ja, blijven oefenen.

Mijn uitslag op het ONK thuisbrouwen:

• Mala Hierba: 76 punten (ruimte voor verbetering)
• Rosie’s Revenge: 76 punten (ruimte voor verbetering)
• Daar is Jut: 70 punten (ruimte voor verbetering)
• Lobke 16: 59 punten (blijven oefenen)

Ik kan natuurlijk prima tegen mijn verlies, maar je snapt dat die keurmeesters er niets van hebben begrepen.

(Om eerst nog even terug te komen op de vraag hoe het eigenlijk met brouwen staat: goed, maar het is anders dan het was. Ik heb mijn plannen om een eigen brouwerij te beginnen op de lange baan geschoven. Dat betekent dat bierbrouwen weer gewoon een hobby is geworden. Ik brouw nog zo’n een keer per maand en weer puur voor mijn plezier (en het lekkere bier). Ik neem mijn brouwspullen overigens gewoon mee naar Spanje. Wie weet wat daar ooit nog eens van komt.)

80 punten

Terug naar het ONK thuisbrouwen. Ik stuurde een keer eerder een bier in voor een wedstrijd. Dat was naar het Open Club Kampioenschap (OCK, er is verder ook nog een OBBK en BONK…). Daar scoorde een wat saaie Pale Ale een mooie 80 punten. Goh, dacht ik toen, als zo’n suffige Pale Ale al 80 punten scoort, dan wil ik nóg wel een keer aan een wedstrijd meedoen, maar dan met echt lekker bier!

Juist bier

En daar ging ik de mist in. Het ONK thuisbrouwen gaat niet perse over lekker bier, maar over juist bier. Over keurig binnen het biertype brouwen: de juiste kleur, de juiste hoeveelheid koolzuur, de juiste schuimstabiliteit, het juiste mondgevoel (ook daar bestaat juistheid in) en zo nog een aantal criteria. Ik was als kleuter al niet zo goed in binnen de lijntjes kleuren.

Lavendel

Neem nou Lobke 16, mijn milkstout. Omdat ik niet zo van milkstouts hou, dacht ik: ik doe er iets geks mee, ik gooi er lavendel bij. Ik liet het bier proeven aan een gezelschap van bierliefhebbers en die haalden de lavendel er feilloos uit. De keurmeester niet. Hij meende dat er heel veel kruidnagel in zat (nog geen nanogram). En dat hoort niet in een milkstout (lavendel uiteraard ook niet). ‘Géén kruiden gebruiken’ stond er op het proefformulier.

RIS (maar eigenlijk een roggestout)

Maar het commentaar op Daar is Jut deed pas echt pijn. Mijn sublieme roggestout, slechts 70 punten. Hij ging op het ONK thuisbrouwen door voor Russian Imperial Stout (RIS), want een beter passend hokje was er niet op de biertypenlijst. Het commentaar van de jury: ‘Het bier heeft weinig geur en smaak, ik mis de complexiteit van een RIS.’ Klopt. Het is een heerlijke, cleane, zachte, dikke, zware stout. Zonder tierlantijnen zoals eikenhoutsnippers, kruiden of een overdaad aan caramouten. Het is het soort bier waar ik een straatje voor om fiets.

Rosie

Samen met Lobke 16 is Rosie’s Revenge het enige bier waarbij ik met gekke toevoegingen heb geëxperimenteerd. Er zit rozenbottel en hibiscus in. Ik had Rosie ingestuurd in de zogenaamde ‘vrije klasse’, de klasse op het ONK thuisbrouwen waar je mag buiten spelen. Wel binnen de lijntjes. Ik moest het bier een type meegeven en had Rosie vanwege de gist dan maar als saison aangeduid. De keurmeester vond er dit van:

“Hele mooie complexe geur en smaak. Wel iets te weinig bitter en niet droog genoeg om een saison te zijn. Complimenten voor de perfecte dosering van de hibiscusbloemen en rozenbottels. Zeker een aangenaam bier voor in het zonnetje.”

En toen wist ik het zeker. Ik ga voortaan alleen nog maar onjuiste, lekkere bieren brouwen!