Ontspullen

Nog even over bezit. Ter voorbereiding op mijn emigratie wil ik er het liefst zoveel mogelijk vanaf. Ik ben dus – heel voorzichtig – begonnen met ontspullen. Geïnspireerd door Kjer, die vrijwel niets bezit. Maar ook door de tiny house movement: extreem klein wonen, vanuit de gedachte dat een mens eigenlijk maar heel weinig nodig heeft. En dan heb je bijvoorbeeld nog Marie Kondo, die stelt dat je simpelweg gelukkiger wordt van je rotzooi opruimen. Aan de inspiratie kan het dus niet liggen…

Sommige dingen in het leven zijn stom en andere dingen zijn moeilijk. Ontspullen is stom en moeilijk. Aan opruimen heb ik altijd al een broertje dood gehad. Maar ik weet niet zo precies waarom ik het weggooien van spullen zo moeilijk vind (of nou ja, beter weggeven of verkopen natuurlijk). Ik vind met veel dingen dat ze ‘altijd wel weer een keer van pas komen’ en voor bijna alles geldt bovendien: het is niet stuk, dus waarom zou je er vanaf willen?

Krijtjes van de HEMA

En het klopt vaak ook nog. Ik gebruik spullen heel lang. En dus heb ik nog bestek uit mijn studententijd, boeken die ik op de middelbare school moest lezen, een plakbandhouder die ooit op de kinderkamer van mijn broertje stond en kledingstukken uit de tijd dat ik nog jong was. Er staat in mijn keuken een doosje krijtjes van de HEMA. Dat staat er nu zes jaar en negen maanden, zo lang als ik in dit huis woon. Er zijn er drie uit, voor de rest zit het doosje nog vol. Ik heb in mijn keuken een muurtje van schoolbordverf, waarop ik boodschappen schrijf en andere dingen die ik niet moet vergeten. Maar ja, hoe lang doe je dan met een krijtje? Zo’n twee jaar en drie maanden blijkbaar.

Sentimenten

Marie Kondo zegt dat je alles moet wegdoen waar je niet blij van wordt. Maar ja, ik word echt niet blij van de stofzuiger en toch blijft ie. Tegelijkertijd weet ik best dat ik veel dingen bewaar uit emotie en niet uit rationele overwegingen. Waarom heb ik een kast vol boeken? Omdat ik wel gezellig vind staan. En omdat ik het niet zo makkelijk vind om een boek weg te doen. Aan de meeste heb ik plezierige uren beleefd. Ze doen me terugdenken aan de tijd waarin ik ze las. Allemaal sentimenten. Van driekwart van mijn boeken zou ik niet eens meer weten dat ik ze had als ik ze morgen weg zou gooien. En dus probeer ik op een andere manier naar bezit te kijken. Zou ik niet liever iemand anders de ervaring van het lezen gunnen?

De tv is weg

Ik ben al een heel klein beetje begonnen met ontspullen. Vanochtend heb ik een half vuilniszakje met kleding gevuld. En eerder deze week heb ik de tv uit mijn woonkamer gehaald. Ik had mijn abonnement opgezegd (scheelde weer 12 euro per maand) omdat ik toch nooit keek. Tot mijn verrassing word ik hier nou echt blij van. De woonkamer is veel rustiger en natuurlijker zonder tv. Over afscheid van bezit gesproken: het ding staat nog wel in mijn opslag en nog niet op Marktplaats…

Ontspullen galore

En nu dus dóór, ontspullen in overvloed! Want ik wíl wel van een groot deel van mijn bezit af (een deel daarvan is overigens geen bezit, maar gewoon troep). Het helpt enorm bij het emigreren. Ik ga natuurlijk niet allemaal dozen met onzin verschepen naar het Spaanse platteland. En ik ben oprecht gecharmeerd van het tiny house idee. Waarom heb ik een groot huis nodig als ik het liefst zoveel mogelijk buiten wil leven? En misschien hebben Marie Kondo en Kjer best een beetje gelijk en word ik van ontspullen ook nog gelukkiger.

Nieuwe wapenfeiten worden hier gemeld. Het kan even duren…