Over introvert zijn
Ik ben een introvert. Op het eerste gezicht heeft dit niet zoveel te maken met een eenvoudig leven op het Spaanse platteland. Op het tweede gezicht wel. Deze post is een hart onder de riem voor alle introverten out there en een poging om iets over ‘ons’ uit te leggen aan extraverten en ambiverten.
Clichés
Door de clichés die er bestaan over introverten zijn er nogal eens mensen verbaasd als ik vertel dat ik introvert ben. Eerst maar eens het grootste misverstand uit de weg ruimen. Introvert is iets anders dan verlegen zijn.
Introverten zijn sociale mensen, maar niet de hele tijd.
In één zin: extraverten krijgen energie van sociale activiteiten, introverten laden de batterij pas weer op als ze alleen zijn. Introverten zijn dus wel sociale mensen, maar niet de hele tijd. Wij houden wel van gezelschap, maar het liefst één op één. Groepen vinden we vermoeiend. Feestjes? Niet echt ons idee van een leuke tijdsbesteding, maar als we er genoeg mensen kennen en we zelf mogen bepalen wanneer we weer weggaan, dan gaat het best.
Eigenschappen
Dit zijn een aantal typische eigenschappen van introverten:
- We zijn graag en veel alleen. We hebben het zelfs nodig.
- We hebben een klein aantal, betekenisvolle vriendschappen. Mensen bij wie we op ons gemak zijn.
- We zijn slecht in koetjes en kalfjes, gesprekken moeten ergens over gaan en anders houden we liever onze mond.
- We hebben een sterke voorkeur voor één op één contact, groepen zijn voor ons energieslurpers.
- Op feestjes kunnen we de slechte gewoonte hebben om er zomaar tussenuit te sneaken.
- We schrijven graag en vinden het makkelijker om ons op die manier uit te drukken. Kunnen we even rustig nadenken hoe we iets formuleren.
- Onze ideale zaterdagavond is bank, boek en poes op schoot.
- We nemen niet altijd de telefoon op (leve whatsapp).
- Als we alleen zijn voelen we ons niet eenzaam, in gezelschappen soms wel. We zijn in groepen meer observator dan deelnemer.
- We vinden het heel gezellig om andere mensen te zien, maar daarna moeten we daarvan bijkomen. Het komt aan op doseren.
Er zijn er nog wel meer, maar ik heb me beperkt tot de dingen waar extraverten en ambiverten iets van merken. We hebben ook een hele rijke, fantasievolle binnenwereld. En we vinden het bijvoorbeeld helemaal niet eng of vervelend om dingen in ons eentje te ondernemen.
Kantoorbaan
Wat heeft introvert zijn te maken met de keuzes die ik in mijn leven heb gemaakt? Mijn kantoorbaan viel me niet alleen zwaar omdat ik me niet nuttig genoeg voelde. Ik had telkens de hele dag mensen om me heen. Grote, open werkruimtes met soms meer dan twintig flexplekken. De hele dag vergaderen, bila’s, bellen, ad hoc overleggen. Ik was aan het eind van de dag gevloerd. Ik had ‘s avonds dan ook nooit afspraken, behalve voor werk. Het liefst lag ik in mijn eentje op de bank bij te komen van een hele dag sociaal doen.
Appartement
Mijn appartement was de enige plek waar ik gegarandeerd alleen kon zijn. Zodra ik de deur uit ging, was ik onder de mensen. Dat heb je nou eenmaal als je in een stad woont. Zelfs als het regende kwam ik in het Flevopark nog joggers en hondenuitlaters tegen. Voor echte rust moest ik Amsterdam uit. Met de trein naar een natuurgebied om te wandelen. Maar elke keer in een trein stappen is best een drempel. En dus zat ik vaker binnen dan me lief was.
Paradijs voor introverten
Ik leef nu in het paradijs voor introverten. Het is hier heerlijk rustig. Ik kan de hele dag naar buiten zonder onder de mensen te hoeven zijn. Twee keer per dag komt Luis de schapenman voorbij. Die zegt dan ‘buenos días’. Verder is hij niet zo spraakzaam. In plaats van op kantoor te moeten vergaderen, ga ik hier weer geld verdienen met iets wat ik heel graag doe: schrijven.
Als ik mensen wil zien, dan kom ik van mijn berg af.
En nee, ik vind het dus niet eng of erg om hier alleen te wonen. Een voordeel van introvert zijn. Als ik mensen wil zien, dan kom ik mijn berg af. Op maandag en woensdag kan ik zo aansluiten bij de borrel, in het Ezelparadijs ben ik altijd welkom en daar kom ik nog steeds graag. En ik ben hier ook nieuwe vriendschappen aan het opbouwen. Rustig aan en niet teveel.
De balans tussen alleen zijn en mensen zien blijft een continue evenwichtsoefening. En dan heb ik hier ook nog regelmatig logés.
Kwestie van oefenen
Het heeft lang geduurd voordat ik wist dat ik een introvert was. Juist vanwege dat cliché dat introverten stille, verlegen, grijze muizen zijn. Ik dacht dat er gewoon iets mis met me was. Dat ik me niet zo moest aanstellen. Dat mijn behoefte om in mijn eentje een beetje te reflecteren op de bank met de poes op schoot luiheid was. Hoe kon ik nou zó uitgeput thuiskomen van een netwerkborrel? Waarom werd ik doodongelukkig van groepsetentjes? Het was vast een kwestie van meer oefenen.
Dit is voor alle introverten. Wees wie je bent. Doe waar je gelukkig van wordt. En als je concessies doet aan deze extraverte wereld, doe het gedoseerd. En ga daarna lekker een dagje uitkateren op de bank met een boek. Of in het bos.
You may also like
Beschermd: Een update over van alles
Het water staat aan de lippen
Comments
Mooi geschreven! En zo herkenbaar. Ook ik ben een introvert en ik kruip ook graag in mijn eigen coconnetje om weer bij te komen van allerlei sociale gebeurtenissen en een drukke werkdag. Het is jammer dat introvert zijn vaak gelijk gesteld wordt aan verlegen en onzeker, want dat is inderdaad volstrekt iets anders. Ik begrijp het dus volledig dat je als introvert hebt gekozen voor het Spaanse platteland zodat je zelf kunt kiezen wanneer je weer een dosis “sociaal bezig zijn” tot je neemt.
Ha, dank! Die misverstanden over introverten zijn inderdaad weleens vervelend. Als je niet op je mondje bent gevallen en een mening hebt, dan kunnen sommige mensen dat maar lastig rijmen met introvert zijn.
Waar, allemaal waar en t0-the-point. Wat mooi. Een woord noemde je nog niet. Past soms wel: Asperger. Maar desalniettemin er past heus wel eentje bij. En dat maakt het mooier en eenvoudiger als deze persoon het snapt. Voorbeeld: zelfs met iemand als Alan Turing (wie was dat ook alweer, hij heeft in in eentje de 2deWO met een aantal jaren ingekort) was het mogelijk om goed samen te leven. En dat maakt de kwaliteit van leven toch beter. Veel succes daar.
Ha Tinus, het Syndroom van Asperger is een stoornis. Introvert zijn is een karaktereigenschap. Net zoals je ochtendmensen en avondmensen hebt, heb je introverten en extraverten. En alles daar tussenin.
Wat leuk om te lezen. Ik herken mezelf er helemaal in! Ik vond het een eye-opener! Dank je, Marie-Louise
Fijn om te horen!
erg herkenbaar! hier ook een rustige dag na een drukke dag.. verjaardagen vieren we standaard op zaterdag zodat we zondag kunnen bijkomen voordat de werkweek weer begint 😉 man heeft dat totaal niet, is makkelijk onder de mensen maar ook makkelijk alleen. hangt er lekker makkelijk tussen 😉 maar de kids en ik moeten wel vaak even opladen 🙂
Slim!
Wat je schrijft is voor mij volledig herkenbaar….Ik ben graag alleen alhoewel ik soms wel nood heb aan contact met anderen. Ik voel me in groep zowiezo niet goed zelfs als het bekenden zijn. In groep hou ik me altijd op de achtergrond en zal dan ook niet in de groep voor mijn mening uitkomen. Ik haat het als je in groep bent, genoodzaakt bent iets te zeggen en iedereen je zit te bekijken en te luisteren naar wat je te zeggen hebt. Ik heb liever contact met één of twee personen maximum en ik moet hen dan ook goed kennen en me er goed bij voelen. Ik ben vaak thuis aangezien ik niet meer werk. Veel sociale contacten heb ik dus niet. Mijn man is ook vrij introvert en daar heb ik het soms moeilijk mee : hij komt thuis van zijn werk (sociale sector), heeft tijd nodig om te bekomen en zegt vrij weinig. Dat vind ik dan enorm vervelend omdat hij soms de enige is die ik op een dag zie en als hij dan thuiskomt, vaak moe is en amper een woord zegt. Na het werk ontspant hij zich door het maken van kruiswoordraadsels, lezen, tv kijken en als ik dan begin te praten, ‘stoor’ ik hem terwijl hij zich probeert te ontspannen. Niet altijd even leuk….. Vaak heb ik het gevoel of ik op een andere planeet leef
Lastig. Maar ergens begrijp je je man waarschijnlijk heel goed. Misschien toch ook voor jezelf overdag naar activiteiten zoeken waarbij je niet de hele tijd hoeft te praten?
Mooi omschreven. Ik kende dat onderscheid niet, dacht ook dat t een op een samenhing met verlegenheid.
Volgens mij ben ik een HSP introvert die altijd dacht dat ze een extravert was. 😅
HSP en introvert zijn schijnt inderdaad vaak samen te gaan. Heeft allebei met prikkels te maken.
Ik herken me volledig in het commentaar van Martine😊
Vragen die voor mij wel overblijven zijn dan of er echt extraverten zijn die het fijn vinden om in een drukke kantooromgeving met bila’s enzovoorts te zijn? En die blij worden van oppervlakkige gesprekjes in plaats van wat meer diepgang? Of mensen die wat meer introvert zijn dan anderen zo onbegrepen zijn? En andersom niet? Of wel?
Voel jij je persoonlijk onbegrepen omdát je niet steeds in drukke blahdieblah-omgevingen wil verkeren?
…. wat zijn dat dan voor mensen die dat niet begrijpen…..
Anyway. Ik begrijp het best. Zei ik vanuit mijn boshuisje met om me heen alleen maar stilte…
(en ik heb mezelf nog nooit gerubriceerd in ‘t één of het ander en daar is dus ook een hoekje voor. Maar ik houd niet zo van hoekjes. Daar is dan vast ook weer een hoekje voor, voor mensen die niet van ho(e) kjes houden 😉 )
Haha! En ja, die extraverten zijn er. Ik had genoeg collega’s die niet graag thuis werkten omdat ze dat ‘ongezellig’ vonden. En ik zag ze de hele dag met elkaar kleppen over van alles en nog wat. Die werden duidelijk blij van oppervlakkige gesprekjes. Waar ik me weleens onbegrepen in voel is als ik bij groepsactiviteiten of feestjes eerder naar huis wil. ‘Doe niet zo ongezellig.’ Of gewoon helemaal niet wil komen. Er is in Nederland niet zo lang geleden een boek verschenen over introvert zijn. ‘Ik moet nog even kijken of ik kan.’ Briljante titel.
Ik ben ook een introvert, dus wat je schrijft is heel herkenbaar. Mijn man is gelukkig net zo, ik weet uit ervaring dat samenleven met een extravert(er) persoon heel vermoeiend kan zijn.
Mensen denken soms dat ik (als we niet op reis zijn) een vrij saai leven heb. Ik ga zelden uit, heb geen grote vriendenkring en feestjes voelen vaker als een verplichting dan als iets waar ik naar uitkijk. Maar dit voelt het best. Gezellig samen met de katten een beetje keutelen in en om het huis is geen straf. Integendeel, ik heb het nodig en geniet er met volle teugen van.
Klinkt heerlijk! 😉
Goh dat ben ik dus ook, erg introvert. Heerlijk om dit te schrijven op zondagmorgen met koffie en heerlijke gemberontbijtkoek onder handbereik, de hond zacht snurkend links, partner aan de andere kant, beiden zijn we met onze eigen dingen bezig. Soms zien we dagen geen andere mensen, ook niet telefonisch. WhatsApp is wel fijn om kleine dingen te delen met dochter en zus.
Uit de reacties lees ik ook veel introverten, zou een blog dat ook uitstralen dat we hier graag lezen en de extraverten afhaken?
Haha, ik gok dat er relatief veel introverten onder de bloggers zijn, omdat de meeste introverten van schrijven houden. Maar misschien zijn er ook wel meer introverte bloglezers, omdat veel introverten ook van lezen houden 😉
Als introvertje heb ik voor de feestjes en borrels waar ik zelf niet om heb gevraagd een min of meer vaste aanpak. Voor eerst zeg ik dat ik niet kan vanwege (vul maar in). En af en toe kan ik dan later alsnog wel….en dan is het ineens ook speciaal dat je er tochbent (en kun je daarna weer gerust vijf x afzeggen)
Hahaha!
Dat doe ik ook! Met een groep gaan eten, daar zie ik eerst als een berg tegenop en dan voel ik mij gevangen in mijn toezegging er heen te gaan. Ik zeg soms eerst dat ik niet kan en op de dag zelf kijk ik of ik genoeg outgoing energie heb en soms ga ik alsnog wel… met een veel lichter gevoel, omdat het mag, niet omdat het moet😊
Goed geschreven. Ikzelf ben ook meer introvert, al vind ik borrelavondjes en feestjes ook erg gezellig en ben vaak één van de laatste die weggaat. Het lijkt in deze wereld alsof we constant contacten moeten hebben op wat voor manier dan ook. Ik ben de afgelopen jaren ook regelmatig alleen op reis geweest, en werd dan meewarig aangekeken, want dat kan toch niet gezellig zijn? Voordeel is wel dat je helemaal je eigen gang kunt gaan en als je behoefte hebt aan contact met bijvoorbeeld andere reizigers, dit veel sneller tot stand komt dan dat je een stelletje bent.
Hier ook iemand die altijd veel alleen heeft gereisd. En met veel plezier 🙂
Ohoh nieuw misverstand. Een poes. Gatver. Bank, muziek, dekentje, thee, boek of liever opschrijfboek en vulpen.
Horror mijn auto is stuk. Enkele reis met het OV twee uur. Daarmee begint mijn buitendagen, twee uur als een haring in een ton leven. Daarna negen uur werken (ik heb elke middag twee uur de deur dicht en op slot, koptelefoon op, telefoon uit, mijn baas begrijpt dat ik gek werd) en dan nog weer twee uur in een bus klemstaan.
Morgen is mijn auto klaar als het goed is. Dan hoef ik maar 25 minuten te reizen, alleen. Ik hang de vlag uit.
Ik heb gisteren een feestje afgebeld, en gezegd dat ik te moe was om te mensen.. de jarige wilde graag meedoen, maar dan zou de meute mijn kant op komen dus nee gezegd.
Een berg in Spanje lijkt me geweldig.
Ah, reizen met het OV heb ik gelukkig nooit vervelend gevonden. Nou hoefde ik nooit door de spits, want ik kon gewoon op de fiets naar mijn werk. Ik mis het nu af en toe wel. Lekker een beetje mijmerend uit het raam staren. Maar twee uur enkele reis naar het werk is geen pretje.
Te moe om te mensen, die houden we erin!
Zeer herkenbaar allemaal. Wellicht dat ik daarom wel zo opfleur en meer mensen kan verdragen dan voorheen, nu ik hele dagen alleen thuis ben. Misschien moet ik mij toch maar om laten scholen tot schaapherder. Hoewel, dat is tegenwoordig een publiekstrekker van jewelste. Ik stormbrain nog even verder.
Haha, ik denk dat je gelijk hebt dat schaapherder tegenwoordig in Nederland inderdaad een behoorlijk sociale baan is 😉
Zeer herkenbaar en mooi beschreven. Ik heb de link meteen doorgestuurd naar mijn extraverte vriend. Ik merk soms dat hij sommige dingen echt niet kan indenken, bijv hoeveel energie het mij kost om bezoekjes te brengen aan mensen. Zelfs familie kost mij zoveel energie. Niet alleen tijdens maar ook van te voren al. Gelukkig hebben we een manier gevonden om er samen mee om te gaan. Hij zit nu bijvoorbeeld op een verjaardag met veel mensen (veel voor mij onbekend) en ik beperk me tot de kleinere meetings.
Fijn dat je er iets aan hebt! Ik denk inderdaad dat het voor extraverte mensen moeilijk is om zich voor te stellen hoe het is om zo’n duidelijke sociale taks te hebben.
Heel herkenbaar! Ik heb ook heel lang gedacht dat het een soort verlegenheid/onzekerheid/sociale ongelukkigheid was en dat ik misschien maar gewoon even door de zure appel heel moest bijten. Dat lukt dan eventjes, maar uiteindelijk gaat het té sterk tegen je natuur in. En nu vind ik het steeds makkelijker om ermee om te gaan. Ik besef me wat beter wat ik nodig heb, wat wel en niet handig is en vind het ook makkelijker om dan gewoon ‘nee’ te zeggen. Of om gewoon te zeggen dat ik even wat ‘introvert time’ nodig heb (dat gooide ik bijvoorbeeld tijdens FinCon even in de FinCon-app en daar werd ik later door verschillende mensen op aangesproken, wat me weer leuke contacten opleverde die ik anders waarschijnlijk niet gehad had).
Ik vind het wel heel fijn dat hier wat meer aandacht voor komt en nuance in wordt aangebracht. Want het één zou niet als ‘beter’ of ‘slechter’ gezien moeten worden dan het ander en dat is iets dat nu toch nog vaak gebeurt.
Ja klopt, wij zijn de anti-socialen 😉
Ik heb ook gemerkt dat eerlijkheid meestal het beste werkt, in plaats van steeds maar excuses te gebruiken waarom je er ‘helaas echt niet bij kunt zijn’. Maar ik stuit een enkele keer nog steeds op onbegrip. Ik denk omdat mensen zich moeilijk kunnen voorstellen hoe ver wij moeten stretchen bij sommige bijeenkomsten. Een klein voordeeltje van emigreren. Ik heb tegenwoordig een prima reden om van alles te missen. 😉
Ik vond FinCon overigens heel stoer van je! Geef mij de Slack groep maar…
Interessant dit. Ik ben zowel extravert als intovert denk ik. Dus wel degene die bij overleggen altijd haar stem moet laten horen, fijn om 1 dag per week thuis te werken maar collega’s om me heen hebben vind ik ook fijn. Tegelijk ben ik een buitenmens en heb ik echt rust nodig. Als ik een bos in loop en er zijn (te) veel mensen word ik bijna manisch. Zolang ik in een stad rustig op een terrasje zit, is het goed maar lopen er teveel mensen om me heen word ik onrustig en chagrijnig. Yoga helpt mij om rustig in mijn hoofd te worden. Intern conflict dus eigenlijk.
Wat Adine zegt. Zelfs onder de mensen zijn is hier in dit introvert-vriendelijke land nog goed te doen. Heb ook lang gedacht dat ik er wel overheen zou groeien maar dat deed ik niet. Maar nu ik weet dat het gewoon een karaktereigenschap is, is het ook makkelijker om soms uit die rol te stappen. Zal nooit een feestbeest of kletskous worden maar kan wel even sociaal doen, gewoon omdat dat ook leuk is soms. Omdat je ervan leert of juist dingen kan relativeren. Vooraf zie ik er tegenop en achteraf vond ik het bijna altijd wel leuk. Maar oh wat ben ik blij om dan gewoon fijn thuis te zijn.
Ook ik ben een introvert. Ik heb dit sinds kort pas echt goed begrepen door het lezen van het boek ‘ik moet nog even kijken of ik kan’ Toen ik dat boek las was het een feest van herkenning en ook deze blog was een heerlijke herkenbare aanvulling. Ik ben niet verlegen, ben echter heel graag alleen als dat (mij) zo uitkomt. (en als ik het nodig heb) Mijn huis is mijn fort.
Ik weet pas sinds kort dat ik voor het grootste gedeelte introvert ben (dankzij de test via Gerlinde)
Ik herken zoveel in de reacties, ik voel me hier heel erg door gesterkt.
En ik ben wie ik ben en daar kan ik prima mee leven.
Jeetje wat ben in een extrovert met introverte trekjes op zijn tijd 😉
Wat een heerlijke post : ) Ik vind het een feest van herkenning. Het valt niet altijd mee om een introvert te zijn in een extraverte wereld.
Heeeeelemaal herkenbaar en ook de commentaren. Inderdaad volgens mij is de maatschappij erg extravert, dus gaf mij lange tijd het gevoel er niet bij te horen, en ook dat wordt als negatief gezien. Het is zo bevrijdend voor mij om gewoon te doen wat fijn voelt. Dat te mogen van mezelf. Lekker alleen. Lonneke ik wens je miljoenen lezers toe.
Een blog naar mijn hart, want heel herkenbaar. Als ik niet naar feestjes wil, dan schuif ik dat soms op mijn hardhorendheid.
Een heel goed excuus om niet te gaan, want ik kan toch niet met mensen communiceren bij geroezemoes en muziek.
Een op een ontmoetingen tijdens etentjes in een rustig restaurant of bij iemand thuis zijn wel erg fijn en voldoen aan een behoefte.
Het zou best eens kunnen dat blogschrijvers over het algemeen introvert zijn, of in ieder geval de bloggers waar ik graag bij lees. Schrijven is een heel rustige manier van contact maken met mensen!
Goh…toen ik dit las dacht ik; ben ik dan ook introvert? Nooit bij stil gestaan, maar ik kan vaak “ja” zeggen op de eigenschappen boven aan dit blog! Jeetje..ik die altijd goed voor zichzelf op kan komen als het nodig is, vaak geen blad voor de mond neemt in bepaalde situaties. Daarentegen hou ik ervan om alleen te zijn, soms lastig in een huis met 3 kinderen en partner. Ik heb “maar” 1 vriendin, hou totaal niet van feestjes en gezellige dagen met familie ( denk even aan verplicht kerst vieren bij de schoonfamilie). Ik werk wel, met 2 collega’s op een kamer en dat is meer dan genoeg. Zijn ze er beiden niet? Heerlijk, laat mij maar mooi alleen zitten. Ik ben toen ik net gescheiden was, een week alleen op vakantie geweest naar Tenerife, de mooiste week van dat jaar! Heerlijk…kon doen en laten wat ik wilde, had alle tijd voor mezelf en had tig boeken bij me om te lezen. Er was 1 kleine irritatie in die week; een stel dacht mij een plezier te doen om “gezellig” naast me op een bedje te gaan liggen en de hele tijd te kletsen “omdat ik alleen op vakantie was” …ja…daar kies ik toch zeker zelf voor?!
Ik mag graag lezen, kan gewoon ook op de bank kruipen met een grote mok thee en voor me uit zitten te staren…drukte hou ik niet van, wanneer ik in de “grote” stad ben geweest, ga ik plankgas weer naar huis… In een hutje op de hei is net wat voor mij ( grap ik altijd )…dus ja…denk dat ik idd een introvert typje ben 😉
Haha, welkom bij de club!
Je, wat een reacties lon. Iedereen zei altijd tegen mij dat ik zo extravert ben als wat. Dacht zelf dan, dat valt volgens mij dan wel tegen, want ik heb zeker introverte karakter trekken. Nu je het op schrijft, zie ik me zelf er nog meer in. Vooral het energie slurpen van groepen. o zo gezellig en daarbij komt dat ik dan ook helemaal mee ga doen en na afloop bek af ben. En dan die kantoortuinen … een gruwel. Graag in mijn eentje zonder stoorzenders lekker werken. En dat babbelen terwijl het nergens over gaat….. Dat graag schrijven dat valt bij mij helemaal uit de boot, want dat kan ik niet. Dus toch zoals veel mensen een mix tussen extrovert en introvert met steeds meer de kant van de introverte medemens. Als je maar met je zelf kunt leven is er niks aan de hand en keuzes maken. Groetjes Rita