Overpeinzing vanuit Mallorca
Nee, het was niet de bedoeling dat ik nu op Mallorca zou zijn. Het liep gisteren een beetje anders dan gepland. Vandaag lag ik in de Middellandse Zee. Het kan verkeren.
Het zet me aan het denken. De reden waarom ik hier strandde en de plek waar ik strandde. Over duurzaamheid en consumptie. Sommige dingen zijn gewoon te goedkoop. Gisteren kreeg ik de deksel op mijn neus.
Zwitserland
Mijn broer woont in Zwitserland. Hij is me voor gegaan en twaalf jaar geleden al geëmigreerd. Toen ik nog in Nederland woonde, zagen we elkaar een à twee keer per jaar. Maar nu is het nog wat lastiger geworden. Hij is op 1 juli 2017 op mijn afscheidsfeestje geweest, maar sindsdien hadden we elkaar niet meer gezien. En dus besloten we dat ik langs zou komen. Hij heeft nog wel gewoon een kantoorbaan, dus ik heb meer tijd dan hij.
Palma de Mallorca
Het is ruim 1500 kilometer rijden naar mijn broer. Daar zou ik met mijn onervarenheid waarschijnlijk drie dagen over doen. Met de trein? Is alleen een optie als je veel geduld en veel geld hebt. Het werd dus vliegen. Maar ook dat is niet zo eenvoudig. Rechtstreeks gaat eigenlijk niet. Ik vond na veel gepuzzel een vlucht heen via Madrid en terug via… Palma de Mallorca.
Ik overwoog of het de moeite was om op Mallorca nog snel een duik in zee te nemen.
Belachelijk natuurlijk, maar ja, het was goedkoop en ik zou op christelijke tijden kunnen vliegen. Het waren op de terugweg wel twee losse boekingen. Eerst met Ryanair van Basel naar Mallorca en dan met Vueling van Mallorca naar Oviedo. Ik had vier uur overstaptijd op Mallorca en overwoog of het de moeite was om nog snel een duik in zee te nemen.
Vertraging
Vrijdagavond kwam ik na twaalf uur reizen bij mijn broer aan. We hebben een heel gezellig weekend gehad. Maandagochtend zat ik om 7.00 uur bij zijn vrouw in de auto, die me naar het treinstation bracht. Ik pakte een trein naar Basel en een bus naar het vliegveld en kwam daar om 9.30 uur aan. Ruim op tijd voor mijn vlucht om 11.40 uur. Daar hou ik van.
Het nieuws om 11.40 uur was dat men om 13.30 uur meer informatie verwachtte.
Om 11.20 uur verscheen het bericht dat er een vertraging was en dat er om 11.40 uur nieuws zou volgen. Het nieuws om 11.40 uur was dat men om 13.30 uur meer informatie verwachtte. Toen zag ik de bui wel al hangen. Mijn aansluitende vlucht was om 17.30 uur en het is een kleine twee uur vliegen naar Mallorca.
Het verhaal was dat het vliegtuig nog steeds op Mallorca aan de grond stond. Ze wisten niet precies waarom. Om 13.30 uur kwam het nieuws dat er om 14.40 uur meer nieuws zou zijn.
Driesterrenhotel
Ik had inmiddels een hotel op Mallorca geboekt en een nieuwe vlucht naar Oviedo voor vanavond. Ik vond mezelf best een beetje zielig. Ik hing al een hele dag op een vliegveld rond en ik zou die nacht weer eens niet thuis slapen.
Uiteindelijk zaten we om 17.12 uur in de lucht.
Toeristeneiland Mallorca is voor Spaanse begrippen niet goedkoop. Ik kon voor 25 euro per nacht een stapelbed in een hostel boeken. Of voor 45 euro een last-minute aanbieding pakken in een driesterrenhotel vlakbij het strand met zwembad en ontbijtbuffet. Juist ja. Uiteindelijk zaten we om 17.12 uur in de lucht. Om 19.30 uur betrad ik een keurige hotelkamer met hagelwitte lakens.
150 euro lichter
Volgens de gezagvoerder hadden ze last gehad van de uitloop van een staking van Franse verkeersleiders afgelopen weekend. Bijster kleine kans dus dat ik aanspraak kan maken op een schadevergoeding. Hotelkamer, nieuwe vlucht, transfer van en naar de luchthaven, eten en drinken, een dag extra parkeren op het vliegveld van Oviedo, het komt alles bij elkaar neer op zo’n 150 euro. Daar ging ik, met mijn lekker goedkoop op en neer naar mijn broer.
Goedkoop vliegen
Het kan natuurlijk ook niet, vliegen voor een paar tientjes. Ik had vier vluchten nodig voor een weekendje in Zwitserland. Samen kostte dat 150 euro. Ik weet de precieze reden van de staking van die Franse verkeersleiders niet, maar ik kan wel iets gokken: werkdruk en salaris.
Als ik maar een paar tientjes betaal voor een vlucht, dan betalen anderen de rest.
Als ik maar een paar tientjes betaal voor een vlucht, dan betalen anderen de rest. Overheidssubsidies, het gebrek aan belasting op kerosine en vliegtickets, lagere salarissen en slechtere werkomstandigheden. Het cabinepersoneel van Ryanair moet inmiddels loten verkopen in de lucht. En dan heb ik het nog niet eens over alle schade aan het milieu en het klimaat.
Buitenland
Ik vind het ingewikkeld. Ik maak geheel vrijwillig de keus om in het buitenland te gaan wonen, maar de consequentie is dat ik veel vaker vlieg. Het is naar Nederland ruim 1600 kilometer over land. Dat ga ik heus weleens een keertje doen, maar een gewoonte zal het niet worden. Het enige wat ik me kan bedenken is om minder vaak te vliegen. Met als consequentie dat ik mijn vrienden en familie minder vaak zie.
Toeristengebied
Nou ja, en toen zat ik dus zomaar een kleine 24 uur vast op Mallorca. Ik ben hier een keer eerder geweest. In november vorig jaar, dat was niet zo’n succes. Ik vond dat hele eiland – ook buiten de meest toeristische plekken om – eigenlijk niks aan.
Deze keer ben ik het toeristengebied niet uit geweest. Misschien heb ik het te lang niet meegemaakt, maar ik vond het nogal een schok.
Kebab, goedkoop bier, zonnebrillen en sigaretten.
Toen ik gisteravond op straat liep, had ik het gevoel dat ik in elke willekeurige mediterrane toeristenbadplaats kon zijn: Tunesië, Griekenland, Spanje, Turkije… De straten en gebouwen zijn rommelig en vervallen, de opschriften op de winkels en de restaurants in minstens een zestal talen, behalve het Mallorquín (de lokale taal, verwant aan het Catalaans). Kebab, goedkoop bier, zonnebrillen en sigaretten.
Ontbijtbuffet
Ik werd wakker in mijn keurige hotelkamer, pakte een glas water en een sinaasappel bij wijze van ontbijt, scande het nieuws en bedacht me toen dat er een ontbijtbuffet was.
De zaal was opeengepakt met mensen in korte broeken en hemdjes. Franse bejaarden, jonge stelletjes en gezinnen. Ze krioelden door elkaar met gevulde borden.
Een tanige mevrouw van een jaar of 80 laadde haar bord vol met voorverpakte cakejes.
Pannenkoeken, gebakken aardappelen, roerei, croissants, geroosterd brood met spek. Ik zag een tanige mevrouw van een jaar of 80 in een keurige jurk een bord volladen met voorverpakte cakejes. Ik zag de obers hun karren vullen met stapels half leeggegeten borden.
En wat misschien nog het meeste opviel: bijna niemand leek vrolijk. Mensen zaten zwijgend tegenover elkaar hun worstjes te verstouwen, kinderen jengelden en volwassenen keken op zijn best verveeld. Alsof al deze overvloed de normaalste zaak van de wereld was.
Donkerbruin verbrand
Na het ontbijt ging ik naar buiten. Ik zag op terrassen mannen van middelbare leeftijd aan hun eerste biertje zitten. Op het strand werden de ligbedjes bezet door donkerbruin verbrande mensen. Weer terug in het hotel hadden de meeste gasten zich inmiddels geïnstalleerd rond het zwembad. Een meisje dobberde op een roze opblaasflamingo.
Ze waren hier met een goedkope vlucht naartoe gevlogen om hun spaarzame vakantiedagen op te maken.
Al deze mensen waren hier voor hun lol. Ze waren hier met een goedkope vlucht naartoe gevlogen om hun spaarzame vakantiedagen op te maken. De hele dag eten, drinken en hangen op een strandbedje, daar waren ze wel aan toe.
Werken en consumeren. Werken en consumeren.
Sober
Ik zit inmiddels met zilte haren op het vliegveld van Mallorca. Mijn natte bikini in een plastic tasje in mijn rugzak. Over twee uur zou ik weer in de lucht moeten zijn, op weg naar Asturias. Terug naar een wereld die ik beter begrijp en waar ik me thuis voel. In Ribadesella is het 16 graden en het regent. Het zal. Ik geloof dat ik een maandje heel sober ga leven.
Update: op 15 september 2018 – ruim drieënhalve maand na mijn vertraagde vlucht – kwam Ryanair over de brug. Ik kreeg bericht dat ik inderdaad recht had op een schadevergoeding van 250 euro. Na heel veel zeuren en aandringen. Mijn voornemen is nog steeds om niet meer met ze te vliegen. Voor dat soort ticketprijzen kun je niet voor je personeel zorgen. En niet voor je passagiers.
Comments
Goed dat je je steeds meer realiseert dat Ribadesalla voorlopig je thuisbasis is. Blijkbaar heb je deze “trips” nog even nodig om daar meer en meer van overtuigd te raken.
Je hebt het heel mooi beschreven. Je bent denk ik een van de weinigen die die staking begrijpt en het kan vertalen naar het gemak dat wij van anderen hun geploeter hebben.
Oh, wat herkenbaar allemaal!
Welthuis, trouwens!
Ik herken je verhaal enorm goed! Toen ik zo’n 2,5 jaar geleden naar Mallorca was zaten we in precies zo’n hotel voor een paar nachten: verschrikkelijk! Alsof iedereen een zombie is geworden.. Toch waren er ook plekken van Mallorca die een stuk mooier waren vonden wij, maar misschien is het ook maar net de stemming waar je zelf in verkeerd.
Die troosteloze grote hotels, dat doen wij in ieder geval niet meer… Zo ervaar je de plek en de mensen niet, niks voor ons en vaak ook veelste overpriced.
Wel fijn dat je zo’n realisatie hebt gehad, misschien is alle vertraging dan toch niet voor niks geweest? Nu maar weer lekker genieten van het authentieke Spanje 😉 Kan niet wachten totdat ik er zelf over een klein maandje ook weer heen vlieg (beter dan helemaal naar Azie vliegen denk ik dan soms maar weer.. Onze arme planeet die rood aanloopt door al die uitlaatgassen…)
Succes met de huizenjacht en leg niet te veel druk op jezelf, alles komt op z’n tijd. Nu ook lekker van het leven genieten!
Goed dat je het beseft! Ik las je comment op mijn blog hierover dus ben even gaan spieken. Het is logisch dat je er zoveel gebruik van maakt in jouw situatie. Maar er zou vanuit de overheid wel iets aan gedaan moeten worden om het recht te trekken met de andere vormen van vervoer.