Pioniers: levens veranderen als docent

Erno Pickee gaf zijn carrière als marketingmanager op om docent te worden. Drie jaar geleden startte hij zijn eigen school, Your Legacy Academy. Zonder docenten, zonder curriculum, en zonder toetsen. ‘Toen ik mijn zoon voor het eerst in mijn armen hield, dacht ik: welk voorbeeld wil ik voor hem zijn?’

Zo goed mogelijke carrière

Op de dag dat ik mijn vrouw ontmoette schijn ik tegen haar gezegd te hebben dat ik docent wilde worden. ‘Waarom doe je dat dan niet?’ vroeg ze. Ik kon het niet. Ik studeerde aan Nyenrode en wilde de wereld verbeteren. Mijn ambitie was om directeur van Shell te worden. Dan zou ik dat hele bedrijf van binnenuit veranderen. Ik moest dus een zo goed mogelijke carrière. Na 9 jaar studeren en werken had ik eindelijk die vette positie als marketingmanager te pakken. En toen bleek het heel anders te zijn.

Als ik nu hogerop moet, dan raak ik mijn ziel kwijt. Ik zag wat voor spelletjes er gespeeld werden.

Ik besefte: als ik nu nog hoger moet, dan verkoop ik mezelf. Dan raak ik mijn ziel kwijt. Ik zag wat voor spelletjes er gespeeld werden. Medewerkers waren niet meer dan een asset van een bedrijf. Dus als je die asset niet meer nodig hebt, dan kieper je hem eruit. Dat soort beslissingen kon ik niet nemen.

Wereldreis

Ik deed een laffe zet. Ik stelde aan mijn vrouw voor om op wereldreis te gaan. Het was niks anders dan vluchtgedrag. In 9 maanden trokken we de wereld over. In Vietnam vroeg iemand of we gratis naar het tunnelcomplex van Cu Chi wilden. Ik heb Nederlands bloed, dus gratis is altijd goed. In ruil daarvoor moesten we een uurtje Engelse les geven op een school.

Ik vond het zó tof! Ik gaf gewoon licht.

Ik werd letterlijk in een klas gedropt. De deur ging achter me dicht en 30 Vietnamese tieners keek me verwachtingsvol aan. Ik ben maar gewoon wat gaan doen. We hebben het over muziek gehad en over wat ze later wilden worden. En ik vond het zó tof! Ik gaf gewoon licht.

Niets veranderd

Terug in Nederland dacht ik dat ik een ander mens was geworden. Ik had zoveel meegemaakt. Maar mijn omgeving was hetzelfde gebleven. Ik ging weer in hetzelfde huis wonen, zag dezelfde mensen. Ik ging zelfs weer hetzelfde werk doen. Na 6 weken wilde ik gewoon weer een Audi TT.

Ik wilde directeur worden. Ik had mezelf 12.000 euro per maand beloofd.

Er waren 3 hobbels die ik niet kon nemen. Allereerst het salaris. Ik wilde directeur worden, had mezelf 12.000 euro per maand beloofd. Het tweede obstakel was het idee dat ik elk jaar uit hetzelfde boek moest lesgeven. En tot slot zat het imago van docenten me in de weg. Andere mensen vonden het mislukte managers. Mensen die echt goed zijn, die gaan toch niet les geven op een school?

Leap of faith

Als je wilt veranderen, dan moet je een stap maken zonder te weten wat de consequenties zijn. De leap of faith. Dat doen wij mensen niet graag. We zijn bang om ons comfort los te laten. We willen onze life lines, onze zekerheden vasthouden. Maar dat gaat niet. Je moet die stap nemen, zonder dat je alles kunt overzien. Vertrouwen hebben in jezelf dat je het wel oplost, wat er ook gaat komen.

Wat ga ik mijn zoon leren? Welk voorbeeld wil ik voor hem zijn?

De omslag kwam toen ik vader werd. De allereerste keer dat ik mijn zoon in mijn armen hield. Hij deed hij zijn ogen open en keek me aan. Ik werd overvallen door een intens gevoel van verantwoordelijkheid. Wat ga ik hem leren? Welk voorbeeld wil ik voor hem zijn? Hij moet niet gaan doen wat ik al die jaren heb gedaan. Ik wil dat mijn zoon zijn hart volgt. En als ik dat wil, dan moet ik het voorbeeld geven.

Van marketingmanager naar docent

Ik stopte met mijn marketingbaan. Het gelukkige toeval wilde dat ik zelfs ontslagen werd. Ik functioneerde voor geen meter. De mensen van het UWV zeiden: ‘Docent wil je worden? Ga maar gewoon in je eigen vakgebied solliciteren.’ Ik moest het dus zelf doen. Het was niet makkelijk, maar uiteindelijk werd ik aangenomen als marketingdocent op de Hogeschool InHolland.

Ik wil dat er in mijn klas fouten worden gemaakt. Dat kan alleen als ik bereid ben om zelf ook fouten te maken.

Vanaf de allereerst les was ik verkocht. Die interactie met studenten, dat vind ik zó mooi. Dat je ziet dat er iets in die koppen gebeurt. Ik bereid mijn lessen niet voor. Je leert het meest van fouten. Ik wil dus dat er in mijn klas fouten worden gemaakt. Dat kan alleen als ik bereid ben om zelf ook fouten te maken. En dat gaat het makkelijkst als ik me niet voorbereid. Ik gebruik presentaties die ik zelf niet ken. Dan open ik de eerste slide en denk: wat is dit nou weer? Dat is precies wat mijn studenten ook denken. En dan gaan we er samen doorheen. Soms zeg ik: dit snap ik echt niet. Dan gaan zij mij helpen, samen nieuwsgierig, ontdekken en leren. Dat is precies wat ik wil.

Volle klassen

Mijn studenten mogen kiezen. Ze kunnen thuis blijven en zelf het boek doornemen. Dan halen ze hun toets ook. Ik geef geen les om te zorgen dat ze hun toetsen halen. Ik zit hier om te zorgen dat ze na hun diploma een baan vinden, omdat ze snappen wat hun toegevoegde waarde is. Mijn collega’s klagen dat de klassen te leeg zijn, mijn klassen zitten altijd vol.

Elke les kost 30 euro per student. Ik daag ze uit: hoe zorg jij dat je die 30 euro eruit haalt?

Ik reken het ze weleens voor. Je betaalt 2.000 euro lesgeld, de overheid doet daar nog 8.000 euro bij. Dat is 10.000 euro. Gedeeld door het aantal lessen kost elke les 30 euro. Dan vraag ik ze: als jij hier anderhalf uur hebt gezeten, wat heb ik jou dan geboden voor die 30 euro? Ik daag ze uit: wat kun jij zelf doen om te zorgen dat je die 30 euro eruit haalt? Die houding, die wil ik in mijn klas.

Schoolsysteem klopt niet

Toch klopt ons schoolsysteem niet. Ik heb er zelf 15 jaar over gedaan om te ontdekken wat mijn bestemming was. Dat is toch van de zotte? Waarom kunnen we er niet voor zorgen dat studenten veel sneller weten wat ze willen? Als je weet wat je wilt, dan weet je wat je nodig hebt om dat te bereiken. Er ontstaat dan een intrinsieke motivatie om de kennis op te doen die je nodig hebt. In ons schoolsysteem gaan jongeren en studenten naar school om toetsen en diploma’s te halen.

Een school zonder docenten, zonder curriculum en zonder toetsen.

Zo is Your Legacy Academy ontstaan. Ik ben nu 3 jaar verder en heb inmiddels 30 studenten opgeleid. Het is een school zonder docenten, zonder curriculum en zonder toetsen. En zonder klaslokaal. Als ze kunnen, betalen ze schoolgeld. Soms doe ik het gratis. Dan ruilen we een dienst, maken ze bijvoorbeeld een website voor me. Het programma duurt 7 maanden. In die tijd neem ik ze mee naar ondernemers die hun ervaring en netwerk willen delen of die echte casussen voorleggen. Dan krijgen ze 6 uur om die op te lossen. Op dat moment zit er een managementteam klaar die een goed verhaal verwacht. Studenten doen er dan alles aan om goed voor de dag te komen.

Ik investeer in deze studenten en ik vraag anderen om hetzelfde te doen.

Ik werk zonder budget. Dat is ook het eerste wat ik zeg als ik mensen benader: ik kan je geen geld bieden. Ik investeer in deze studenten en ik vraag jou hetzelfde te doen. Heb je een uurtje de tijd? Meestal bieden ze veel meer. Mijn netwerk is in de afgelopen 3 jaar geëxplodeerd.

Examen: in 10 dagen over land naar huis

Aan het eind van de opleiding geef ik mijn studenten een enkeltje naar een stad ergens in Europa. Ik neem ze hun portemonnee en hun telefoon af en geef ze een opdracht mee: beklim de Eiffeltoren, verbeter iemands leven en kom binnen 10 dagen over land terug naar huis. Ik heb het nu 5 keer gedaan en ze flikken het allemaal.

Er is net een groep naar Reykjavik geweest. Ze hebben van alles gedaan om geld te verdienen voor de terugreis.

Ze komen thuis met de meest vette verhalen over hoe ze dingen voor elkaar hebben gekregen. Er is net een groep naar Reykjavik geweest. Ze hebben toiletten schoongemaakt, glas opgehaald, een bar geschilderd, hun verhaal verteld, een marketingplan proberen te slijten, van alles om maar geld te verdienen. Een man werd zo enthousiast van ze, dat hij er zo’n 2.500 euro voor over had om ze half IJsland te laten zien. De kraters, de gletsjers, de geisers, alles.

Naar je eigen rol kijken

Het is zo mooi om te zien. Aan kennis alleen heb je niks. Het gaat erom of je het ook kunt toepassen. De groep die naar Dublin ging, deed het eerst hartstikke goed. En opeens lukte er niets meer. Ze gingen bij zichzelf te rade: wat gaat er niet goed? Dat is wat ik ze geleerd heb: wat je ook overkomt, niet anderen de schuld geven maar naar je eigen rol kijken.

Ze stalen de show, wonnen de 1e prijs en hebben de avond van hun leven gehad.

Hun conclusie was: we stellen ons te hulpeloos op, als slachtoffer. En toen maakten ze de omslag: we gaan niet meer onze hand ophouden, maar kijken hoe we mensen kunnen helpen. En dat hebben ze gedaan. Ze eindigden dagen later in een café, waar ze meededen aan standup comedy. Totaal onvoorbereid. Ze stalen de show, wonnen de 1e prijs en hebben de avond van hun leven gehad. Iedereen bood ze drank aan. De volgende ochtend stonden ze om kwart over 8 bij mij voor de deur. Om 10 uur was de uitreiking van hun armband. Als teken dat ze geslaagd zijn.

30 levens veranderd

Ik ben met de Your Legacy Academy de slechtste ondernemer ooit. Het zou prima lukken om mijn opleiding voor een bedrag van 10.000 euro aan schoolgeld weg te zetten. Maar dat is niet wat ik wil. You don’t sell your dream. Die verhalen van studenten als ze op eigen kracht thuis zijn gekomen! De gezichten van hun ouders, ze zijn zo trots. Ik verdien er vrijwel niets mee. Maar ik heb 30 levens veranderd.

Dit is deel 4 van de serie Pioniers. Vanwege mijn pelgrimstocht gaat de serie met zomerstop. Deel 5 verschijnt op dinsdag 15 augustus. Heb jij ook geld en materiële zaken ingeruild voor een leven met meer geluk en voldoening? Laat het me weten!