Pleegpoes
Ik heb een pleegpoes. Ze heet Rembrandt. Het arme ding is op het Rembrandtplein in Amsterdam gevonden met een gebroken dijbeen. Het dierenasiel plaatste een oproep voor haar. Omdat ik vind dat je belangrijke beslissingen weloverwogen moet nemen, heb ik er twee minuten over nagedacht en toen het aanmeldformulier ingevuld.
Sinds eergisteravond zit het schepsel in revalidatiecentrum Lonica.
Dit schreef pleegpoes:
“… Ik ben net geopereerd, ik heb nu een pen en een hoop ijzerdraad in mijn poot. Iedereen die gedoneerd heeft voor mijn operatie wil ik heel erg bedanken! Nu heb ik van de dokter tot maart rust voorgeschreven gekregen. Ik mag niet rondlopen, springen, spelen en klimmen. Heel saai! Daarom zoek ik een logeeradres waar ik lekker veel aandacht kan krijgen, zodat ik me niet zo verveel. Verder ben ik ook best nog wel een bange poeperd, dus ik moet ook nog wat socialiseren. Ik zoek een rustig huishouden zonder kinderen. Als je katten hebt die lief voor andere katten zijn vind ik dat wel goed geloof ik. Het is natuurlijk belangrijk dat je veel tijd voor mij hebt, zodat je aan mijn socialisatie kunt werken en goed in de gaten kunt houden hoe het gaat met mijn pootje. Bij wie mag ik een tijdje logeren? …”
Zeg nou zelf, zo’n oproep kun je toch niet weerstaan?
Even tussendoor: dit meisje heeft het al zwaar genoeg, en nu heet ze ook nog Rembrandt… Ik vind dat niet kunnen, dus zolang ze hier logeert vernoem ik haar naar Saskia van Uylenburg, de vrouw van Rembrandt. En die werd (als Friezin) Saske genoemd. Pleegpoes heet Saske dus!
Waarom een pleegpoes?
Ik kan je nu al vertellen, Saske komt de komende dagen regelmatig op mijn mooie-momenten-briefjes te staan. Ik vind het fijn om dit te kunnen doen. Hoe meer dieren in mijn buurt, hoe gelukkiger ik ben. Ik heb weleens gedacht aan een derde kat. Ik ben dol op mijn meisjes, maar als toegewijd personeel heb je je handen er niet bepaald vol aan. ‘s Ochtends voor het ontbijt mogen er een stuk of twee aaitjes per kat vanaf. ‘s Avonds bij thuiskomst soms wel drie en als ze in een knuffelige bui zijn komen ze me tussendoor nog een (1) kopje geven. Maar ja, nog een kat erbij is misschien niet zo praktisch als je wilt gaan emigreren en bovendien weet ik niet of mijn meisjes er wel van gediend zijn. Vandaar dat ik dacht: een tijdelijk pension bieden aan een onfortuinlijke, dakloze kat is misschien wel een hele goede middenweg!
Hoe doet Saske het?
Fantastisch! Ze is pas twee nachtjes hier, maar dat socialisatieprogramma was snel afgerond. Op de eerste avond bleef ze met haar rug naar me toe achterin haar bench zitten. De volgende ochtend heb ik het deurtje opengezet en ben er zelf voor gaan zitten. Vrijwel meteen hinkte ze naar de voorkant van de bench, snuffelde aan mijn hand en gaf er een kopje tegen. Daarna volgde een vrijpartij van een omvang die ik met mijn eigen katten nog nooit heb meegemaakt. Sas zat te ronken van plezier! En als ik had kunnen spinnen, dan ik ook. Ze zit nog in quarantaine in een kamertje apart en moet nog zeker een paar weken in de bench blijven, dus ik ga nu zeer regelmatig bij haar op bezoek.
En wat vinden de meisjes?
Het is wennen. Mijn meisjes vinden alles wat ademt spannend. Rasa kan er tot nu toe nauwelijks van eten en slapen. Mus is ietsiepietsie stoerder. Ze weten absoluut dat er een soortgenoot achter de deur van dat kamertje zit, maar in hun fantasie heeft Saske monsterlijke proporties gekregen. Ik geef ze maar even rustig de tijd om van de schrik te bekomen. Ze mogen pleegpoes ontmoeten als ze er klaar voor zijn. Vinden ze haar niks? Dan gaat het dierenasiel een mooi adresje voor haar zoeken als Saske weer genezen is. Vinden ze haar over een tijdje best gezellig? Dan heb ik iets waar ik zeker twee minuten over na moet gaan denken.
Zie hier het vervolg:
You may also like
Beschermd: Een update over van alles
Het water staat aan de lippen
Comments
Hopelijk worden ze dikke vriendjes. Wat lief dat je haar hebt gered!
Ja, dat hoop ik ook! Ik gok dat de echte redders de mensen van de dierenambulance zijn geweest. En daarna natuurlijk de mensen van het dierenasiel die haar geopereerd hebben. Ik ben slechts het volgende schakeltje: een warm en veilig plekje om weer helemaal beter te worden.
Ze kijkt je ook wel heel aandoenlijk aan. Dus 2 minuten nadenken is voor jou dan best wel lang denk ik. Gezellig dat ze zo aanhankelijk is. Krijg jij voor je goede daad er ook wat voor terug.
groetjes
Rita
Wat een schatje, zo’n blik smelt de poolkappen
Wat fijn dat jij deze poes zo opvangt! Hopelijk komt het contact met de andere huisdieren goed.