Zzp’en en procrastinatie, geen handige combinatie
Procrastinatie heette in mijn studententijd soggen: studie-ontwijkend gedrag vertonen. Je verzint van alles om maar niet die boeken open te hoeven slaan: de planten water geven, twitter checken, je nagels knippen. Uitstelgedrag dus. Als student sogde ik bij het leven. Als zzp’er is het geen handige eigenschap.
Dol op deadlines
Toch zag ik dit niet als probleem toen ik besloot om tekstschrijver te worden. Ik ben namelijk dol op deadlines. Ik haal ze ook altijd. Waar ik even geen rekening mee had gehouden: je doet als ondernemer ook allerlei dingen die geen deadline hebben en waar niemand met spoed op zit te wachten.
Zee van tijd
‘Wil je iets snel gedaan krijgen? Vraag het iemand die het druk heeft.’ Ik moet de laatste tijd regelmatig aan deze Chinese uitdrukking denken. Sinds 2 weken werk ik nog maar 2 dagen per week in loondienst. Dan blijven er 5 over voor mijn eigen bedrijf. Het contrast is op dit moment groot. Die 2 dagen op kantoor fix ik snel alles wat ik moet doen (een van mijn opdrachten: collega’s helpen met meer doen in minder tijd…). In die andere 5 dagen dobber ik stuurloos rond in een zee van tijd.
Een procrastinator in hart en nieren
Toevallig heb ik net nu ik meer tijd voor mijn eigen bedrijf heb, even geen harde deadlines. Ik zit op twee opdrachtgevers te wachten, in plaats van zij op mij. Nu is het mooie van zelfstandig tekstschrijver zijn dat er altijd wel iets te doen is. Mijn belastingaangifte is bijvoorbeeld nog niet af. En als ondernemer ben je natuurlijk nooit klaar. Je kunt altijd aan de slag met marketing, acquisitie, netwerken, verdieping en vakontwikkeling. Maar ja, daar zitten geen deadlines aan. En zonder deadlines ben ik een procrastinator in hart en nieren. Dan krijg je dus zoiets:
7.30 uur: Wakker. Hmm, iets te laat. Nou ja, er is nog niets verloren.
8.00 uur: Ontbijten en eerst even een rondje nieuws en social media. Om erin te komen.
8.30 uur: Aan het werk. Waar zal ik eens mee beginnen? O wacht, de kattenbak moet nog schoon…
8.45 uur: Even kijken, waar waren we? O, nergens nog. Nou dan check ik tussendoor LinkedIn nog even. En laat ik niet vergeten om de contributie voor het buitenzwemseizoen te betalen.
9.30 uur: Ik zou nu vast boodschappen kunnen doen, dan heb ik dat maar gehad. Wat zal ik vanavond eten? Er staat nog ergens een blik kastanjepuree, misschien kan ik dat combineren met spruitjes. Even googlen voor wat inspiratie.
9.45 uur: Laat ik meteen langs de glasbak lopen als ik toch boodschappen ga doen.
10.30 uur: Nah, is precies de was klaar als ik de boodschappen heb opgeruimd. Dan hang ik die meteen even op.
11.00 uur: Bijna lunchtijd. Niet echt de moeite om de laptop nog open te klappen. Ik ga wel alvast een pan courgettesoep maken. Ruim ik eerst de afwasmachine uit.
11.45 uur: Iets te vroeg klaar met de soep. Maar ach, het voordeel van vroeg lunchen is dat ik straks nog de hele middag heb om te werken.
12.15 uur: Zo, dan kan ik nu aan de slag. Waar zal ik eens mee beginnen? Eigenlijk best erg dit, nu is de ochtend alweer voorbij. Ik zou eens een blogje moeten schrijven over procrastinatie en zelfstandig ondernemerschap. O wacht, dat kan ik meteen wel even doen.
13.30 uur: Klaar. Dan maak ik tussendoor het bed even op.
13.45 uur: Shit, nog maar anderhalf uur voordat ik weg moet naar die afspraak. Even doorwerken nu.
Het kan erger hoor, zie de TED Talk van Tim Urban. Die maakt zich zelfs mét deadline nog schuldig aan ernstige procrastinatie.
Routine en discipline
Het is klip en klaar: mijn concentratie verandert in die van een goudvis als de werkdruk wegvalt. Ik zie twee oplossingen:
- Er meldt zich snel een extra opdrachtgever die me volstouwt met werk.
- Ik moet leren omgaan met zeeën van onafgebakende tijd.
Hoewel ik tegen het eerste geen nee zeg, lijkt het laatste me duurzamer. En dan kom ik op iets uit waar ik echt een broertje dood aan heb. Routine en discipline. Broertje dood is trouwens te zwak uitgedrukt. Ik haat routine en discipline.
Anti-procrastinatie schema
Even omdenken. Ik ben dol op nieuwe dingen uitproberen. En routinematig en gedisciplineerd werken zijn absoluut nieuw voor me. Weet je wat, ik maak een schema. Dat deed ik toen ik in mijn studententijd zat te soggen ook altijd.
7.00 uur: Opstaan (wekker!)
7.30 uur: Ontbijten en meteen een werkplan maken voor die dag (oké, en een snel rondje social media)
8.00 uur: Aan het werk
9.00 uur: Nog steeds aan het werk
12.00 uur: Lunchpauze (en vooruit, even de afwasmachine uitruimen)
13.00 uur: Weer aan het werk
15.00 uur: Snel even boodschappen doen, voordat kantoormensen de supermarkt bevolken
15.30 uur: Weer aan het werk
17.30 uur: Mezelf een schouderklopje geven
Ik vind het een ongelooflijk saai en Spartaans schema. Maar ach, een keertje uitproberen kan geen kwaad. Morgen. Of volgende week of zo.
You may also like
Beschermd: Een update over van alles
Het water staat aan de lippen
Comments
Wat leuk, je bent het tegenovergestelde van mij : )
Ik ben juist dol op ritme en regelmaat. Ik werk als zzp-er als fulltime blogger en heb eigenlijk nooit moeite om aan de slag te gaan. Dat komt door mijn dagindeling. Werkt geweldig : )
Weet je wat je misschien op weg kan helpen: de leefregel van de monnik Benedictus. Dat is heel inspirerend.
Haha, ja! Ik hou van verandering, een beetje druk op de ketel en afwisseling. Ik vind het leuk als een dag anders loopt dan verwacht. Dat is een eigenschap die bij veel dingen helpt (emigreren bijvoorbeeld…), maar soms is hij onhandig. Ik ben benieuwd naar de leefregel van Benedictus! Google leverde niet meteen een 3-minute-read op 😉
Heel herkenbaar uit mijn zelfstandige tijd. Wat bij mij goed hielp was het inplannen van het huishouden, bijvoorbeeld op twee ochtenden in de week zoals je het ook zou doen als je ergens op kantoor zou zitten. Ook maar twee keer in de week boodschappen doen. Verder creëerde ik deadlines door afspraken te maken met mensen wanneer ik iets zou delen. Ook gewoon met vrienden die ik om hulp heb gevraagd of ze me wilden aanmoedigen. Als ik feedback krijg, of kan sparren, blijf ik minder hangen. Verder ging ik regelmatig ergens anders werken offline, geen verleidingen. Ik hoop dat je iets aan mijn tips hebt, maar wees niet te streng voor jezelf. Zelfstandig werken moet je ook gewoon leren.
Ter aanvulling, ik heb ook een hekel aan routine, maar de gedachte dat ik zelf deze routine kan veranderen maakt me altijd wat minder panisch hier over. Succes.
Ha dank, dat zijn goede tips! Experimenteren met buitenshuis werken heb ik ook over zitten denken. Offline gaat helaas niet, omdat het ik web bij de meeste opdrachten voortdurend nodig heb. Deadlines met anderen afspreken is ook een goed idee. Ik ga als een speer als ik weet dat er iemand op me zit te wachten!
En je hebt gelijk hoor, dit is iets dat ik moet leren. Dat is precies waarom ik heb gekozen voor het afbouwen van mijn baan in loondienst en niet in één keer stoppen, zodat ik kan wennen aan het wegvallen van ‘working frames’ en ergens op tijd verwacht worden. Verder hoop ik dat de zelfspot ook een beetje overkomt 😉
Als ik geen druk op de ketel heb, doe ik niets in mijn ervaring. Wat dat betreft lijken we op elkaar. 🙂 Daarom gooi ik mijn agenda ook altijd zo vol, dan doe ik tenminste ook iets aan dingen die geen deadline hebben.
Hééél herkenbaar!!!
Hee, we zijn allemaal mensen, toch? Maar je hebt wel gelijk dat je het probeert aan te pakken. Morgen of zo. Bij mij helpt het inderdaad ook om het in te plannen. Dus ook die taken die geen deadline hebben, zoals administratie en acquisitie. En het huishouden. Gewoon opnemen in je lijstje!
Succes. Morgen. Of overmorgen.
Dan ga ik nu even de keuken opruimen… Of straks… even nog wat blogjes lezen….
@mariimma :-)))
@Sjoukje, met een volle agenda ben ik inderdaad superefficiënt…
Cialdini, mijn leermeester in beïnvloeding, noemt het Zeigarnik-effect als mogelijke oplossing: een verlangen naar onaffe verhalen, onopgeloste vragen en niet bereikte doelen, spreekt een zucht naar cognitieve afsluiting. Speciaal voor schrijver de tip om nooit te stoppen aan het einde van een alinea, blog of andere mijlpaal. Maar altijd net daarvoor! Je weet wat je aan einde van een alinea of gedachte wil zeggen, maar dat mag je pas aan begin van de volgende schrijfsessie doen! Je moet jezelf dus nooit met pauze belonen voor een productieve dag of stukje.
Interessant. Dat belonen met pauze is ook om een andere reden geen goed idee. Als je in een flow zit, moet je juist doorgaan. Het is eerder troosten met een pauze: als je helemaal vastzit, even de was opvouwen en je gedachten ontspannen. En die zucht naar cognitieve afsluiting herken ik ook. Dingen afmaken is juist zo lekker 🙂
Heerlijk om te weten dat het ‘ heerst’.
Brood op de plank voor iedereen die me een gedisciplineerd bestaan belooft, ik heb er keer op keer heel wat euro’s voor over ondanks dat elke poging daartoe mislukt… gebrek aan zelfdiscipline waarschijnlijk.
Maar ach, ik zie het gerommel en uitstel inmiddels ook als creatief onderdeel. Zo lanterfantend omdat de deadline vanmiddag of zelfs morgen pas is, geeft me de tijd om eens ergens binnen te lopen en in gesprek te raken met mensen die ik anders nooit zou spreken en nieuwe inzichten op te doen. Of eindeloos te googelen en verassende dingen te ontdekken, of nieuwe handige appjes. En om de tijd te nemen voor het opvouwen van de was, terwijl ik denk over het vormgeven van een tekst of idee. . Uitstelgedrag, wordt eigenlijk zwaar ondergewaardeerd 🙂
Oh, wat is dit ontzettend herkenbaar! Ik ben ook ZZP’er (in hetzelfde vakgebied) en hoewel ik het over het algemeen wel aardig druk heb, gaat er ook nog zó veel tijd verloren. En dat terwijl inderdaad die aangifte er nog ligt, ik nog steeds die-en-die cursus wil doen, ik nog wat eigen projectjes heb lopen (of eigenlijk: die lopen niet dus, want ik doe het ook niet), enzovoorts. Ik heb alles al geprobeerd qua planning enzo, maar duurzaam werkt eigenlijk niets, het is gewoon een soort knop die om moet. Die kan wel om als er druk op zit of als ik er héél bewust mee bezig ben, maar anders niet. Zit ik nu weer te reageren op blogjes, in plaats van die teksten schrijven waarvoor ik er zo vroeg uit ben gegaan…
@Elzelinde, haha, er is vast een onderzoek waaruit blijkt dat procrastinators heel creatief zijn 😉
@LLMM, ah, zelfde vakgebied, dat wist ik nog niet, leuk! Zo fijn dat het herkend wordt! Soms denk ik weleens dat er bij mij op dit punt bij het volwassen worden iets mis is gegaan 😉