Serendipiteit en een andere weg

Er is een bekende uitspraak onder pelgrims: the Camino provides. De Camino geeft je wat je nodig hebt. Op vrijdag 21 juli zag ik een kans die ik wel moest grijpen. Over serendipiteit.

Standplaats Cuerres

Groeten uit Cuerres, een gehucht in Asturias. Ik heb hier nu 3 nachten geslapen. Dat is niet wat pelgrims doen. Ik ben overgelopen naar de andere kant.

Camino voltooid

Op donderdag 20 juli had ik voor het eerst het gevoel dat mijn pelgrimstocht voltooid was. Minstens 400 km vóór Santiago. Mijn doel is bij deze Camino nooit geweest om in Santiago aan te komen. Mijn doel was een mooie overgang van mijn kantoorleven in Amsterdam naar een buitenleven op het Spaanse platteland. Tijd om na te denken en de gekke laatste weken in Amsterdam laten bezinken. En genieten, want ik vind pelgrimstochten heerlijk om te doen. Afgelopen donderdag had ik het gevoel dat ik er wel klaar voor was om aan mijn nieuwe leven te beginnen.

Etappe 17

Maar ja, omdat ik niet meteen een ander plan had, pakte ik vrijdagochtend gewoon mijn rugzak in voor de volgende etappe. Ik liep heerlijk, ontbeet met uitzicht op zee, daalde af naar een strandje om te zwemmen, genoot van de mooie route en zag onderweg een deel van mijn Caminofamilie terug. We bleken dezelfde herberg te hebben geboekt.

De mooiste herberg van de Camino

En wat voor een herberg. El Reposo del Andayón is een plaatje. De mooiste herberg van de Camino. Ik kwam er binnen en het eerste wat ik dacht: ik wil hier morgen niet weer weg. Het gebouw is een Finse, houten constructie, met zoveel oog voor details, zeer luxe slapen voor pelgrims. En vanaf het overdekte terras kijk je uit op de bergen en de grazende koeien.

‘Waar loop je morgen heen?’ vroeg de Duitse Sandra. ‘Ik heb geen idee,’ zei ik, ‘werkelijk geen idee.’

Van pelgrim naar hospitalera

Tijdens het eten vertelde de eigenaresse Katrine dat ze in de korte tijd dat ze open waren weleens een hospitalero hadden gehad, een vrijwilliger. Terwijl ik genoot van een vegetarische maaltijd dacht ik na. Na het eten heb ik Katrine gevraagd of ik mocht blijven, als hospitalera. En dat mocht.

En zo stond ik de volgende ochtend het ontbijt klaar te maken voor mijn Caminofamilie en zwaaide ik ze daarna uit.

¡Buen Camino!

Lekker bezig zijn

ik heb nu twee volle dagen gewerkt op deze prachtige plek. Ontbijt klaarmaken, de herberg schoonmaken, de pelgrims inschrijven en wegwijs maken, helpen in de keuken. Het is fijn om weer lekker bezig te zijn!

Waarschijnlijk blijf ik hier tot ik naar het Ezelparadijs ga, hier 20 km vandaan. Het voelt goed. Asturias is zo mooi. Vandaag gaat mijn laptop in een doos, onderweg van Alkmaar naar Cuerres. Zodra die er is, kan het experiment vrijwilliger / digitale nomade echt beginnen!

The Camino provides. En nu weer aan het werk! Er moet een herberg schoongemaakt.