Een jaar besparen, het slijtagespook

In augustus ging ik een weekje wandelen in Frankrijk met een vriendin. Het zorgde voor een onvermijdelijke confrontatie met het slijtagespook: mijn wandeluitrusting is nu wel echt ouwe meuk aan het worden. Het spul is allemaal intensief gebruikt. Die rugzak kocht ik in 2011. Sindsdien heb ik hem naar ruige schatting zo’n 5.000 km en 230 dagen gedragen. Hij is aan vervanging toe.

Ik begin na een jaar zuinig aan doen steeds vaker tegen het slijtagespook aan te lopen. Steeds meer dingen zijn zo versleten dat ze binnenkort vervangen moeten worden. Het tweede bezuinigingsjaar gaat lastiger worden dan het eerste…

Wandelschoenen op…

Het wandelweekje ging dankzij materiaalslijtage zelfs een klein beetje mis. Twee weken voor vertrek besloot ik mijn wandelconditie te testen met twee heerlijke dagen in de duinen. Bleken mijn schoenen versleten… Ik kwam met dermate pijnlijke tenen thuis dat ik er niet nog een week op durfde te lopen.

Ik had nog winterwandelschoenen staan. Van die enorme klossen, waar ik alleen op loop als het qua weersomstandigheden echt niet anders kan. Voor de zekerheid maakte ik er een proefommetje op door de polder. Gevolg: vijf dagen last van een pees. De dag voordat ik afreisde naar Frankrijk was het over. Spannend, spannend… wat zou die pees vinden van een hele week op die schoenen?

Nou, die pees hield het prima, maar mijn hiel liep in die slecht ingelopen klossen een pijnlijke blaar op. Na vier dagen lopen moest ik het opgeven. Daarna hebben we ons nog prima vermaakt op huurfietsen en op het strand, maar ik besefte dat je niet ongestraft op alles kunt besparen.

Versleten kleding

En dan heb ik het nog niet gehad over wat ik die week aan had… Ik had twee korte broeken bij me. Eentje kocht ik een paar jaar geleden voor een paar euro in Thailand (geen fair wear dus…). Van de andere broek herinner ik me foto’s van een wandelvakantie in 2003. Verder drie shirtjes die allemaal gaatjes vertoonden en een onverslijtbaar nachthemd waarvan vriendin opmerkte: ‘Goh, heb je die nog steeds?’ O, en een regenponcho die niet echt waterdicht meer is, maar gelukkig hielden we het droog.

Maar even tussen ons… eigenlijk, eigenlijk interesseert het me niks dat ik in een wandelbroek uit 2003 en in een shirt met een gaatje loop. Ik weet dat dit niet zo hoort. Ik ben misschien een van de weinige vrouwen die geen endorfine aanmaakt bij het kopen van nieuwe schoenen… Voorlopig heb ik echter nog wel een kantoorbaan. De voorraad met kledingstukken die ik met enig fatsoen nog naar mijn werk aan kan, begint onvermijdelijk uit te dunnen. Ik moet er binnenkort dus toch aan geloven…

Aankopen van het afgelopen jaar

Een jaar lang heb ik bijna geen spullen gekocht, behalve een nieuwe tandenborstel, lenzen, vitamine B12 tabletten en shampoo enzo. Soms kado’s voor anderen (het liefst geef ik een belevenis) en verder ongeveer dit:

• In november vorig jaar een flinke hoeveelheid brouwspullen (met name hop, graan en gist).
• In december een zwembril en een badmuts, in februari gevolgd door een shorty (ik doe op 11 september mee aan de Amsterdam City Swim).
• Begin maart nog een zwikje brouwbenodigdheden, een boek en een jurk (in Barcelona, tot nu toe één keer gedragen).
• Eind april kocht ik een zak tuinaarde.
• Half mei een regenbroek (Dat was toen ik in het Amsterdamse Bos ging werken en twee keer per week 13 km heen en terug moest fietsen. Ik heb dat onding één keer aan gehad en laat me sindsdien natregenen in een oude trainingsbroek.)
• In juni zowaar nieuwe sandalen (na lang gewikt en gewogen te hebben of ik die nou wel echt nodig had).
• In juli nog een voorraadje hop, graan en gist, een wandelgids en drie nieuwe T-shirts.

Nou ja, dat was het zo ongeveer wel.

Bye bye buy nothing year…

En ik vond dat dus heerlijk hè, zo’n buy (bijna) nothing year. Het scheelt niet alleen veel geld, maar ook veel tijd en troep. Je koopt namelijk meestal dingen die je helemaal niet nodig hebt. En je moet ervoor naar een winkel, of vergelijkend warenonderzoek doen op internet. Hoefde ik allemaal niet meer.

Maar nu na een jaar de slijtage aan alle kanten zichtbaar wordt, moet ik overstappen naar een buy a little bit year. Lastig. Ik zie dus wel dat mijn kledingkast uitdunt, maar ik heb tegelijkertijd geen idee wat ik dan moet kopen. Misschien maar eens beginnen met een kledingwinkel van binnen bekijken. Volgende week ofzo. Of volgende maand.