Een jaar geleden, op 7 september 2015, kwam ik thuis na een sabbatical van vier maanden. Vastberaden om niet langer mijn leven te dromen, maar mijn droom te leven. Er is in dat jaar behoorlijk wat veranderd. Hoe staat het ervoor na een jaar Project Lonica?
Best wel goed eigenlijk.
Van vijf jaar naar de helft
‘Over vijf jaar wil ik wel weg zijn uit Nederland.’ Dat zei ik toen ik terugkwam van mijn sabbatical. Ik had besloten dat
In augustus ging ik een weekje wandelen in Frankrijk met een vriendin. Het zorgde voor een onvermijdelijke confrontatie met het slijtagespook: mijn wandeluitrusting is nu wel echt ouwe meuk aan het worden. Het spul is allemaal intensief gebruikt. Die rugzak kocht ik in 2011. Sindsdien heb ik hem naar ruige schatting zo’n 5.000 km en 230 dagen gedragen. Hij is aan vervanging toe.
Ik begin na een jaar zuinig aan doen steeds vaker tegen het slijtagespook aan te lopen. Steeds
Het is zomervakantie, dus ik deel tussendoor even het geheim met jullie dat doorgewinterde bespaarders allang kennen. Als je aan het eind van de maand meer geld wilt overhouden, is het veel makkelijker om je uitgaven te verlagen dan om je inkomsten te verhogen. Dat scheelt echt een slok op een borrel! Helemaal als je het op je vaste lasten doet. Het levert je elke maand extra geld op en je merkt er eigenlijk niks van.
Ik heb voor de
Ik vind het een interessante gedachte, het basisinkomen. Het is van een schitterende simpelheid: geef iedereen een vast bedrag per maand, zonder daar een tegenprestatie voor te vragen.
Of het betaalbaar is weet ik niet. Of mensen massaal aan het nietsdoen slaan? Ik geloof er niets van. Het meest interessante is het rotsvaste paradigma dat kantelt: de relatie tussen werk en inkomen.
Voorstellen en experimenten
Het basisinkomen staat de laatste tijd weer in de belangstelling. Zwitserland hield er op
‘Leef jij echt van de helft van je inkomen?’ vroeg een vriend van mij ongelovig. Hij had mijn blog over vroegpensioen gelezen. ‘Dat ga je toch geen jaren volhouden?’ was zijn volgende (retorische) vraag. Ik besefte dat wat ik inmiddels normaal was gaan vinden voor de meeste mensen niet normaal is. Even wat zuiniger aan doen, dat kennen we allemaal wel. Maar echt een andere financiële levensstijl? Dat is het namelijk. Ik ben niet aan het lijnen, ik heb een
Ik ben de laatste tijd behoorlijk enthousiast over mijn werk en dat is best ironisch. Mijn werk bestaat uit een Amsterdamse kantoorbaan en deze blog gaat nou juist over hoe ik afscheid wil nemen van een Amsterdams kantoorleven.
En zo gingen mijn gedachten even een zijpad op. Als ik blijf besparen zoals ik nu doe, blijf werken waar ik nu werk en verdienen wat ik nu verdien, wanneer zou ik dan eigenlijk met vroegpensioen kunnen?
Nomade in vaste dienst
Als blogger volg ik zelf natuurlijk ook andere bloggers. Sterker nog, een deel van mijn inspiratie komt daar vandaan. Ik heb nog niemand gevonden die een vergelijkbaar plan heeft, maar er zijn wel veel mensen die schrijven over zaken die raakvlakken hebben met mijn eigen ambities. En die inspiratie deel ik hier natuurlijk graag!
Mr Money Mustache
Dit is wel een beetje de oerblog voor mij. Hier leerde ik voor het eerst over het idee van financieel onafhankelijk worden.
Op mijn laatste avond in het ezelparadijs stond ik af te wassen in de magische keuken van Marleen. Kjer was aan het drogen. We hadden het over het leven.
‘How does it feel to be rich?’ vroeg Kjer.
Ik had eerder verteld dat er wat overwaarde op mijn huis zat en dat ik daarvan een stukje grond met een ruïne wilde kopen. In de ogen van de 20-jarige Kjer was ik daarmee rijk. Hij bezit zelf niets. Behalve wat versleten
Hoogste tijd voor een vervolg op mijn blogpost over Mustachians. Over geld. Ik ben er sinds het ontstaan van mijn Grote Plan best veel mee bezig. Als ik gewoon lekker in loondienst zou blijven, dan zou ik in 28 (!) jaar naar een dijk van een pensioen kachelen (als dat dan nog bestaat) en een huis met een overwaarde van hier tot Tokio. Maar dat gaan we dus niet doen.
En dus is geld straks niet meer iets dat vanzelf
Toen ik besloot om flink te bezuinigen om zoveel mogelijk geld voor mijn Grote Plan opzij te zetten, ging er een intrigerende wereld voor me open. Zuinig leven blijkt een cultus op zich. Er zijn talloze mensen die als een bezetene de schuld op hun huis aflossen om zo snel mogelijk ‘hypotheekvrij’ te zijn. Er zijn hele communities van consuminderaars, die ernaar streven om zo min mogelijk (geld) te verspillen aan spullen, eten, energie, water en vaste lasten. En ik