Ik kreeg wat ongeruste berichten. Beste trouwe bloglezer, alles is goed hier. Ik had even geen zin in bloggen, dat is alles. Maar ik praat jullie bij. Nou ja, het is eigenlijk meer een trip down memory lane.
Je zekerheden loslaten is op meerdere manieren spannend. Ook wat betreft je pensioen. Want hoe moet dat later dan? Maar het kan ook anders dan een conventioneel pensioen. Dit is mijn buurvrouw van 76. Zij heeft geen pensioen. Of eigenlijk toch weer wel.
Ik krijg de laatste tijd vaker de vraag hoe je locatie-onafhankelijk tekstschrijver wordt. Hoe begin je? Waar vind je je opdrachtgevers? Wat is belangrijk om rekening mee te houden? En waarom is deze manier van werken niet voor iedereen geschikt?
Ik ga mijn ervaringen met jullie delen. Van begin tot eind.
Hoe is het als je zomaar van de stad naar het platteland verhuist? Dit stadsmens kan jullie inmiddels tot haar eigen verbazing vertellen dat het platteland eigenlijk wel zijn charme heeft.
Sta je in je leven al een tijdje op een kruispunt? Overweeg een pelgrimstocht of Camino in 2020. Het heeft mijn leven voorgoed veranderd. Zonder pelgrimeren woonde ik nu niet op het platteland van Noord-Spanje.
Vriendin Kerry woont in een hut. Nou ja, eigenlijk in twee hutten. Eentje als slaapkamer en eentje als keuken. Ik mag van dichtbij volgen hoe ze haar eigen paradijs aan het bouwen is. Van een habbekrats, voor een leven zo vrij als een vogel.
De laatste tijd verschenen er in een aantal Nederlandse media columns en artikelen over vrouwen die in deeltijd werken. Daar kwamen kwalificaties aan te pas als ‘decadent’ en ‘verwende prinsesjes’.
Mijn fulltime kantoorcarrière aan de wilgen hangen is één van mijn beste beslissingen ooit geweest. En het klopt, ik voel me enorm verwend.
Ik denk dat sommige mensen zich best weleens afvragen wat ik hier de hele dag doe. Sterker, dat vraag ik mezelf ook weleens af.
In september 2019 verscheen mijn boek ‘Het leven is te kort om op kantoor te zitten’. Mijn belangrijkste drijfveer om dat boek te schrijven was dat ik andere mensen ermee hoopte te inspireren. En dat blijkt regelmatig gelukt te zijn.
Ik weet het jongens, ik lok met mijn manier van schrijven ongevraagde tips uit. Over houtkachels, over kettingzagen, over hoe ik hier de winter overleef. Het zijn vaak mannen (tips van vrouwen gaan meestal over de moestuin). Maar gek genoeg ken ik tot nu toe alleen vrouwen die hier alleen wonen. En nog gekker misschien, die redden zich prima.