16 sep

Hoera, het is weer maandag!

In mijn oude leven bestond er zoiets als de zondagavondblues. Ik moet mezelf nog regelmatig knijpen om te beseffen dat dit echt, echt, echt mijn nieuwe leven is. Nooit meer op maandagochtend door de regen naar kantoor! Maandag vergaderdag Het is weer maandagochtend. En het is nog maar twee jaar en drie maanden geleden dat ik me dan met frisse tegenzin naar kantoor sleepte. Maandag was vergaderdag, zes uur in benauwde zaaltjes doorbrengen was geen uitzondering. Kantoortuin En kijk
Read More
10 sep

Al het nieuws over mijn boek in één blogpost

‘Het leven is te kort om op kantoor te zitten’ is verschenen! Een verrassing, want dat is een kleine week te vroeg. Zo gaan die dingen. Zit ik hier nog op mijn berg in Spanje, zitten sommigen van jullie mijn boek al te lezen. Al het nieuws over mijn boek in één post! Winacties De eerste recensie van mijn boek stond eind augustus al op de blog van Mr FOB, die ‘Het leven is te kort om op kantoor
Read More
24 aug

Het een-na-beste moment

Wil je al jarenlang die voettocht lopen? Droom je over een studie geschiedenis, maar komt het nu niet uit? Ik zal je wat vertellen. Het beste moment komt nooit. Als je met pensioen bent Toen ik een jaar of vijf geleden zei dat ik naar Santiago de Compostela wilde lopen, kreeg ik van verschillende mensen dezelfde reactie. ‘Waarom wacht je daar niet mee tot je met pensioen bent? Dan heb je alle tijd.’ Ik vond dat zo’n gekke redenatie.
Read More
19 jul

Een jaar in een geel huis

Madre mía. Ik woon vandaag op de kop af een jaar in een geel huis halverwege een berg. En nee, ik kan niet zeggen dat de tijd vliegt. Want sjees, het lijkt echt alweer veel langer geleden dat ik hier aankwam. A trip down memory lane. Die eerste dagen Over mijn aankomst schreef ik drie maanden geleden uitgebreid. En ik maakte van dag 1 en dag 2 en van dag 3, 4 en 5 ook een apart verslag. Ik
Read More
20 jun

Je kunt mijn boek nu al bestellen!

Wil je (na mijn moeder) de eerste zijn die mijn boek in handen heeft? Bestel ‘Het leven is te kort om op kantoor te zitten’ dan nu meteen! Druk opgevoerd Mijn vader zat gisteren naast me op de bank voor de grap de titel van mijn boek te googelen. En wat bleek? Je kunt hem dus gewoon al bestellen! En ik ben nog niet eens klaar met schrijven… Ik ben nog bezig om de laatste suggesties van de uitgever
Read More
19 apr

Negen maanden in een geel huis halverwege een berg

Vandaag precies negen maanden geleden kwam ik hier met mijn schamele bezittingen de berg op gereden. Het regende en het was stikbewolkt. De eerste vier dagen kon ik nauwelijks het eind van mijn landgoed zien. Laat staan het uitzicht op de Picos. En ik dacht: madre mía, vanaf nu woon ik dus hier. In het zomerhuis van een overleden echtpaar. In negen maanden tijd is het mijn huis geworden. En ik denk nog steeds regelmatig: madre mía. Verhuisd 19
Read More
29 dec

Wat een jaar

Terugblikken op het afgelopen jaar is bijster cliché. Maar ik mag het. Want wat een jaar was het. Alle memorabele momenten van 2018 op een rij. Klaar met zwerven Begin januari schreef ik: in 2018 wordt het anders. Nou, dat klopte. Ik had er toen een halfjaar zwerven en vrijwilligen in Spanje op zitten. Dat was ontzettend leuk en interessant geweest, maar ik was het leven in andermans huishouden een beetje beu. Het was elke keer flink stretchen, zeker
Read More
11 dec

Een uitgeefcontract!

Nieuwsbrieflezers wisten al een tijdje dat ik ermee bezig was, maar nu is het dan rond. Ik ben in zee gegaan met een uitgever! Dat betekent dat mijn boek er nu echt komt. Op 20 mei 2019 moet de eerste versie van mijn manuscript er liggen. Dat lijkt ver weg, maar het is lente voordat je het weet (ja echt, houd moed). Jullie kunnen mijn boek lezen vanaf september 2019. Tenminste, ik hoop dat jullie dat leuk zouden vinden.
Read More
04 okt

No puede ser

Hoe vind ik het hier nou eigenlijk? Ik woon nu tweeënhalve maand in een geel huis halverwege een berg. Van Amsterdam naar het Spaanse platteland. Het begint een klein beetje te wennen. Soms. En soms ook weer helemaal niet. Dan zie ik dat uitzicht, het huis en die auto en dan denk ik: no puede ser. Dit kan gewoon niet waar zijn. Rijk Het zijn de kleine momenten. Gisterochtend ging het ik vuilnis wegbrengen, 100 meter de weg af.
Read More
07 sep

Je zou me nu eens moeten zien

Bij het uitpakken van de laatste verhuisdozen kwam ik een tegeltje en een steen tegen. Twee symbolen van drie jaar geleden, toen ik begon met Project Lonica. En ik dacht: je zou me nu eens moeten zien. Madre mía, wie had toen gedacht dat ik nu in een geel huis halverwege een berg zou wonen? Ik zeker niet. Of wel? Drie jaar oud Vandaag is Project Lonica drie jaar. Op 7 september 2015 stapte ik in Madrid op het
Read More