Sorry jongens, ik moet even wat mensen streng toespreken. Fijn dat ik voor inspiratie zorg, echt heel fijn. Maar kom uit die comfort zone! Ja, ik heb mijn zekerheden losgelaten. En ja, ik ben best een beetje trots op waar ik nu ben. Maar jij kunt dit óók.
Clickbait
Ik moest gisteren erg lachen om een blogpost van collega-blogger Cheesy Finance: How we saved €100.000 in 3 years. De vervolgzin bij de gemiddelde Amerikaanse blog is: ‘And you can too!’ Bij
Tadaa, doei schuld! Gisteren gingen huurder en ik gezellig samen op de fiets naar de notaris om onze handtekening te zetten onder de leveringsakte. Huurder heet dus nu huiseigenaar en ik ben een dakloze geworden met een hoop geld op de bank.
Zeven keer mijn jaarinkomen
Op de foto is het 4 november 2007. Ik teken voor een hypotheek die op dat moment zeven keer het jaarinkomen is dat ik mag meetellen. Het waren andere tijden. De internationale kredietcrisis
Vandaag precies een jaar geleden stapte ik op station Amsterdam Centraal in de trein richting de Spaanse grens. Het avontuur tegemoet. Een onbekende weg met een onbekende afloop. Ik had mezelf een jaar buitenspelen beloofd. Zou ik daarna de grote sprong wagen? Ik had op die dag vast nooit geloofd waar ik een jaar later zou zijn…
Ja, in Amsterdam, maar dat is toeval.
Enkele reis Spanje
Op 4 juli 2017 vertrok ik naar Irún, net over de grens
Ik leef nu bijna een jaar zonder inkomsten. Dat is helemaal niet erg, maar ik kan dat niet eeuwig blijven doen. De kans dat ik hier ga wonen in een hutje en nooit meer ga werken is bijster klein.
En dus heb ik de eerste, voorzichtige rekensom gemaakt. Hoeveel geld moet ik straks per jaar verdienen om niet verder in te teren op mijn vermogen? En hoe ga ik dat verdienen? Over FIRE en HOT.
FIRE en HOT
In
Oh my… ik heb mijn appartement in Amsterdam verkocht! Een paar uur geleden is het voorlopig koopcontract getekend. Onder voorbehoud van financiering uiteraard, maar het ziet er naar uit dat ik vanaf 6 juli een dakloze ben met een hoop geld op de bank. En – na 25 jaar – Amsterdammer af.
Roerende goederen
‘Zijn er nog roerende goederen die in het huis achterblijven?’ vroeg de notaris. Eh ja, twee zeer ontroerende goederen. Ze zijn wat harig en ze
Dat ding op de foto, dat is sinds vandaag van mij. Mijn allereerste auto, heel raar vind ik het nog. En spannend, want ik moet er nog in leren rijden. Over hoe je in Spanje een tweedehands auto koopt. Een nieuwe aflevering van Alice in Wonderland, ofwel Lonneke in Asturias.
Amsterdam → fiets
Ik heb mijn hele volwassen leven in Amsterdam gewoond en gewerkt. Dan heb je een fiets. Veruit het snelste, fijnste en goedkoopste vervoermiddel. Gemiddeld fietste ik per
Hoe tevreden zijn mensen met hun kantoorbaan, overwegen ze weleens om wat anders te gaan doen en wanneer willen ze met pensioen? 84 mensen vulden de enquête in. De uitslag biedt genoeg aanknopingspunten voor mijn boek.
Over zinvol werk en de dingen doen die je graag doet.
Eigen werk niet zinvol
Vooropgesteld: 84 respondenten levert natuurlijk geen significant onderzoek op. Maar wel een aardig beeld. De meest opvallende uitslag? Van alle mensen die de enquête invulden vindt bijna 1
Emigreren is niet altijd leuk en zeker niet altijd makkelijk. Mijn eerste week in Ribadesella zit erop en die week vroeg best veel van me.
Zaterdagavond zat ik met een andere emigrant-in-spé en flink wat glazen wijn ervaringen uit te wisselen. Ik realiseerde me dat ik een tunnel was in gegaan. Een tunnel vol met papierwerk, zoekwerk, uitzoekwerk, regelwerk, weerstand, weemoed en grote beslissingen.
Maar je weet wat ze zeggen: er is licht aan het einde van de tunnel.
Ik heb op 6 maart nieuw uitzicht gekregen. Als ik uit het raam kijk, zie ik geen ezels meer, maar koeien. De komende maanden huur ik een aangeharkt appartement in Ribadesella, voordat ik zelf met mijn poten in de modder ga staan. De laatste fase voor mijn emigratie is begonnen!
En tot nu toe gedraag ik me als een klassieke immigrant.
Kokosmelk en seitanburgers
Ik schreef zo’n anderhalve maand geleden dat ik een tijdelijke nieuwe woonplaats zou krijgen. Eergisteren
Met enige regelmaat krijg ik de vraag waar ik straks van ga leven en hoe het moet als ik arbeidsongeschikt word of te oud om te werken. Het eerlijke antwoord is dat aan mijn keuzes risico’s kleven.
Als je niet teveel hangt aan luxe en bereid bent om je aan te passen aan de omstandigheden, dan vergaat de wereld echt niet zo snel. (Echt niet, zeg ik zachtjes tegen mezelf.)
Over onze behoefte aan zekerheid en de belemmeringen die dit