Ik woon in dat kleine, groene driehoekje. Er zijn hier nog maar heel weinig coronagevallen. Vooral dankzij een torenhoge vaccinatiegraad. Ik was afgelopen week op bezoek in Nederland en ik vond sommige dingen heel bijzonder.
Een openstaande gulp
Met name door Covid-19 was ik al twee jaar niet meer in Nederland geweest. Ik heb eindelijk weer eens veilig tijd door kunnen brengen met familie en vrienden. Genoten van echt Hollandse dingen, zoals appeltaart met slagroom en een bos met
Mail van de uitgever. Ze gaan de laatste exemplaren van mijn boek die nog in het magazijn lagen vernietigen. Het boek is nu een collectors item geworden en alleen nog nieuw verkrijgbaar via deze website.
Het lot van de onbekende schrijver
Ik schreef er eerder al eens over, van een boek schrijven word je niet rijk. Het is het lot van de onbekende schrijver: als je 1000 boeken weet te verkopen, is het veel. Bij mij is de teller
Als je in je nieuwe land een kapper en een tandarts hebt natuurlijk. Een verslag van mijn laatste ‘voor het eersts’.
Tweedehuizenland
Je kunt in allerlei gradaties emigreren. Spanje is bijvoorbeeld een typisch tweedehuizenland: veel Nederlanders wonen hier maar een deel van het jaar. In 2020 stonden 46.735 Nederlanders ingeschreven bij Spaanse gemeenten (waarvan 200 in Asturias), maar dat wil niet zeggen dat dit ook het aantal Nederlandse emigranten in Spanje is. Veel mensen zullen hier (een deel van het
‘Had je niet liever terug gewild naar Nederland?’ Die vraag heb ik de afgelopen maanden regelmatig gehad. Het antwoord is nee. Mijn leven is hier. Voordat ik ziek werd, heb ik twee interviews gegeven en een artikel geschreven. Die vertellen precies waarom.
De mammapoli
Ik ben heus weleens jaloers geweest op borstkankerpatiënten in Nederland. ‘Maar dan vraag je dat toch even aan de mammapoli?’ zei een vriendin een keer, toen me vertwijfeld afvroeg of ik een bepaald medicijn nou
Er is geen samenvatting, omdat dit een beschermd bericht is.
Ik krijg de laatste tijd vaker de vraag hoe je locatie-onafhankelijk tekstschrijver wordt. Hoe begin je? Waar vind je je opdrachtgevers? Wat is belangrijk om rekening mee te houden? En waarom is deze manier van werken niet voor iedereen geschikt?
Ik ga mijn ervaringen met jullie delen. Van begin tot eind.
Vier jaar tekstschrijver
Deze maand vier ik mijn vierjarig jubileum als zelfstandig tekstschrijver. In februari 2016 schreef ik mij in bij de Kamer van Koophandel. Toen nog naast
Sinds mijn boek is verschenen krijg ik steeds meer fanmail. Dat rechtstreekse contact is heel leuk en inspirerend, maar het kost me ook steeds meer tijd.
Reacties
Voor het geval jullie me nu te serieus nemen: neem het woord ‘fanmail’ met een grove korrel zout. Ik ben niet bepaald geschikt als idool en niet alle mails zijn een en al bewondering. Soms gaat het gewoon over het (nog steeds) ontbreken van een zaagbroek.
Ik tikte eerder een blogje met
In september 2019 verscheen mijn boek ‘Het leven is te kort om op kantoor te zitten’. Mijn belangrijkste drijfveer om dat boek te schrijven was dat ik andere mensen ermee hoopte te inspireren. En dat blijkt regelmatig gelukt te zijn.
In de boekhandel
Een boek schrijven is best iets geks. Maandenlang ploeter je in alle eenzaamheid en in de intimiteit van je werkkamer of je kantoortuin van 1,7 hectare. En als het boek is verschenen, dan ligt alles wat
Volgens een onderzoek naar Nederlandse emigranten zitten wij Nederlanders in den vreemde de hele dag oranjebitter te drinken, Lingo te kijken en Sinterklaasliedjes te zingen.
Pepernoten
O ja. Ik heb me in mijn fotoarchief rot gezocht naar een typisch Hollandsch plaatje. Oranje, hossende mensen, een oliebollenkraam, schaatsers, koek en zopie, molens, tulpen, niks kunnen vinden.
Deze is uit de oude doos. Ik ben er vrij zeker van dat ik hier pepernoten sta te maken, want dat was ongeveer het
Ik weet het jongens, ik lok met mijn manier van schrijven ongevraagde tips uit. Over houtkachels, over kettingzagen, over hoe ik hier de winter overleef. Het zijn vaak mannen (tips van vrouwen gaan meestal over de moestuin). Maar gek genoeg ken ik tot nu toe alleen vrouwen die hier alleen wonen. En nog gekker misschien, die redden zich prima.
Goedbedoeld
Stadsmens verhuist naar het platteland. En dan ook nog naar het buitenlandse platteland én ze heeft twee linkerhanden. Ik