Als je vandaag de Alkmaarsche Courant, Dagblad Zaanstreek, Haarlems Dagblad en nog zo wat regionale kranten van de mat pakt, dan grijns ik je tegemoet. Dat komt door mijn moeder.
Publiciteit voor mijn boek
Het verschijnen van mijn boek is niet onopgemerkt gebleven. Ik was heel blij met het grote artikel in het tijdschrift Santé en de winacties van de twee bekende bloggers Mr FOB en Adine van Lekker Leven Met Minder. En vandaag sta ik pontifcaal op de
‘Het leven is te kort om op kantoor te zitten’ is verschenen! Een verrassing, want dat is een kleine week te vroeg. Zo gaan die dingen. Zit ik hier nog op mijn berg in Spanje, zitten sommigen van jullie mijn boek al te lezen.
Al het nieuws over mijn boek in één post!
Winacties
De eerste recensie van mijn boek stond eind augustus al op de blog van Mr FOB, die ‘Het leven is te kort om op kantoor
Ik zeg het jullie eerlijk, het is al de hele zomer my guilty pleasure: het volgen van de perikelen van vijf Nederlandse gezinnen in het Andalusische dorp Polopos.
Slaapdorp
Ik zou voor geen goud met mijn landgenoten willen ruilen, maar de zomerserie van RTL4 is vermakelijk om op de bank naar te kijken. Sinds begin juli kun je elke werkdag volgen hoe vijf Nederlandse gezinnen het slaapdorp Polopos in Andalusië weer wakker proberen te schudden. Van de 2000 inwoners
Ik heb een nieuwe ontdekking gedaan: hoe je in Spanje de motorrijtuigenbelasting betaalt. Het bleek een wandeling langs drie loketten. En de pinautomaat. Ik kreeg er weer enorme heimwee van naar DigiD.
Mysterie
Het was al een tijdje een mysterie: hoe betaal je in Spanje wegenbelasting? De Impuesto sobre Vehículos de Tracción Mecánica, ofwel IVTM. Ik wist dat het geïnd werd door de gemeente. Maar hoe?
Andere buitenlanders vertelden me verschillende verhalen. ‘Daar moet je zelf achteraan hoor!’ zei
Madre mía. Ik woon vandaag op de kop af een jaar in een geel huis halverwege een berg. En nee, ik kan niet zeggen dat de tijd vliegt. Want sjees, het lijkt echt alweer veel langer geleden dat ik hier aankwam.
A trip down memory lane.
Die eerste dagen
Over mijn aankomst schreef ik drie maanden geleden uitgebreid. En ik maakte van dag 1 en dag 2 en van dag 3, 4 en 5 ook een apart verslag. Ik
Mischien wel het spannendste onderdeel van Project Lonica: de balans tussen de inkomsten en de uitgaven. Verdien ik op termijn genoeg om in Spanje te kunnen blijven? Ik weet zeker dat jullie je dat weleens afvragen. Nu ik hier bijna een jaar woon, is het tijd voor een update.
Showstopper
Ik blog niet vaak meer over de financiële kant van dit avontuur, maar ik vermoed dat jullie daar best nieuwsgierig naar zijn. Niet zo gek natuurlijk, want de vraag
Er zit een heel groot nadeel aan emigreren. Je laat mensen achter die je dierbaar zijn. Maar er zit een heel klein voordeeltje aan dat nadeel. Als je de mensen die je lief zijn ziet, dan is dat intens en bijzonder. Ik heb net tien van die bijzondere dagen achter de rug.
En ik heb nieuwe Asturiaanse folklore ontdekt.
Roadtrip
Mijn ouders zijn me voor de tweede keer komen opzoeken. Natuurlijk is emigreren binnen Europa anders dan naar Australië.
Wil je (na mijn moeder) de eerste zijn die mijn boek in handen heeft? Bestel ‘Het leven is te kort om op kantoor te zitten’ dan nu meteen!
Druk opgevoerd
Mijn vader zat gisteren naast me op de bank voor de grap de titel van mijn boek te googelen. En wat bleek? Je kunt hem dus gewoon al bestellen!
En ik ben nog niet eens klaar met schrijven… Ik ben nog bezig om de laatste suggesties van de uitgever
Vandaag precies negen maanden geleden kwam ik hier met mijn schamele bezittingen de berg op gereden. Het regende en het was stikbewolkt. De eerste vier dagen kon ik nauwelijks het eind van mijn landgoed zien. Laat staan het uitzicht op de Picos. En ik dacht: madre mía, vanaf nu woon ik dus hier. In het zomerhuis van een overleden echtpaar.
In negen maanden tijd is het mijn huis geworden. En ik denk nog steeds regelmatig: madre mía.
Verhuisd
19
Het is iets waar bijna geen enkele emigrant aan ontkomt. Het invullen van het M-biljet van de Nederlandse Belastingdienst. Ik las er al verschillende horrorverhalen over, maar nu ben ik zelf aan de beurt.
Ambtenaren achter een loket
Ik verlang al bijna naar de Spaanse bureaucratie. Waar je ambtenaren achter een loket in de ogen kunt kijken nadat je een nummertje hebt getrokken. Waar de regels stupide zijn, maar wel een handelingsperspectief bieden.
Ah, ik begrijp dat ik nu