Ik. Heb. Ontslag. Genomen.
Oh my… op 30 juni 2017 log ik voor de laatste keer uit. Dan komt er een eind aan negentien jaar kantoorleven. En aan de maandelijkse salarisbetalingen.
Knellende 36-urige baan
Ik zat er al een tijd op te broeden. Wat is het goede moment om mijn baan in loondienst definitief in te ruilen voor het ondernemerschap? Eind juni schreef ik in een update over mijn ZZP-leven al dat mijn 36-urige baan steeds meer begon te
Zo langzamerhand wordt het wel tijd om na te gaan denken over allerlei keuzes die ik voor mijn emigratie moet maken. Een daarvan is: wat doe ik met mijn huis?
Hypotheekvrij wonen
Ik bezit nu nog een fijn appartement in Amsterdam. Nou ja, ik bezit het samen met de bank. Het is voor ongeveer 40% van mij en voor 60% van de bank. Mijn doel is om het uiteindelijk te verkopen en om van het geld dat het oplevert
Facebook herinnerde me aan een negen jaar oude foto. Hij is genomen in een bar in Malasaña, een populaire wijk in Madrid. Op de foto sta ik met mijn medestudenten en huisgenoten van toen.
Toen ik die foto zag, besefte ik hoe lang ik al Spaans aan het leren was. Je zou verwachten dat ik er inmiddels vloeiend in ben geworden…
Taalles in Spanje
Ik heb het best vaak gedaan: voor een weekje naar Spanje vliegen om ‘s ochtends
Dit zijn Rasa en Mus. Ze zijn mijn lieve lasten. Toen ik ze in oktober 2014 in huis nam, liep ik met plannen voor een sabbatical rond. Niet iedereen vond het dus een goed plan dat ik ze opnam. Maar ik ben elke dag blij met ze.
‘Waar gaan je katten eigenlijk heen als je naar Spanje verhuist?’ vraagt er weleens iemand. Naar Spanje natuurlijk. Het zijn mijn meisjes.
Slechte start
Rasa is drie en Mus wordt deze zomer
Zijn deze hobbithuisjes geen plaatjes? Dit zijn Green Magic Homes, prefabhuisjes onder een laag aarde. Duurzaam, ecovriendelijk en goed geïsoleerd: warm in de winter en koel in de zomer. Ik ben een beetje verliefd op ze geworden. Zou het niet gaaf zijn als mijn toekomstige gasten hierin zouden kunnen overnachten? Of misschien ga ik er zelf wel in wonen!
Wonen in Spanje
Hoe was het ook alweer? Ik wil een stukje grond kopen op het platteland. Niet in een
Nog even over bezit. Ter voorbereiding op mijn emigratie wil ik er het liefst zoveel mogelijk vanaf. Ik ben dus – heel voorzichtig – begonnen met ontspullen. Geïnspireerd door Kjer, die vrijwel niets bezit. Maar ook door de tiny house movement: extreem klein wonen, vanuit de gedachte dat een mens eigenlijk maar heel weinig nodig heeft. En dan heb je bijvoorbeeld nog Marie Kondo, die stelt dat je simpelweg gelukkiger wordt van je rotzooi opruimen. Aan de inspiratie kan het
Ik ben vies. Zweet, zand, stro en modder. Ezelmest, kattenharen, hondenkwijl. Mijn haar is een vogelnestje, mijn nek bruinverbrand en wat uit mijn neus komt is zwart. Ik heb ezelmest verspreid tussen de bonenplanten. Afgezaagde takken van de appelbomen verzameld. Tientallen zakken met stro gevuld. Ik heb geleerd hoe je ezelhoeven schoonmaakt. En er slaapt een prinses in mijn bed.
Ik stond de stal bij de cabaña schoon te maken, aan de rand van het terrein. De koude ochtendlucht
De kans wordt steeds groter dat ik vóór mijn emigratie nog een vuelta por España ga doen, een rondje Spanje. Het kaartje hiernaast vat de aanleiding het beste samen. Het regent nogal veel in Asturias. Gemiddeld zo’n 1500 mm per jaar (Nederland: 800 mm). De temperaturen liggen er ietsje hoger dan in Nederland, maar niet spectaculair veel.
En ik hou dus enorm van zon en warmte hè?
Mooi weer
Iedereen denkt bij Spanje aan mooi weer. Als je zonnig en
Ze zeggen weleens dat je het meeste hebt met het seizoen waarin je bent geboren. Voor mij geldt dat zeker! Elke dag zie ik de blaadjes aan de bomen een beetje groter worden, de stekjes sla en andijvie die ik twee weken geleden kocht bij de buurttuin knallen mijn plantenbakken uit en ik wil alleen maar naar buiten, naar buiten, naar buiten. En ondertussen groeit er een stevig ongeduld…
Eindstreep
Het voelt als ontwaken uit een winterslaap. Opeens vind ik
Hij ligt op het muurtje van mijn keuken. Op de rand waar ik altijd mijn boodschappen opschrijf, en andere dingen die ik niet moet vergeten. Soms gooit Mus hem op de grond, dan word ik aan hem herinnerd. Hij lag op het strand van Ribadesella in Asturias. Hij ligt nu te wachten op dat muurtje, tot ik hem mee terug neem. Naar huis.
Het waren mijn laatste dagen in het ezelparadijs, september vorig jaar. Marleen drong erop aan dat