Ik denk dat sommige mensen zich best weleens afvragen wat ik hier de hele dag doe. Sterker, dat vraag ik mezelf ook weleens af.
Er zit een heel groot nadeel aan emigreren. Je laat mensen achter die je dierbaar zijn. Maar er zit een heel klein voordeeltje aan dat nadeel. Als je de mensen die je lief zijn ziet, dan is dat intens en bijzonder. Ik heb net tien van die bijzondere dagen achter de rug.
En ik heb nieuwe Asturiaanse folklore ontdekt.
Weten jullie nog dat ik – heel optimistisch – zeven goede daden wilde doen voor het eind van het afgelopen jaar? Ik had mezelf daar een week de tijd voor gegeven. De hoogste tijd om verslag uit te brengen.
Fijne feestdagen!
Ik had een niet zo kersterige kerst en daar hou ik van. Geheel in stijl: in T-shirt, veganistisch en niet duurder dan een gemiddelde dag in het jaar.
En nu weer iets positiefs. Ik heb nog een week voor zeven goede daden voor het einde van het jaar. Een idee dat ik geheel heb afgekeken van collega-blogger Anja van Minimalist Dutchie.
Dat er dieren in mijn nieuwe huis zouden komen was een feit. Ik had alleen een andere volgorde in gedachten: eerst er zelf gaan wonen, dan de dieren. Maar nee. Ik heb eerder huisdieren dan de sleutel van mijn huis.
Mag ik jullie voorstellen aan Isa en Manu?
Die lege zomer waar ik het over had, die nadert met rasse schreden. Over twee weken vertrek ik naar Amsterdam om mijn appartement leeg te halen. Op 10 juli keer ik terug naar Spanje. Dakloos.
Ik had allerlei plannen. Een roadtrip, house sits, pelgrimstochten en ander vrij gefladder. Maar ik bleef een beetje besluiteloos. Totdat ik me realiseerde waarom. En zo loopt het natuurlijk weer anders de komende zomer.
Groeten uit het Ezelparadijs. Ja, ik ben er weer. Maar dit keer met een speciale reden. Marleen, de eigenaar, is in Nederland. Ze vond het fijn als ik in de tussentijd een beetje sturing kwam geven. Of toch maar geen sturing?
Hoe samenwerken en leiderschap óók kan.
In de zomer van 2015 werkte ik voor het eerst met ezels en sindsdien heb ik een zwak voor deze prachtige dieren. Ik zou graag enkele ezels adopteren, maar dat is geen kleine verantwoordelijkheid. Bovendien kost een ezel in Spanje gemiddeld 600 euro per jaar. Geld waarvan ik nu nog niet weet hoe makkelijk ik dat straks kan missen. Dus wat heb ik bedacht? Er komen ezels als ik genoeg sponsors voor ze vind! Helpen jullie me?
Oké jongens, it’s a done deal. Vanaf 6 maart woon ik tijdelijk in Ribadesella. Een fijn kustplaatsje in Asturias, ergens tussen Gijón en Santander.