Er zit een heel groot nadeel aan emigreren. Je laat mensen achter die je dierbaar zijn. Maar er zit een heel klein voordeeltje aan dat nadeel. Als je de mensen die je lief zijn ziet, dan is dat intens en bijzonder. Ik heb net tien van die bijzondere dagen achter de rug.
En ik heb nieuwe Asturiaanse folklore ontdekt.
Roadtrip
Mijn ouders zijn me voor de tweede keer komen opzoeken. Natuurlijk is emigreren binnen Europa anders dan naar Australië.
Weten jullie nog dat ik – heel optimistisch – zeven goede daden wilde doen voor het eind van het afgelopen jaar? Ik had mezelf daar een week de tijd voor gegeven. De hoogste tijd om verslag uit te brengen.
1. Geld geven aan een bedelaar
Op de een of andere manier vind ik dat moeilijk om te doen. Die ene euro helpt toch niks. En het zijn er zoveel. Behalve die ene dag dat ik vastbesloten was om mijn
Fijne feestdagen!
Ik had een niet zo kersterige kerst en daar hou ik van. Geheel in stijl: in T-shirt, veganistisch en niet duurder dan een gemiddelde dag in het jaar.
Kerstgedoe
Ik gun iedereen zijn feestje, maar zelf heb ik niet zoveel met kerst. Ik vind het een hoop commerciële drukte en een hoop gevreet. Toen ik nog in Amsterdam woonde kon ik er niet omheen. Wekenlang die suffe kerstliedjes, enorme mensenmassa′s in de stad, het kantoor gehuld in
En nu weer iets positiefs. Ik heb nog een week voor zeven goede daden voor het einde van het jaar. Een idee dat ik geheel heb afgekeken van collega-blogger Anja van Minimalist Dutchie.
Goede dingenlijst
Anja deed het afgelopen week voor de tweede keer en ze begint steeds meer mensen aan te steken. Mariimma bijvoorbeeld, en verschillende bloglezers. En mij dus. Anja heeft een lijst met wel 45 goede daden om uit te kiezen. Sommige zijn maar een minuutje werk.
Dat er dieren in mijn nieuwe huis zouden komen was een feit. Ik had alleen een andere volgorde in gedachten: eerst er zelf gaan wonen, dan de dieren. Maar nee. Ik heb eerder huisdieren dan de sleutel van mijn huis.
Mag ik jullie voorstellen aan Isa en Manu?
Dakloze wuppies
Op de avond van 10 juli kwam ik aan in het Ezelparadijs. In de kamer naast mij verbleven sinds een week twee wuppies van nu ongeveer acht weken oud.
Die lege zomer waar ik het over had, die nadert met rasse schreden. Over twee weken vertrek ik naar Amsterdam om mijn appartement leeg te halen. Op 10 juli keer ik terug naar Spanje. Dakloos.
Ik had allerlei plannen. Een roadtrip, house sits, pelgrimstochten en ander vrij gefladder. Maar ik bleef een beetje besluiteloos. Totdat ik me realiseerde waarom. En zo loopt het natuurlijk weer anders de komende zomer.
Ardèche
Het klonk echt wel een tijdje aanlokkelijk. Een auto,
Groeten uit het Ezelparadijs. Ja, ik ben er weer. Maar dit keer met een speciale reden. Marleen, de eigenaar, is in Nederland. Ze vond het fijn als ik in de tussentijd een beetje sturing kwam geven. Of toch maar geen sturing?
Hoe samenwerken en leiderschap óók kan.
Gezellige viezigheid
Ik heb mijn keurige appartementje in Ribadesella met eigen badkamer, afwasmachine en magnetron weer even ingeruild voor de gezellige viezigheid van het Ezelparadijs. Marleen is een week in Nederland en ik
In de zomer van 2015 werkte ik voor het eerst met ezels en sindsdien heb ik een zwak voor deze prachtige dieren. Ik zou graag enkele ezels adopteren, maar dat is geen kleine verantwoordelijkheid. Bovendien kost een ezel in Spanje gemiddeld 600 euro per jaar. Geld waarvan ik nu nog niet weet hoe makkelijk ik dat straks kan missen. Dus wat heb ik bedacht? Er komen ezels als ik genoeg sponsors voor ze vind! Helpen jullie me?
Karaktervolle dieren
Oké jongens, it’s a done deal. Vanaf 6 maart woon ik tijdelijk in Ribadesella. Een fijn kustplaatsje in Asturias, ergens tussen Gijón en Santander.
De volgende stap
Ik schreef eerder deze maand dat ik wel een beetje uitgeworkawayed was. Het continu inwonen bij andere mensen begon me op te breken. En dus besloot ik dat het tijd was voor de volgende stap: terug naar Asturias en op zoek naar een stukje land met een huisje erop voor mezelf. Om
Ik was even vergeten hoe het was. Doei buitenwereld, hoi mini-wereld. Het is een intensief leven met een kleine groep mensen. Plus 27 ezels, een muildier, 2 paarden, 2 pony’s, een zwijn, 5 honden en 8 katten. Daar hebben we onze handen vol aan. Zo vol, dat een digitaal dieet vrijwel vanzelf gaat.
Zelfs dit ene blogje kon ik – ondanks dat ik er speciaal tijd voor had georganiseerd – niet zonder onderbreking schrijven. Er gebeurt altijd wel wat in