Ik was dus best gedisciplineerd bezig hè, met mijn planning en mijn projecttime en zo. Er hangt sinds september een whiteboard in mijn kamer. Aan het begin stond ie met name vol met inspirerende spreuken. Maar de laatste tijd schrijf ik er op zondagavond trouw mijn weekplanning op. In rood wat er de komende week sowieso gepland staat, in groen wat ik verder nog heb gedaan. En dit ging dus best goed hè? Ik stond elke werkdag om half zeven
Tadaa, dit zijn Rosie en Flora! Rosie is vrij complex geworden, met een flinke bak groene thee, Simcoe hop, een Engelse gist en best wat alcohol. Flora is lichter uitgevallen, een frisbitter gevalletje met drie Amerikaanse hopsoorten.
Rosie en Flora slijten hun oude dag bij El Paraíso del Burro. Omdat ik daar zes weken een geweldige en betekenisvolle tijd heb gehad, wilde ik graag iets voor het Ezelparadijs terug doen. En zo bedacht ik het ezelbenefietbier. Toen ik
Er waren onderweg naar Santiago een aantal beslissende momenten. In Moissac, op de GR65 richting de Pyreneeën, mocht ik in een herberg een briefje trekken. Abandonner tes peurs stond erop, laat je angsten los. Ik wist niet zo goed wat ik ermee aan moest. Ik was op de Camino nergens bang voor. Ik stopte het in mijn portemonnee. Honderden kilometers later, tussen Estella en Los Arcos op de Camino Francés, komt het weer tevoorschijn. En opeens weet ik het: dit
Er is een Lonneke van vóór de zomer van 2015 en eentje van daarna. De Lonneke van vóór de zomer was een ooit-dromer. Iemand die het op papier prima voor elkaar had. Een luxe appartement in de mooiste stad van de wereld, gezond als een vis, een goed betaalde baan en een leuk sociaal leven. En toch sluimerde er een ongenoegen. Een is-dit-alles gevoel. Ze werkte niet met hart en ziel, maar met haar hoofd. Ze vroeg zich na een