Katsjing! Augustus is oogstmaand. Zonder twijfel de beste maand voor de return on investment op mijn moestuin. En ik heb voor een heel jaar genoeg courgettes gegeten.
Wil je al jarenlang die voettocht lopen? Droom je over een studie geschiedenis, maar komt het nu niet uit? Ik zal je wat vertellen. Het beste moment komt nooit.
Madre mía. Ik woon vandaag op de kop af een jaar in een geel huis halverwege een berg. En nee, ik kan niet zeggen dat de tijd vliegt. Want sjees, het lijkt echt alweer veel langer geleden dat ik hier aankwam.
A trip down memory lane.
Er zit een heel groot nadeel aan emigreren. Je laat mensen achter die je dierbaar zijn. Maar er zit een heel klein voordeeltje aan dat nadeel. Als je de mensen die je lief zijn ziet, dan is dat intens en bijzonder. Ik heb net tien van die bijzondere dagen achter de rug.
En ik heb nieuwe Asturiaanse folklore ontdekt.
Iedereen heeft zijn eigen definitie van geluk en voor mij hoort voldoening daarbij. Dingen gedaan krijgen. Het tadaaa-gevoel. Dat je een verschil hebt gemaakt. En dat hoeft echt niet groots en meeslepend. Ik ervaar de meeste voldoening met simpele dingen die je met je handen doet. Dingen waarvan je dacht dat je ze niet kon.
Om half zes ‘s ochtends beginnen de eerste bedden te kraken. Hoofdlampen floepen aan, geroezemoes klinkt en plastic zakken ritselen.
Een nieuwe dag op de Camino de Santiago is begonnen.
Het is feest in Casa Lonica! Vandaag zijn Manu, César en Isa een jaar oud geworden. En dat is natuurlijk een heel goed excuus voor babyfoto’s en verhalen uit de oude doos.
Fotoblog van het vaste ochtendrondje door de tuin. De katjes in mijn kielzog. Nada más.
Vandaag precies negen maanden geleden kwam ik hier met mijn schamele bezittingen de berg op gereden. Het regende en het was stikbewolkt. De eerste vier dagen kon ik nauwelijks het eind van mijn landgoed zien. Laat staan het uitzicht op de Picos. En ik dacht: madre mía, vanaf nu woon ik dus hier. In het zomerhuis van een overleden echtpaar.
In negen maanden tijd is het mijn huis geworden. En ik denk nog steeds regelmatig: madre mía.
Weten jullie nog dat ik – heel optimistisch – zeven goede daden wilde doen voor het eind van het afgelopen jaar? Ik had mezelf daar een week de tijd voor gegeven. De hoogste tijd om verslag uit te brengen.