Fotoblog van het vaste ochtendrondje door de tuin. De katjes in mijn kielzog. Nada más.
Lente in Asturias
Het is lente. Dat gaat gepaard met de gebruikelijke Asturiaanse natheid, maar vandaag is het een prachtige dag.
César in het gras.
Lentebloesem. Is het een oude appelboom?
Wortels en uien in het gelid.
Ik blijf maar snijbiet eten. En de knoflook is ook al bijna klaar voor de oogst.
Isa en César bespeuren iets in het
Vandaag precies negen maanden geleden kwam ik hier met mijn schamele bezittingen de berg op gereden. Het regende en het was stikbewolkt. De eerste vier dagen kon ik nauwelijks het eind van mijn landgoed zien. Laat staan het uitzicht op de Picos. En ik dacht: madre mía, vanaf nu woon ik dus hier. In het zomerhuis van een overleden echtpaar.
In negen maanden tijd is het mijn huis geworden. En ik denk nog steeds regelmatig: madre mía.
Verhuisd
19
Weten jullie nog dat ik – heel optimistisch – zeven goede daden wilde doen voor het eind van het afgelopen jaar? Ik had mezelf daar een week de tijd voor gegeven. De hoogste tijd om verslag uit te brengen.
1. Geld geven aan een bedelaar
Op de een of andere manier vind ik dat moeilijk om te doen. Die ene euro helpt toch niks. En het zijn er zoveel. Behalve die ene dag dat ik vastbesloten was om mijn
Het wordt een heel matig jaar. Sommige dingen mogen namelijk echt wel wat minder in 2019. Goede voornemens heb ik het over. Het plan is om een aantal dingen alleen nog maar met mate te doen. En vooruit, een aantal andere dingen misschien juist wat meer.
Goede voornemens
Ik heb ze in geen tijden gehad. Om dat te compenseren heb ik voor dit gloednieuwe jaar een kleine waslijst gemaakt. Als ik me hier allemaal aan hou, dan heb ik
Terugblikken op het afgelopen jaar is bijster cliché. Maar ik mag het. Want wat een jaar was het. Alle memorabele momenten van 2018 op een rij.
Klaar met zwerven
Begin januari schreef ik: in 2018 wordt het anders. Nou, dat klopte.
Ik had er toen een halfjaar zwerven en vrijwilligen in Spanje op zitten. Dat was ontzettend leuk en interessant geweest, maar ik was het leven in andermans huishouden een beetje beu. Het was elke keer flink stretchen, zeker
En nu weer iets positiefs. Ik heb nog een week voor zeven goede daden voor het einde van het jaar. Een idee dat ik geheel heb afgekeken van collega-blogger Anja van Minimalist Dutchie.
Goede dingenlijst
Anja deed het afgelopen week voor de tweede keer en ze begint steeds meer mensen aan te steken. Mariimma bijvoorbeeld, en verschillende bloglezers. En mij dus. Anja heeft een lijst met wel 45 goede daden om uit te kiezen. Sommige zijn maar een minuutje werk.
Madre mía, zijn dit die donkere, natte, grijze maanden waar ik vroeger geen doorkomen aan vond? Foto’s uit het dagelijks leven in een geel huis halverwege een berg in Asturias.
Let op: kattenspam.
Beter dan juli
Het Asturiaanse weer is grillig en geen touw aan vast te knopen. Eind oktober lag er een pak sneeuw in de tuin en de laatste dagen was het weer beter dan in juli. Tijdens de eeuwig durende grijze, natte lente van 2018 (toen
Opeens realiseerde ik me dat ik waarschijnlijk nooit meer op vakantie ga. Want ja, waar zou je nog naartoe willen als je halverwege een berg woont met uitzicht op de Picos de Europa?
Laatste vakantie
De laatste keer dat ik op vakantie ging, was in april 2017. Een paar dagen naar Krakau met een goede vriend. Daarna ben ik nog in Nederland, Spanje en Zwitserland geweest, maar dat was geen vakantie. Niet as we know it.
Vakantiegevoel
Een vriendin die
FIRE (financially independent, retire early) was tot een jaar of vijf geleden nog een hobby van een klein clubje wereldvreemde Excel-types. Inmiddels verschijnen er bijna wekelijks artikelen in de media. En daarmee rijzen ook de misverstanden. Niet zo vreemd, want de FIRE-beweging gaat door het leven met een slecht gekozen naam.
Zeven misverstanden en een poging om ze uit de weg te ruimen.
1. Financieel onafhankelijk, dat betekent toch dat je je eigen broek kunt ophouden?
Ja, ook. Vroeger had
En de dagen, ze gaan voorbij. Wat niet af is, komt morgen aan de beurt. En als het regent, dan veranderen we het plan. Als de zon uitbundig schijnt ook. Dan pakken we een stoel en een boek.
Kijk, daar gaan de alpenkraaien. Ze zwieren door de lucht. Met een sierlijke bocht strijken ze neer in het veld, op zoek naar wormen, spinnen en andere beestjes.
Ik waan me soms net in Walden.
Terug naar de basis
“I went