Ik heb een pleegpoes. Ze heet Rembrandt. Het arme ding is op het Rembrandtplein in Amsterdam gevonden met een gebroken dijbeen. Het dierenasiel plaatste een oproep voor haar. Omdat ik vind dat je belangrijke beslissingen weloverwogen moet nemen, heb ik er twee minuten over nagedacht en toen het aanmeldformulier ingevuld.
Sinds eergisteravond zit het schepsel in revalidatiecentrum Lonica.
Dit schreef pleegpoes:
“… Ik ben net geopereerd, ik heb nu een pen en een hoop ijzerdraad in mijn poot. Iedereen
Bijna een jaar geleden blogde ik over twee goede voornemens voor 2016. Een daarvan was de happiness jar: een pot vol mooie momenten. Het idee was briljant in zijn eenvoud. Schrijf elke dag op een briefje wat het hoogtepunt van die dag was. Ik heb het een jaar lang gedaan. De afgelopen twee avonden heb ik alle briefjes van 2016 uit de pot gehaald en ze herlezen.
Echt, mocht je nog om een goed voornemen voor 2017 verlegen zitten, maak
Eigenlijk is het maar een gekke stelling. Werken om te leven zou beter zijn dan leven om te werken. Maar hoe aantrekkelijk is werken om te leven? En waarom zouden ‘werken’ en ‘leven’ zo ver uit elkaar moeten liggen?
Over kantoorbanen, leuke dingen doen in je vrije tijd, jaloersmakende mensen en angsthazerij.
Compenseren
Afgelopen weekend was ik vrijwilliger bij The Amsterdam Beerfair, een nieuw bierfestival in Amsterdam. Prachtige plek, mooie brouwerijen en een goede sfeer. Een van de organisatoren
Sorry jongens, deze kan gewoon niet in het Nederlands. Ik bedoel: aanname is de moeder der stommiteiten, het klinkt niet hè? Dit tegeltje stond bij mijn allereerste post, precies negen maanden geleden.
Hij blijft behoorlijk briljant. Als ik terugkijk op de laatste negen maanden, dan is er veel veranderd, juist door allerlei aannames over mezelf overboord te gooien. Ik had er in die eerste post een motto bij bedacht: je weet het pas als je het probeert. Die geldt nog
Dit zijn Rasa en Mus. Ze zijn mijn lieve lasten. Toen ik ze in oktober 2014 in huis nam, liep ik met plannen voor een sabbatical rond. Niet iedereen vond het dus een goed plan dat ik ze opnam. Maar ik ben elke dag blij met ze.
‘Waar gaan je katten eigenlijk heen als je naar Spanje verhuist?’ vraagt er weleens iemand. Naar Spanje natuurlijk. Het zijn mijn meisjes.
Slechte start
Rasa is drie en Mus wordt deze zomer
Ik ben de laatste tijd behoorlijk enthousiast over mijn werk en dat is best ironisch. Mijn werk bestaat uit een Amsterdamse kantoorbaan en deze blog gaat nou juist over hoe ik afscheid wil nemen van een Amsterdams kantoorleven.
En zo gingen mijn gedachten even een zijpad op. Als ik blijf besparen zoals ik nu doe, blijf werken waar ik nu werk en verdienen wat ik nu verdien, wanneer zou ik dan eigenlijk met vroegpensioen kunnen?
Nomade in vaste dienst
Ik ben vies. Zweet, zand, stro en modder. Ezelmest, kattenharen, hondenkwijl. Mijn haar is een vogelnestje, mijn nek bruinverbrand en wat uit mijn neus komt is zwart. Ik heb ezelmest verspreid tussen de bonenplanten. Afgezaagde takken van de appelbomen verzameld. Tientallen zakken met stro gevuld. Ik heb geleerd hoe je ezelhoeven schoonmaakt. En er slaapt een prinses in mijn bed.
Ik stond de stal bij de cabaña schoon te maken, aan de rand van het terrein. De koude ochtendlucht
Ik ben – naast allerlei andere dingen – ook een pelgrim. Dat word je vanzelf een keer als je pelgrimstochten loopt. Het is wat lastig te omschrijven hoe dat gaat en wat je ervoor moet doen, maar op een dag voel je dat je er eentje bent. Het is een virus en de besmetting is chronisch. Vraag het maar aan andere pelgrims. De weg lonkt. Altijd.
Na de Camino, en nu?
En nu ik al sinds 20 juli 2015
Ik had voor 2016 twee goede voornemens. De ene was ondernemer worden. Daar kan ik al een voorzichtig vinkje bij zetten. Mijn inschrijving bij de Kamer van Koophandel is een feit en mijn eerste opdracht als tekstschrijver ook! De tweede: een pot vol mooie momenten.
Update: hier lees je het resultaat van de 2016 pot, een jaar vol mooie momenten
Happiness jar
Ik geloof dat ik het op Facebook zag. De happiness jar. Het idee is uiterst simpel: schrijf