Mail van de uitgever. Ze gaan de laatste exemplaren van mijn boek die nog in het magazijn lagen vernietigen. Het boek is nu een collectors item geworden en alleen nog nieuw verkrijgbaar via deze website.
Het lot van de onbekende schrijver
Ik schreef er eerder al eens over, van een boek schrijven word je niet rijk. Het is het lot van de onbekende schrijver: als je 1000 boeken weet te verkopen, is het veel. Bij mij is de teller
‘Het leven is te kort om op kantoor te zitten’ is verschenen! Een verrassing, want dat is een kleine week te vroeg. Zo gaan die dingen. Zit ik hier nog op mijn berg in Spanje, zitten sommigen van jullie mijn boek al te lezen.
Al het nieuws over mijn boek in één post!
Winacties
De eerste recensie van mijn boek stond eind augustus al op de blog van Mr FOB, die ‘Het leven is te kort om op kantoor
Madre mía. Ik woon vandaag op de kop af een jaar in een geel huis halverwege een berg. En nee, ik kan niet zeggen dat de tijd vliegt. Want sjees, het lijkt echt alweer veel langer geleden dat ik hier aankwam.
A trip down memory lane.
Die eerste dagen
Over mijn aankomst schreef ik drie maanden geleden uitgebreid. En ik maakte van dag 1 en dag 2 en van dag 3, 4 en 5 ook een apart verslag. Ik
Gesetteld in een geel huis halverwege een Asturiaanse berg en wat nu? Mijn plannen voor 2019! Met alvast de aantekening dat plannen er zijn om aangepast te worden.
Het nut van plannen
Zou ik ze überhaupt wel maken? Het Grote Plan is inmiddels een aardige kliederpartij van krassen en verbeteringen geworden. Mijn ervaring met plannen is dat het meestal toch weer anders loopt. En dat is prachtig. Want dat betekent dat ik in de tussentijd nieuwe inzichten heb gekregen en
Terugblikken op het afgelopen jaar is bijster cliché. Maar ik mag het. Want wat een jaar was het. Alle memorabele momenten van 2018 op een rij.
Klaar met zwerven
Begin januari schreef ik: in 2018 wordt het anders. Nou, dat klopte.
Ik had er toen een halfjaar zwerven en vrijwilligen in Spanje op zitten. Dat was ontzettend leuk en interessant geweest, maar ik was het leven in andermans huishouden een beetje beu. Het was elke keer flink stretchen, zeker
En de dagen, ze gaan voorbij. Wat niet af is, komt morgen aan de beurt. En als het regent, dan veranderen we het plan. Als de zon uitbundig schijnt ook. Dan pakken we een stoel en een boek.
Kijk, daar gaan de alpenkraaien. Ze zwieren door de lucht. Met een sierlijke bocht strijken ze neer in het veld, op zoek naar wormen, spinnen en andere beestjes.
Ik waan me soms net in Walden.
Terug naar de basis
“I went
Vandaag precies een jaar geleden stapte ik op station Amsterdam Centraal in de trein richting de Spaanse grens. Het avontuur tegemoet. Een onbekende weg met een onbekende afloop. Ik had mezelf een jaar buitenspelen beloofd. Zou ik daarna de grote sprong wagen? Ik had op die dag vast nooit geloofd waar ik een jaar later zou zijn…
Ja, in Amsterdam, maar dat is toeval.
Enkele reis Spanje
Op 4 juli 2017 vertrok ik naar Irún, net over de grens
Ik leef nu bijna een jaar zonder inkomsten. Dat is helemaal niet erg, maar ik kan dat niet eeuwig blijven doen. De kans dat ik hier ga wonen in een hutje en nooit meer ga werken is bijster klein.
En dus heb ik de eerste, voorzichtige rekensom gemaakt. Hoeveel geld moet ik straks per jaar verdienen om niet verder in te teren op mijn vermogen? En hoe ga ik dat verdienen? Over FIRE en HOT.
FIRE en HOT
In
Oh my… ik heb mijn appartement in Amsterdam verkocht! Een paar uur geleden is het voorlopig koopcontract getekend. Onder voorbehoud van financiering uiteraard, maar het ziet er naar uit dat ik vanaf 6 juli een dakloze ben met een hoop geld op de bank. En – na 25 jaar – Amsterdammer af.
Roerende goederen
‘Zijn er nog roerende goederen die in het huis achterblijven?’ vroeg de notaris. Eh ja, twee zeer ontroerende goederen. Ze zijn wat harig en ze
Even iets gezelligs. Vier redenen voor de ondergang van de wereld. Of tenminste, voor een einde aan de voorspoed zoals we die nu in Nederland en Europa kennen. En ik had er best nog een paar kunnen verzinnen. Hier volgt een flink potje doemdenken. En er is een link met Project Lonica.
Alleen maar omhoog
De wereld zoals we die – pak hem beet – sinds het einde van de Tweede Wereldoorlog hier in het westen kennen, is geen