“Denk maar gewoon dat je op vakantie bent,” zei de chirurg terwijl ze een hand op mijn schouder legde. “Sluit je ogen en ga lekker op het strand liggen.” Daarna werd ik de OK binnengereden.
Ik was al zo vaak langs dat ziekenhuis gereden. En dan dacht ik: wat fijn dat ik geen idee heb hoe het er van binnen uitziet. In de afgelopen weken heb ik vrijwel de hele benedenverdieping leren kennen. En binnenkort is de bovenverdieping aan de beurt.
Het verschil tussen de Nederlandse polderlockdown en de Spaanse confinamiento is typisch. Heel typisch.
In Spanje werd afgelopen weekend de noodtoestand uitgeroepen. En dat gaat best ver. Het decreet is eigenlijk heel simpel: quédate en casa. Blijf thuis. En dat vond ik nou wel een handig moment om mezelf het thuiswerken onmogelijk te maken.
Ja, het was hier even stil. Ik was met andere dingen bezig. Gezondheidsproblemen. En net nu ik die van mijzelf bijna overwonnen heb, wordt de hele wereld ziek. Stof voor overpeinzingen.
Ik geloof dat de zomer nu toch echt op begint te raken. Maar wat was ie fijn! De tweede zomer op Finca Lonica in plaatjes.
Ik lig al twee dagen op de bank. Met een geheel niet ernstige verkoudheid. En ik lig me al een tijdje te bedenken hoe fijn het is dat ik geen baas meer heb.
Soms heb je zo’n dag die je net zo goed had kunnen overslaan. Zelfs hier in het paradijs. En eigenlijk ook weer niet. Over behulpzame mannen, zelf doen en het verwisselen van een autoband.
De zondvloed is begonnen. Het is noodweer in Asturias en ik zit al vier dagen sdipverkouden binnen te survivallen. Kolkende rivieren treden buiten hun oevers, wegen zijn afgesloten, spoorrails weggeslagen, scholen gaan dicht en het ziekenhuis is ontruimd.
En ik zit op mijn berg. Te wachten tot het over is.
Dit kluitje huizen is het gehucht waar ik woon. Daar ergens rechtsboven – los van de rest – zie je mijn gele huis. Ik woon dus een stukje buiten een gehucht in een dunbevolkt gebied. Dat is best afgelegen. Ik woon er helemaal alleen, onder vrij eenvoudige omstandigheden, met vertier op afstand en zonder enige structuur in mijn dagen. Daar moet je tegen kunnen.