Vandaag precies negen maanden geleden kwam ik hier met mijn schamele bezittingen de berg op gereden. Het regende en het was stikbewolkt. De eerste vier dagen kon ik nauwelijks het eind van mijn landgoed zien. Laat staan het uitzicht op de Picos. En ik dacht: madre mía, vanaf nu woon ik dus hier. In het zomerhuis van een overleden echtpaar.
In negen maanden tijd is het mijn huis geworden. En ik denk nog steeds regelmatig: madre mía.
Verhuisd
19
Yes, de slopers zijn er!
Het was een drukke, maar erg fijne week. Met werkmannen én vrienden uit Amsterdam over de vloer. En nee, het is nog niet af. Maar jullie kunnen wel vast oordelen of het nodig was.
Gruwelijk decoratierandje
Vandaag woon ik een maand in mijn gele huis halverwege een berg. Ik ben er elke dag blij mee, maar de woonkamer met open keuken? Niet om áán te zien. Vond ik dan hè. Iedereen die hier tot
De eerste twee dagen in mijn nieuwe huis. Een verslag met veel foto’s, omdat jullie zo zeurden. En de eerste aflevering van de serie ‘vrouw op platteland’.
Twee weken
Madre mía… in minder dan twee weken van de notaris in Amsterdam naar de notaris in Gijón… Alles ging tergend langzaam en toen was daar opeens de snelheid van het licht. Mijn advocaat, die ik zo traag als poppenstront vond, legde de laatste honderd meter af binnen tien seconden. Nou
Omdat ik een huis ga kopen, moest ik langs bij mijn Spaanse bank. En daar dachten ze dat ze zo’n buitenlands meisje wel even een poot konden uitdraaien.
Zomaar een verhaaltje over wat ik hier zoal meemaak. Over een gladde bankmeneer die moest eten.
Goede klanten
Ik geloof dat er een filiaaldirecteur van een Spaanse grootbank is die mij haat.
In Nederland werken notarissen met een derdenrekening, maar in Spanje is een bankcheque gebruikelijk. Daarmee garandeert de bank dat
Tadaa! Ik woon straks dus gewoon in een geel huis halverwege een Asturiaanse heuvel. Ik heb een huis gekocht! Na 25 jaar als Amsterdammer verkas ik naar een plek waar de enige buren 100 meter verderop wonen. Van zeeniveau naar 300 meter hoogte. Ik kan het zelf nog nauwelijks geloven.
En natuurlijk zit er een verhaal aan vast.
Een vreselijk net huis
Die huizenjacht, ik vond het best een toestand. Ik bekeek honderden huizen online op Funda-achtige websites, en
Die lege zomer waar ik het over had, die nadert met rasse schreden. Over twee weken vertrek ik naar Amsterdam om mijn appartement leeg te halen. Op 10 juli keer ik terug naar Spanje. Dakloos.
Ik had allerlei plannen. Een roadtrip, house sits, pelgrimstochten en ander vrij gefladder. Maar ik bleef een beetje besluiteloos. Totdat ik me realiseerde waarom. En zo loopt het natuurlijk weer anders de komende zomer.
Ardèche
Het klonk echt wel een tijdje aanlokkelijk. Een auto,
De vraag die ik de laatste tijd het vaakst krijg: hoe staat het met de huizenjacht? Tja, wat zal ik zeggen, no es fácil. Het is niet gemakkelijk. Eigenlijk is met elk huis dat ik heb gezien wel íets mis. Of een heleboel. Mensen zeggen me dat er heus wel iets voor mij bij zit. Dat half Asturias te koop staat. Tot nu toe blijkt het zoeken naar een huis vooral een forse oefening in geduld.
De watermolen
Nee
Oh my… ik heb mijn appartement in Amsterdam verkocht! Een paar uur geleden is het voorlopig koopcontract getekend. Onder voorbehoud van financiering uiteraard, maar het ziet er naar uit dat ik vanaf 6 juli een dakloze ben met een hoop geld op de bank. En – na 25 jaar – Amsterdammer af.
Roerende goederen
‘Zijn er nog roerende goederen die in het huis achterblijven?’ vroeg de notaris. Eh ja, twee zeer ontroerende goederen. Ze zijn wat harig en ze
Ik ben hier in Asturias flink wat bouwvallen aan het bekijken, in de hoop dat er eentje voor mij bij zit. Het is fascinerend hoe sommige huizen erbij liggen. Alsof de bewoners ze 40 jaar geleden in grote haast leeghaalden om nooit weer terug te keren.
Een stukje land
De afgelopen dagen heb ik gezocht naar wat competitie voor de watermolen. Ik hoop een stukje land te vinden (liefst een hectare ongeveer) met daarop een huisje voor mezelf, iets
Ik heb op 6 maart nieuw uitzicht gekregen. Als ik uit het raam kijk, zie ik geen ezels meer, maar koeien. De komende maanden huur ik een aangeharkt appartement in Ribadesella, voordat ik zelf met mijn poten in de modder ga staan. De laatste fase voor mijn emigratie is begonnen!
En tot nu toe gedraag ik me als een klassieke immigrant.
Kokosmelk en seitanburgers
Ik schreef zo’n anderhalve maand geleden dat ik een tijdelijke nieuwe woonplaats zou krijgen. Eergisteren