08 dec

Ik ben een verwende deeltijdprinses en het is heerlijk

De laatste tijd verschenen er in een aantal Nederlandse media columns en artikelen over vrouwen die in deeltijd werken. Daar kwamen kwalificaties aan te pas als ‘decadent’ en ‘verwende prinsesjes’. Mijn fulltime kantoorcarrière aan de wilgen hangen is één van mijn beste beslissingen ooit geweest. En het klopt, ik voel me enorm verwend.
Verder lezen
21 nov

De reacties op mijn boek

In september 2019 verscheen mijn boek ‘Het leven is te kort om op kantoor te zitten’. Mijn belangrijkste drijfveer om dat boek te schrijven was dat ik andere mensen ermee hoopte te inspireren. En dat blijkt regelmatig gelukt te zijn.
Verder lezen
04 nov

Over introvert zijn

Ik ben een introvert. Op het eerste gezicht heeft dit niet zoveel te maken met een eenvoudig leven op het Spaanse platteland. Op het tweede gezicht wel. Deze post is een hart onder de riem voor alle introverten out there en een poging om iets over ‘ons’ uit te leggen aan extraverten en ambiverten.
Verder lezen
04 sep

Stadsmens werkt op het land

Het is alsof ik een leerwerkplek heb in mijn eigen tuin. Het is één grote ontdekkingstocht. Heerlijk. Ik mag allemaal dingen die ik op kantoor niet mocht. Zoals mijn eigen fouten maken. Maar een ongeschreven blad is ook ingewikkeld. Wanneer luister je naar de wijze raad van anderen en wanneer eis je het recht op om fouten te maken? Over traditie en permacultuur.
Verder lezen
04 aug

Heimwee naar Nederland

Er is één woord dat ik niet meer kan horen. Trámite. Het betekent procedure. En de titel is nogal clickbait, want ik heb eigenlijk alleen enorme heimwee naar DigiD. Madre mía, het is alsof ik terug naar de jaren 80 ben gekatapulteerd. Ik leg honderden autokilometers af voor wat je in Nederland in twee minuten online kan fiksen. Project Lonica against the System, hoofdstuk 13.
Verder lezen
26 jun

Het is volbracht

Het is mijn laatste avond in Ribadesella. Een feestelijke, want vandaag is er een wonder geschied. Ik ben resident geworden! Het was als Asterix en Obelix die Vrijgeleide A38 moesten bemachtigen, maar het is gelukt. Sinds vandaag ben ik de trotse bezitter van een groen papiertje ter grootte van een creditcard en mag ik mijzelf Residente communitario en España noemen. Het relaas van de streng kijkende mevrouw en de queeste van printjes maken. Een lang verhaal.
Verder lezen
08 apr

Over ezels en faciliterend leiderschap

Groeten uit het Ezelparadijs. Ja, ik ben er weer. Maar dit keer met een speciale reden. Marleen, de eigenaar, is in Nederland. Ze vond het fijn als ik in de tussentijd een beetje sturing kwam geven. Of toch maar geen sturing? Hoe samenwerken en leiderschap óók kan.
Verder lezen