Wil je (na mijn moeder) de eerste zijn die mijn boek in handen heeft? Bestel ‘Het leven is te kort om op kantoor te zitten’ dan nu meteen!
Ik ben een introvert. Op het eerste gezicht heeft dit niet zoveel te maken met een eenvoudig leven op het Spaanse platteland. Op het tweede gezicht wel. Deze post is een hart onder de riem voor alle introverten out there en een poging om iets over ‘ons’ uit te leggen aan extraverten en ambiverten.
Het is alsof ik een leerwerkplek heb in mijn eigen tuin. Het is één grote ontdekkingstocht. Heerlijk. Ik mag allemaal dingen die ik op kantoor niet mocht. Zoals mijn eigen fouten maken.
Maar een ongeschreven blad is ook ingewikkeld. Wanneer luister je naar de wijze raad van anderen en wanneer eis je het recht op om fouten te maken? Over traditie en permacultuur.
Er is één woord dat ik niet meer kan horen. Trámite. Het betekent procedure. En de titel is nogal clickbait, want ik heb eigenlijk alleen enorme heimwee naar DigiD. Madre mía, het is alsof ik terug naar de jaren 80 ben gekatapulteerd. Ik leg honderden autokilometers af voor wat je in Nederland in twee minuten online kan fiksen.
Project Lonica against the System, hoofdstuk 13.
Het is mijn laatste avond in Ribadesella. Een feestelijke, want vandaag is er een wonder geschied. Ik ben resident geworden!
Het was als Asterix en Obelix die Vrijgeleide A38 moesten bemachtigen, maar het is gelukt. Sinds vandaag ben ik de trotse bezitter van een groen papiertje ter grootte van een creditcard en mag ik mijzelf Residente communitario en España noemen.
Het relaas van de streng kijkende mevrouw en de queeste van printjes maken. Een lang verhaal.
Hoe tevreden zijn mensen met hun kantoorbaan, overwegen ze weleens om wat anders te gaan doen en wanneer willen ze met pensioen? 84 mensen vulden de enquête in. De uitslag biedt genoeg aanknopingspunten voor mijn boek.
Over zinvol werk en de dingen doen die je graag doet.
Groeten uit het Ezelparadijs. Ja, ik ben er weer. Maar dit keer met een speciale reden. Marleen, de eigenaar, is in Nederland. Ze vond het fijn als ik in de tussentijd een beetje sturing kwam geven. Of toch maar geen sturing?
Hoe samenwerken en leiderschap óók kan.
Een halfjaar geleden nam ik ontslag van mijn kantoorbaan en vertrok naar Spanje. Ik liep 400 kilometer over de Camino del Norte, nam Spaanse les in Valencia en werkte op 6 verschillende plekken als vrijwilliger.
Het is einde-van-het-jaar-terugkijk-tijd. Welke dingen in mijn tijdelijke, nieuwe leven vond ik ontzettend gaaf en wat vond ik iets minder gaaf?
Het is maandag vandaag. Maar het had ook een willekeurige andere dag van de week kunnen zijn. Voor mij dan. Voor jullie is het nu waarschijnlijk 1e kerstdag. Ik ga zo de kattenbakken schoonmaken.
De 6 voordelen van geen kerst vieren (en vooruit, 1 nadeel).
Waar is toch die eenvoudige tijd gebleven dat ik op kantoor zat? Dat ik in het weekend een biertje dronk of een biertje brouwde en verder een beetje plannen maakte voor de besteding van mijn 22 vakantiedagen per jaar?
Maar nee, ik moest zo nodig mijn leven op de schop gooien. En nu zit ik bijna elke maand te bedenken in welke richting ik het zal bijsturen. Alsof mijn leven veranderd is in één grote live trial and error agile