Ik voelde me weleens een buitenbeentje in de blogcommunity waar ik onderdeel van ben geworden. Ik schrijf een stuk minder over besparen en financieel onafhankelijk worden dan de meeste andere bloggers die ik volg. Voor mij zijn dat slechts middelen. Het doel is een leven met meer voldoening en gelukkig zijn.
En wat zie ik nu? De hardcore finance bloggers komen mijn kant op! De definitie van financiële onafhankelijkheid (FO) blijkt voor hen ook niet meer zo zwart-wit.
Blogcommunity
Deel 3 in de serie over gelukkig worden volgens Raj Raghunathan. Deze keer over de ‘deadly sin’ om beter te willen zijn dan de rest. Beroemder, rijker, sneller, succesvoller, you name it. Jezelf vergelijken met anderen, we doen het continu. Maar het maakt niet gelukkig.
Er is een oplossing. Streven naar flow.
Hoogste CITO-scores
Onlangs kreeg het Jeugdjournaal veel kritiek toen ze een item maakten over kinderen met de hoogste CITO-scores: wat was er mis met kinderen die een vmbo-advies kregen?
Ongeveer 30% van de beroepsbevolking werkt op kantoor. Of sjieker: in de kenniseconomie. Hoe zinvol is dat werk? Over bullshit jobs, de paradox van goedbetaalde banen en de belangrijkse reden om te stoppen met mijn kantoorbaan.
15-urige werkweek
Via de publicaties van Rutger Bregman van De Correspondent stuitte ik op een essay van de Amerikaanse antropoloog David Graeber. De oorspronkelijke titel van het stuk was: On the Phenomenon of Bullshit Jobs. Het essay begint met een voorspelling van de beroemde
Onlangs schreef Asha ten Broeke een column in Opzij over performance of femininity. Ze vroeg zich af of vrouwen knellende panty’s en hoge hakken dragen uit vrije wil, of omdat de omgeving dat van ze vraagt. Het antwoord is vast een combinatie van die twee. Feit is dat we (m/v) ons qua kledingkeus meestal conformeren aan onze omgeving.
En laat de dresscode op het Spaanse platteland nou bijster informeel, comfortabel en functioneel zijn!
Dress down day
Ik was 24
Niks mooie plaatjes, herfst is verval. Dode bladeren, rottend op de koude grond. Vandaag was er 8 uur en 36 minuten grijze lucht. Verder zwart. En opeens denk je: verhip, ik heb al een week de zon niet meer gezien.
Laat ik het zo zeggen, het nuanceren en relativeren wil nog niet zo lukken.
November blues
Hello november blues. Elk jaar wordt het een beetje erger. November en december, daar moet ik me doorheen worstelen. In het donker opstaan,
Lange tijd blogde ik hier in de luwte. Behalve vrienden en familie lazen er met name mensen mee die ik in het echte leven niet ken.
Maar ja, omdat ik vanaf deze maand nog maar 24 uur per week werk, werd het toch tijd om meer mensen over mijn plannen te vertellen. Om precies te zijn mijn collega’s. En daar heb ik er veel van.
P.S: Na dat huisje aan zee verhuisden mijn moeder en ik naar deze hut
Ik. Heb. Ontslag. Genomen.
Oh my… op 30 juni 2017 log ik voor de laatste keer uit. Dan komt er een eind aan negentien jaar kantoorleven. En aan de maandelijkse salarisbetalingen.
Knellende 36-urige baan
Ik zat er al een tijd op te broeden. Wat is het goede moment om mijn baan in loondienst definitief in te ruilen voor het ondernemerschap? Eind juni schreef ik in een update over mijn ZZP-leven al dat mijn 36-urige baan steeds meer begon te
Eigenlijk is het maar een gekke stelling. Werken om te leven zou beter zijn dan leven om te werken. Maar hoe aantrekkelijk is werken om te leven? En waarom zouden ‘werken’ en ‘leven’ zo ver uit elkaar moeten liggen?
Over kantoorbanen, leuke dingen doen in je vrije tijd, jaloersmakende mensen en angsthazerij.
Compenseren
Afgelopen weekend was ik vrijwilliger bij The Amsterdam Beerfair, een nieuw bierfestival in Amsterdam. Prachtige plek, mooie brouwerijen en een goede sfeer. Een van de organisatoren
Ik heb het gevoel dat ik steeds dichterbij het eerste springpunt kom. Het begint spannend te worden. Durf ik?
Het was namelijk best relaxed om in een veilige zone plannen te maken en te dromen over een nieuw leven. Ik liep met redelijk vaste tred de juiste kant op, maar nu nader ik het punt waar de vaste grond onder mijn voeten ophoudt. Ga ik springen?
Prima, of maximaal?
Waarom wilde ik ook alweer springen? Ik heb lange tijd
Ik ben de laatste tijd behoorlijk enthousiast over mijn werk en dat is best ironisch. Mijn werk bestaat uit een Amsterdamse kantoorbaan en deze blog gaat nou juist over hoe ik afscheid wil nemen van een Amsterdams kantoorleven.
En zo gingen mijn gedachten even een zijpad op. Als ik blijf besparen zoals ik nu doe, blijf werken waar ik nu werk en verdienen wat ik nu verdien, wanneer zou ik dan eigenlijk met vroegpensioen kunnen?
Nomade in vaste dienst