Hoogste tijd voor een update voor alle moestuinliefhebbers! Ook in de winter gebeurt er nog van alles. Dit stadsmens is inmiddels zo’n tuinnerd geworden dat ik het kicken vind om te bedenken wat er zich allemaal onder die bladeren afspeelt.
Eindelijk is het zo ver! Ik kan helemaal los met tuinklooien. Het was een van mijn grote fantasieën toen ik met Project Lonica begon: zelf groente verbouwen en fruit telen. Ik weet niks van moestuinieren, dus ik verheug me op alle fouten die ik ga maken en alle dingen die ik ga leren.
Gesetteld in een geel huis halverwege een Asturiaanse berg en wat nu? Mijn plannen voor 2019! Met alvast de aantekening dat plannen er zijn om aangepast te worden.
Het is alsof ik een leerwerkplek heb in mijn eigen tuin. Het is één grote ontdekkingstocht. Heerlijk. Ik mag allemaal dingen die ik op kantoor niet mocht. Zoals mijn eigen fouten maken.
Maar een ongeschreven blad is ook ingewikkeld. Wanneer luister je naar de wijze raad van anderen en wanneer eis je het recht op om fouten te maken? Over traditie en permacultuur.
Mijn eigen eten verbouwen is een belangrijke manier om deels zelfvoorzienend te worden. Al het voedsel dat ik uit de tuin oogst, hoef ik niet meer in de supermarkt te kopen. Duurzaam, vers en besparend. En mega leuk!
En ongetwijfeld heel veel vallen en opstaan voor deze Amsterdammer van driehoog.
Oké jongens, er is een kans dat ik van een 21e eeuws Amsterdams appartement naar een eeuwenoude watermolen op het Noord-Spaanse platteland verhuis. Een kleine kans, maar ik sloeg wel een beetje aan het fantaseren toen ik dit plaatje bezocht.
Iets met off-grid, permacultuur, fruitbomen, een gastenverblijf, heel veel onderhoud en een iets te hoge vraagprijs.
Een halfjaar geleden nam ik ontslag van mijn kantoorbaan en vertrok naar Spanje. Ik liep 400 kilometer over de Camino del Norte, nam Spaanse les in Valencia en werkte op 6 verschillende plekken als vrijwilliger.
Het is einde-van-het-jaar-terugkijk-tijd. Welke dingen in mijn tijdelijke, nieuwe leven vond ik ontzettend gaaf en wat vond ik iets minder gaaf?
Na omzwervingen via Santiago de Compostela, Valencia en Mallorca ben ik nu weer helemaal waar ik wezen moet: op het platteland, mijn handen aan het vies maken. Heerlijk! Tot 9 december 2017 woon en werk ik aan de rand van het natuurgebied Sierra de Huétor in Andalusië. Op 1500 meter hoogte, met uitzicht op de Sierra Nevada.
Je weet het pas als je het probeert, dat is al een tijd lang mijn motto hier. En nu blijkt maar weer eens dat dingen in de praktijk anders zijn dan bedacht. Ik ben aan het overwegen of ik op het gebied van inkomsten de koers zal verleggen. Het klinkt logisch om het beter te laten aansluiten bij de manier waarop ik wil leven. En ik heb ook al een idee. Benieuwd wat jullie daarvan vinden!
Sietske Meerloo staakte haar internationale marketingcarrière en ging samen met haar man Tariq op het Spaanse platteland wonen. Ze kozen voor een leven dichtbij de natuur, met onzekerheden, experimenten, vallen en opstaan. ″De grootste vrijheid is dat je fouten mag maken en dat er niemand is die tegen je zegt: ja hallo, wat heb je nou weer gedaan?″