Er gloort verandering aan de horizon. Voordat het zo ver is, komen er nog wel een paar weken confinamiento bij. Een update over van alles.
Je zekerheden loslaten is op meerdere manieren spannend. Ook wat betreft je pensioen. Want hoe moet dat later dan? Maar het kan ook anders dan een conventioneel pensioen. Dit is mijn buurvrouw van 76. Zij heeft geen pensioen. Of eigenlijk toch weer wel.
Hoe is het als je zomaar van de stad naar het platteland verhuist? Dit stadsmens kan jullie inmiddels tot haar eigen verbazing vertellen dat het platteland eigenlijk wel zijn charme heeft.
Anderhalf jaar woon ik hier nu. Anderhalf jaar in een geel huis halverwege een berg op het platteland van het Noord-Spaanse Asturias. En ik moet mezelf nog steeds weleens knijpen. Madre mía, dit is echt.
Opvanghond Bruno is nu een maand geleden bevrijd. Maar zoals het gezegde gaat: je kunt Bruno wel uit de hondenhel halen, maar de hel niet zomaar uit Bruno.
Vriendin Kerry woont in een hut. Nou ja, eigenlijk in twee hutten. Eentje als slaapkamer en eentje als keuken. Ik mag van dichtbij volgen hoe ze haar eigen paradijs aan het bouwen is. Van een habbekrats, voor een leven zo vrij als een vogel.
Ik denk dat sommige mensen zich best weleens afvragen wat ik hier de hele dag doe. Sterker, dat vraag ik mezelf ook weleens af.
Ik weet het jongens, ik lok met mijn manier van schrijven ongevraagde tips uit. Over houtkachels, over kettingzagen, over hoe ik hier de winter overleef. Het zijn vaak mannen (tips van vrouwen gaan meestal over de moestuin). Maar gek genoeg ken ik tot nu toe alleen vrouwen die hier alleen wonen. En nog gekker misschien, die redden zich prima.