De zondvloed is begonnen. Het is noodweer in Asturias en ik zit al vier dagen sdipverkouden binnen te survivallen. Kolkende rivieren treden buiten hun oevers, wegen zijn afgesloten, spoorrails weggeslagen, scholen gaan dicht en het ziekenhuis is ontruimd.
En ik zit op mijn berg. Te wachten tot het over is.
Eindelijk regen
Het begon vorige week met wisselvallig weer. Eindelijk regende het weer eens, na een paar zonovergoten maanden. Best goed voor de bomen, het gras en de planten,
Gesetteld in een geel huis halverwege een Asturiaanse berg en wat nu? Mijn plannen voor 2019! Met alvast de aantekening dat plannen er zijn om aangepast te worden.
Het nut van plannen
Zou ik ze überhaupt wel maken? Het Grote Plan is inmiddels een aardige kliederpartij van krassen en verbeteringen geworden. Mijn ervaring met plannen is dat het meestal toch weer anders loopt. En dat is prachtig. Want dat betekent dat ik in de tussentijd nieuwe inzichten heb gekregen en
Nieuwsbrieflezers wisten al een tijdje dat ik ermee bezig was, maar nu is het dan rond. Ik ben in zee gegaan met een uitgever! Dat betekent dat mijn boek er nu echt komt. Op 20 mei 2019 moet de eerste versie van mijn manuscript er liggen. Dat lijkt ver weg, maar het is lente voordat je het weet (ja echt, houd moed).
Jullie kunnen mijn boek lezen vanaf september 2019. Tenminste, ik hoop dat jullie dat leuk zouden vinden.