Klaar! Die twintig bestralingen zitten erop. En zo komt er min of meer een einde aan mijn kankertournee. Een verslag in cijfers van een medische roadshow van vijf maanden.
Het wordt een heel matig jaar. Sommige dingen mogen namelijk echt wel wat minder in 2019. Goede voornemens heb ik het over. Het plan is om een aantal dingen alleen nog maar met mate te doen. En vooruit, een aantal andere dingen misschien juist wat meer.
Ik heb weer Spaanse les gehad. Een hele week en daarna ben ik gaan spijbelen. Maar ik heb er wel het een en ander aan overgehouden. Iets met een sociaal leven en expats. En een terras in Cangas de Onís.
Ik ga terug naar Amsterdam. Na 5 maanden zwerven door Spanje ga ik een weekje op vakantie in mijn eigen huis. Een goed moment om eens stil te staan bij de dingen die de afgelopen tijd veranderd zijn. Conclusie: ik ben al (een beetje) Spaanser geworden. En een beetje plattelandser ook. En een stuk relaxter. ¡Qué guay!
Het mooie en spannende van het leven van een rondreizende vrijwilliger is dat je telkens in een onbekende wereld terecht komt. En dat het soms ook echt een verrassing is. Groeten vanaf Mallorca!
Afgelopen zondag stond ik om 10 uur ‘s ochtends tegelijk met een oudere meneer over dit meer uit te kijken. Het ligt in het natuurgebied Albufera, ten zuiden van Valencia, een halfuurtje met de bus. We wisselden de gebruikelijke dingen uit. ‘Het is al november, maar wat is het nog een heerlijk weer hè?’ ‘Nou, we boffen maar.’ ‘Waar kom je vandaan?’ ‘Uit Nederland.’ ‘Je spreekt goed Spaans (niet, red.). Ben je hier op vakantie?’ ‘Nee, ik volg Spaanse les.’
Ik slaap straks meer dan 3 weken in appartementen. Ja, ik ben eruit, ik slaap niet in een park. Het zal wel enorm wennen worden voor een plattelandsvrouw zoals ik. Over hoe een koortsachtige zoektocht naar onderdak begon en eindigde in Valencia. (En nee, dat is niet Valencia op de foto, maar Santander. Ik ben nog nooit in Valencia geweest.)
Iets met plannen en realiteit. En nóg een verboden uitstapje.
Dat was een beetje een cliffhanger. Ik vond 3 maanden van huis een mooi moment om eens te kijken of ik alleen maar aan het genieten was, of dat mijn doel daadwerkelijk dichterbij kwam. En wat doe je als gaat zitten tussenevalueren? (Je ziet, ik heb het kantoorjargon nog niet helemaal kwijt.) Dan ga je kritisch zitten wezen. Ik tenminste.
Van Bilbao naar Santander. Zingen met de nonnen, een alternatieve klauterpartij, wakker worden van het gekrijs van zeemeeuwen, met 25 nationaliteiten in één herberg slapen, een macrobiotische viergangenlunch, handwasjes drogen in de wapperende wind, kletsen in 5 talen, 40.000 stappen op de stappenteller en de zee, de zee, de zee!
Facebook herinnerde me aan een negen jaar oude foto. Hij is genomen in een bar in Malasaña, een populaire wijk in Madrid. Op de foto sta ik met mijn medestudenten en huisgenoten van toen.
Toen ik die foto zag, besefte ik hoe lang ik al Spaans aan het leren was. Je zou verwachten dat ik er inmiddels vloeiend in ben geworden…