Morgen vlieg ik! Het ezelparadijs is niet alleen een paradijs voor ezels, maar ook voor mensen. Je bent de hele dag buiten, met uitzicht op de uitlopers van de Picos de Europa. Je doet nuttige dingen met je handen: poep scheppen, onkruid wieden, strobalen en haverzakken sjouwen, vijvers uitgraven, appelbomen snoeien… Je krijgt drie keer per dag vreselijk lekker vegetarisch eten, er is elke dag na het werk een borrel en… je hebt de hele dag dieren om je heen!
De kans wordt steeds groter dat ik vóór mijn emigratie nog een vuelta por España ga doen, een rondje Spanje. Het kaartje hiernaast vat de aanleiding het beste samen. Het regent nogal veel in Asturias. Gemiddeld zo’n 1500 mm per jaar (Nederland: 800 mm). De temperaturen liggen er ietsje hoger dan in Nederland, maar niet spectaculair veel.
En ik hou dus enorm van zon en warmte hè?
Mooi weer
Iedereen denkt bij Spanje aan mooi weer. Als je zonnig en
Ik schat dat ik mijn vliegticket in november al geboekt heb. Samen met mijn Raad van Toezicht was ik tot de conclusie gekomen dat ik niet vroeg genoeg kon beginnen met netwerken in de Spaanse bierwereld. Ik struinde het internet af naar geschikte gelegenheden en kwam al snel het Barcelona Beer Festival tegen. Zo ongeveer hét evenement als het op Spanje en bier aankomt: 70 taps met in totaal ruim 350 verschillende bieren van brouwers over de hele wereld en
Hij ligt op het muurtje van mijn keuken. Op de rand waar ik altijd mijn boodschappen opschrijf, en andere dingen die ik niet moet vergeten. Soms gooit Mus hem op de grond, dan word ik aan hem herinnerd. Hij lag op het strand van Ribadesella in Asturias. Hij ligt nu te wachten op dat muurtje, tot ik hem mee terug neem. Naar huis.
Het waren mijn laatste dagen in het ezelparadijs, september vorig jaar. Marleen drong erop aan dat
In Amsterdam ontploft de huizenmarkt weer. In mijn buurt wordt inmiddels 70% van de woningen boven de vraagprijs verkocht. In het gebouw waar ik woon, lopen de prijzen op tot 300.000 euro. Het huisje hiernaast kost 70.000. Inclusief een ruïne van een stal, een hórreo (een oude voedselopslag op palen) en 24.557 m2 land, met fruitbomen, een riviertje en prachtig uitzicht.
In Asturias koop je voor een paar ton soms een heel dorp. Een aldea abandonada, een verlaten gehucht.
Eén van de Grote Vragen van mijn Grote Plan: waar ga ik van leven? Het zou natuurlijk heel gaaf zijn als ik dat ooit van het brouwen van bier kan doen, maar op dat pad heb ik nog heel veel te leren. Waarom blijf ik niet wat dichter bij het talent dat ik sowieso in huis heb? Iets waar ik ervaring in heb en wat ik leuk vind om te doen? Waarom ga ik niet aan de slag als tekstschrijver?
Ah ja, ik heb geloof ik nog niet eens verteld waar ik eigenlijk naartoe wil emigreren. Best belangrijk. Mijn pijlen zijn gericht op Asturië, of in het Spaans: Asturias. Ik geef toe dat ik er tot afgelopen zomer nog nooit geweest was. En nu denk ik dat dit voor mij de ideale regio is.
Het groene paradijs
El Paraíso Natural, is de slogan die het Asturiaanse toerismebureau hanteert. Vrij vertaald: het groene paradijs. Het ligt ingeklemd tussen het Cantabrisch
Er waren onderweg naar Santiago een aantal beslissende momenten. In Moissac, op de GR65 richting de Pyreneeën, mocht ik in een herberg een briefje trekken. Abandonner tes peurs stond erop, laat je angsten los. Ik wist niet zo goed wat ik ermee aan moest. Ik was op de Camino nergens bang voor. Ik stopte het in mijn portemonnee. Honderden kilometers later, tussen Estella en Los Arcos op de Camino Francés, komt het weer tevoorschijn. En opeens weet ik het: dit