Vandaag precies een jaar geleden stapte ik op station Amsterdam Centraal in de trein richting de Spaanse grens. Het avontuur tegemoet. Een onbekende weg met een onbekende afloop. Ik had mezelf een jaar buitenspelen beloofd. Zou ik daarna de grote sprong wagen? Ik had op die dag vast nooit geloofd waar ik een jaar later zou zijn…
Ja, in Amsterdam, maar dat is toeval.
Enkele reis Spanje
Op 4 juli 2017 vertrok ik naar Irún, net over de grens
Het leek ideaal. De ene helft van de dag buiten op het platteland fysiek bezig zijn, de andere helft online geld verdienen met schrijven. Maar je weet het pas als je het probeert.
De praktijk blijkt anders. En dus heb ik besloten om voorlopig te stoppen als tekstschrijver op afstand. Sinds vandaag ben ik officieel digitale nomade af. Voor zover ik er ooit een ben geweest.
Werken vanaf een tropisch strand
Toevallig ontving ik de afgelopen week van twee
Ik was even vergeten hoe het was. Doei buitenwereld, hoi mini-wereld. Het is een intensief leven met een kleine groep mensen. Plus 27 ezels, een muildier, 2 paarden, 2 pony’s, een zwijn, 5 honden en 8 katten. Daar hebben we onze handen vol aan. Zo vol, dat een digitaal dieet vrijwel vanzelf gaat.
Zelfs dit ene blogje kon ik – ondanks dat ik er speciaal tijd voor had georganiseerd – niet zonder onderbreking schrijven. Er gebeurt altijd wel wat in
Ik werkte het afgelopen halfjaar op 6 verschillende plekken als vrijwilliger. Hoewel het zwerven nog prima bevalt, ben ik het meedraaien in de huishoudens van anderen wel een beetje zat. En ik kan nog meer van Spanje gaan bekijken, maar Asturias heeft zich nou eenmaal gevestigd in mijn hoofd. Eigenlijk is er dus geen excuus meer om begin 2018 de volgende stap te zetten.
6 verschillende gewoontes
Ik woonde en werkte op 6 verschillende plekken met telkens andere gewoontes.
Een halfjaar geleden nam ik ontslag van mijn kantoorbaan en vertrok naar Spanje. Ik liep 400 kilometer over de Camino del Norte, nam Spaanse les in Valencia en werkte op 6 verschillende plekken als vrijwilliger.
Het is einde-van-het-jaar-terugkijk-tijd. Welke dingen in mijn tijdelijke, nieuwe leven vond ik ontzettend gaaf en wat vond ik iets minder gaaf?
Een kwestie van doen
Ken je dat gevoel? Dat je achteraf denkt: was dat nou zo moeilijk? Het geldt voor veel dingen waarvan
Even een snel berichtje vanuit mijn nieuwe, tijdelijke onderkomen. Een huis in een dorp in de buurt van Barcelona. Ik deel het met mijn twee hosts, een andere Workawayer (die morgen naar huis gaat om kerst en oud en nieuw te vieren) en 27 katten. Buiten in de tuin wonen twee honden en een schaap.
Guilty pleasure
Dit was mijn reeds enige tijd geleden geplande guilty pleasure. Ik ben best wel een kattenvrouwtje. En nee, ik ga hier waarschijnlijk
Waar is toch die eenvoudige tijd gebleven dat ik op kantoor zat? Dat ik in het weekend een biertje dronk of een biertje brouwde en verder een beetje plannen maakte voor de besteding van mijn 22 vakantiedagen per jaar?
Maar nee, ik moest zo nodig mijn leven op de schop gooien. En nu zit ik bijna elke maand te bedenken in welke richting ik het zal bijsturen. Alsof mijn leven veranderd is in één grote live trial and error agile
Na omzwervingen via Santiago de Compostela, Valencia en Mallorca ben ik nu weer helemaal waar ik wezen moet: op het platteland, mijn handen aan het vies maken. Heerlijk! Tot 9 december 2017 woon en werk ik aan de rand van het natuurgebied Sierra de Huétor in Andalusië. Op 1500 meter hoogte, met uitzicht op de Sierra Nevada.
Een schot in de roos
Groeten uit Huétor Santillan, om precies te zijn het gehucht Prado Negro (25 inwoners) en daar dan
Je weet het pas als je het probeert, dat is al een tijd lang mijn motto hier. En nu blijkt maar weer eens dat dingen in de praktijk anders zijn dan bedacht. Ik ben aan het overwegen of ik op het gebied van inkomsten de koers zal verleggen. Het klinkt logisch om het beter te laten aansluiten bij de manier waarop ik wil leven. En ik heb ook al een idee. Benieuwd wat jullie daarvan vinden!
Vrijwilligerswerk combineren met
Met deze manier van leven kom je soms op een plek terecht die niet je eerste keus was, of die anders blijkt te zijn dan je had verwacht. Dan maak je er het beste van. En probeer je tussendoor nog iets op te steken van je ervaring. Zo heb ik het vroeger tenminste van mijn baas geleerd. En hij had nog gelijk ook.
De waarde van een vreselijke conferentie
Toen ik nog voor de gemeente werkte, was ik eens