Madre mía, zijn dit die donkere, natte, grijze maanden waar ik vroeger geen doorkomen aan vond? Foto’s uit het dagelijks leven in een geel huis halverwege een berg in Asturias.
Let op: kattenspam.
Beter dan juli
Het Asturiaanse weer is grillig en geen touw aan vast te knopen. Eind oktober lag er een pak sneeuw in de tuin en de laatste dagen was het weer beter dan in juli. Tijdens de eeuwig durende grijze, natte lente van 2018 (toen
Madre mía. Zo zag mijn tuin eruit op 28 oktober. Bam, een pak sneeuw van tien centimeter. Uit het niets. Deze absurde actie van Moeder Natuur – terwijl ik in een guur, maar sneeuwvrij Nederland zat – was een fikse wake up call. Ik moet me met gezwinde spoed klaar gaan maken voor de winter.
Appje uit Asturias
Terwijl ik met mijn familie aan het zondagsontbijt zat in een vakantiehuisje op de Utrechtse Heuvelrug, kwam er een appje binnen
Sinds ik vorige zomer in Spanje aankwam, heb ik de gevolgen van klimaatverandering al een paar keer van dichtbij meegemaakt. Met als voorlopig sluitstuk een rupsenplaag in mijn tuin. En Leslie. Maar die bleek een onverwachte wind in de rug.
Jongens, wat hebben we er een teringzooi van gemaakt met zijn allen. Excusez mijn Amsterdams.
Alle seizoenen raar
Wat een heerlijk zomerse oktober hebben we toch hè? En jullie boften in Nederland al zo met die warme en zonovergoten
Asturias was al een tijd lang mijn favoriete Spaanse provincie om naartoe te emigreren. Ik had één twijfel: het weer. Want nee, het is niet overal in Spanje warm, droog en zonnig. In Asturias valt gemiddeld meer regen dan in Nederland. En laat ik dit jaar nou net zo ongeveer de koudste winter en de meest grijze lente aller tijden treffen.
Zomerjurkjes
Ja ja, ik weet het. Jullie stikken in Nederland al een maand lang van de hitte. Allemaal
Even iets gezelligs. Vier redenen voor de ondergang van de wereld. Of tenminste, voor een einde aan de voorspoed zoals we die nu in Nederland en Europa kennen. En ik had er best nog een paar kunnen verzinnen. Hier volgt een flink potje doemdenken. En er is een link met Project Lonica.
Alleen maar omhoog
De wereld zoals we die – pak hem beet – sinds het einde van de Tweede Wereldoorlog hier in het westen kennen, is geen
In 2017 waren de winter en de lente ongewoon droog in Asturias, net als in veel andere delen van Spanje. De reservoirs raakten uitgeput. Omdat de aansluiting van het Ezelparadijs bovenin het gemeentelijk reservoir zit, zaten we hier als eerste zonder water. Dat heeft voor een compleet ander watergebruik en een flink waterbewustzijn gezorgd.
En gedachtevoedsel voor mijn eigen plek.
Het bord
Elke ochtend bij het ontbijt nemen we het bord door. Daarop staan alle taken die er voor
Nou jongens, dat was de kortste dag. Hou vol. Ik heb in deze donkere dagen met mijn mede-Nederlanders te doen. Minder dan 8 uur per dag een soort van licht. Grijze luchten en regen.
Een schrale troost: in Spanje snakken ze naar regen. En ik ben er steeds zekerder van dat ik naar Asturias wil. Over de lengte der dagen en klimaatverandering.
Het voordeel van emigreren
Ik heb nooit per se uit Nederland weg gewild (om precies te zijn: uit
Het bericht haalde eind juli nauwelijks de kranten: de stijging van de temperatuur in de eerste helft van 2016 is zo hoog, dat zelfs klimaatwetenschappers erdoor verrast zijn. Al veertien maanden lang wordt record na record gebroken.
En tegelijkertijd is het niets nieuws. Sinds ongeveer 1880 houden we de temperaturen op aarde een beetje netjes bij. De top-16 van warmste jaren ooit bestaat uit 2001 tot en met 2015, plus 1998. Het lijkt nu al bijna zeker dat 2016 het