Het is mijn laatste avond in Ribadesella. Een feestelijke, want vandaag is er een wonder geschied. Ik ben resident geworden!
Het was als Asterix en Obelix die Vrijgeleide A38 moesten bemachtigen, maar het is gelukt. Sinds vandaag ben ik de trotse bezitter van een groen papiertje ter grootte van een creditcard en mag ik mijzelf Residente communitario en España noemen.
Het relaas van de streng kijkende mevrouw en de queeste van printjes maken. Een lang verhaal.
Woud van bureaucratie
De naam is Ongeduld. Mevrouw Ongeduld. Maar jullie mogen Haastje zeggen. Ik kan er niks aan doen. Ik heb het geërfd, het is de schuld van mijn vader. En nu woon ik in het Land der Traagheid. Het land van mañana. Waarvan ik inmiddels weet dat deze kreet je reinste onderdrijving is. Werden dingen maar mañana…
Het is wachten tot de kikkers hun haar laten groeien.
Wachten op de polis
Een paar keer per week laat ik de postbode
Asturias was al een tijd lang mijn favoriete Spaanse provincie om naartoe te emigreren. Ik had één twijfel: het weer. Want nee, het is niet overal in Spanje warm, droog en zonnig. In Asturias valt gemiddeld meer regen dan in Nederland. En laat ik dit jaar nou net zo ongeveer de koudste winter en de meest grijze lente aller tijden treffen.
Zomerjurkjes
Ja ja, ik weet het. Jullie stikken in Nederland al een maand lang van de hitte. Allemaal
De vraag die ik de laatste tijd het vaakst krijg: hoe staat het met de huizenjacht? Tja, wat zal ik zeggen, no es fácil. Het is niet gemakkelijk. Eigenlijk is met elk huis dat ik heb gezien wel íets mis. Of een heleboel. Mensen zeggen me dat er heus wel iets voor mij bij zit. Dat half Asturias te koop staat. Tot nu toe blijkt het zoeken naar een huis vooral een forse oefening in geduld.
De watermolen
Nee
Ik woon nu bijna 2,5 maand in Ribadesella. Daar heb ik best even aan moeten wennen. Ik had het gevoel dat ik aan het begin van een enorme berg stond en wist niet zo goed hoe ik die op moest. Inmiddels vind ik mijn tijdelijke leven hier heerlijk! Grote ontdekkingstocht meets eeuwig vakantiegevoel.
Emigranten op het strand
Woensdagmiddag zat ik met K. op een verlaten strand in Playa de Vega. We lagen half onderuit gezakt naar de zee te
Dat ding op de foto, dat is sinds vandaag van mij. Mijn allereerste auto, heel raar vind ik het nog. En spannend, want ik moet er nog in leren rijden. Over hoe je in Spanje een tweedehands auto koopt. Een nieuwe aflevering van Alice in Wonderland, ofwel Lonneke in Asturias.
Amsterdam → fiets
Ik heb mijn hele volwassen leven in Amsterdam gewoond en gewerkt. Dan heb je een fiets. Veruit het snelste, fijnste en goedkoopste vervoermiddel. Gemiddeld fietste ik per
Ik ben hier in Asturias flink wat bouwvallen aan het bekijken, in de hoop dat er eentje voor mij bij zit. Het is fascinerend hoe sommige huizen erbij liggen. Alsof de bewoners ze 40 jaar geleden in grote haast leeghaalden om nooit weer terug te keren.
Een stukje land
De afgelopen dagen heb ik gezocht naar wat competitie voor de watermolen. Ik hoop een stukje land te vinden (liefst een hectare ongeveer) met daarop een huisje voor mezelf, iets
Kennen jullie die Asterix en Obelix waarin ze vrijgeleide A38 moeten bemachtigen? Zo waren mijn afgelopen dagen als emigrant-in-spé.
Ik verbeid mijn tijd nog steeds met het voor elkaar zien te krijgen van de absolute basics. Zoiets als telefoon en internet. Een eerste levensbehoefte, zeker als je in je uppie in een nieuw land zit en talloze dingen uit te zoeken hebt. Over extra GB’s, het systeem, een kapotte telefoon, geplande veroudering en Catch 22.
Nog nergens
It is
Emigreren is niet altijd leuk en zeker niet altijd makkelijk. Mijn eerste week in Ribadesella zit erop en die week vroeg best veel van me.
Zaterdagavond zat ik met een andere emigrant-in-spé en flink wat glazen wijn ervaringen uit te wisselen. Ik realiseerde me dat ik een tunnel was in gegaan. Een tunnel vol met papierwerk, zoekwerk, uitzoekwerk, regelwerk, weerstand, weemoed en grote beslissingen.
Maar je weet wat ze zeggen: er is licht aan het einde van de tunnel.
Ik heb op 6 maart nieuw uitzicht gekregen. Als ik uit het raam kijk, zie ik geen ezels meer, maar koeien. De komende maanden huur ik een aangeharkt appartement in Ribadesella, voordat ik zelf met mijn poten in de modder ga staan. De laatste fase voor mijn emigratie is begonnen!
En tot nu toe gedraag ik me als een klassieke immigrant.
Kokosmelk en seitanburgers
Ik schreef zo’n anderhalve maand geleden dat ik een tijdelijke nieuwe woonplaats zou krijgen. Eergisteren