In de lente kun je het eigenlijk niet af met maar een moestuinblogje per maand hè? En al helemaal niet in je eerste moestuinseizoen ever. Kijk nou eens hoe lekker mijn tuintje erbij ligt.
Ik ging dus de Return On Investment van mijn moestuin bijhouden, had ik bedacht. En dan elk jaar in november – aan het eind van het seizoen – de MRM publiceren, de MoestuinRendementsMeter. Maar het is natuurlijk veel leuker om dat elke maand te doen. En jullie dan meteen een beetje bij te praten over de laatste ontwikkelingen.
Hier dus de ROI van april 2019. Heel gek, hij staat in de min. En vet ook.
In mijn kleine fijne FIRE-clubje op Slack zaten we twee weken geleden wat tegen elkaar op te snoeven. Wij gooiden allemaal vrijwel nooit eten weg. Ik deed ook mee met snoeven. Totdat Mariimma er fijntjes op wees dat als je deze vraag in een enquête zou voorleggen aan duizend mensen er waarschijnlijk duizend mensen zeggen dat ze zelden eten weggooien.
De proef op de som dus. Ik heb de afgelopen twee weken precies bijgehouden wat ik zoal weggooi.
Het is begin april en er ligt al een paar dagen oogst uit de moestuin op mijn bord. Ik heb ook weer het een en ander geleerd. Ten koste van pompoenzaad (sorry), rozemarijnzaad (sorry), lavendelzaad (sorry) en zes tomatenplantjes (wederom sorry).
Ik vroeg het me zomaar af. Los van het onbetaalbare plezier, levert zo’n moestuin nou ook nog wat op qua besparen? Ik heb in de wereld van de FIRE-bloggers een veelheid aan calculators voorbij zien komen, maar nog nooit eentje waarmee je de ROI van een moestuin kunt berekenen.
Eindelijk is het zo ver! Ik kan helemaal los met tuinklooien. Het was een van mijn grote fantasieën toen ik met Project Lonica begon: zelf groente verbouwen en fruit telen. Ik weet niks van moestuinieren, dus ik verheug me op alle fouten die ik ga maken en alle dingen die ik ga leren.
Gratis trainen, wie wil dat nou niet? Ik ben van een te dure Amsterdamse sportschool naar een dagelijkse, afwisselende workout gegaan. Middenin de Asturiaanse natuur. En met resultaat. Nog geen goddelijk lijf, maar wel een brandende kachel.
Gesetteld in een geel huis halverwege een Asturiaanse berg en wat nu? Mijn plannen voor 2019! Met alvast de aantekening dat plannen er zijn om aangepast te worden.
Even iets vrolijks, zo tegen het einde van het jaar. De VPRO zond afgelopen zondag een Tegenlicht-documentaire uit over Paul Kingsnorth, een voormalige milieu-activist. Voormalig, want hij heeft de strijd voor een beter milieu opgegeven. Hij geloof er niet meer in. En dat snap ik eigenlijk wel. De ondergang lijkt onontkoombaar.
Lekker bezig zijn met fysieke dingen. Hartstikke leuk, maar niet als je ziek bent. Er is geen thermostaat die je dan even een graadje hoger zet. Leve het landleven.
Zelfs als je ziek bent. Eigenlijk.