Lonneke Lodder Lonneke Lodder
  • Home
  • Tekstschrijver
  • Blog
  • Boek
  • Over mij
  • In de media
  • Het team
    • Manu
    • Isa
    • César
    • Aura
  • Contact
  • Home
  • Tekstschrijver
  • Blog
  • Boek
  • Over mij
  • In de media
  • Het team
    • Manu
    • Isa
    • César
    • Aura
  • Contact
  • Home
  • Blog
  • Tien intense dagen

Blog

24 jun

Tien intense dagen

  • 11 comments

Er zit een heel groot nadeel aan emigreren. Je laat mensen achter die je dierbaar zijn. Maar er zit een heel klein voordeeltje aan dat nadeel. Als je de mensen die je lief zijn ziet, dan is dat intens en bijzonder. Ik heb net tien van die bijzondere dagen achter de rug.

En ik heb nieuwe Asturiaanse folklore ontdekt.

Roadtrip

Mijn ouders zijn me voor de tweede keer komen opzoeken. Natuurlijk is emigreren binnen Europa anders dan naar Australië. Maar het blijft een end hoor. Het dichtstbijzijnde vliegveld is hier anderhalf uur rijden vandaan. Maar dan kun je niet rechtstreeks op Amsterdam vliegen.

Mijn ouders besloten dit keer met de auto  te komen. Dat is een roadtrip van zo’n 1700 kilometer. Drie dagen rijden ze daarover, om het onderweg ook nog een beetje leuk te houden.

Samen

Maar dan heb je ook wat. Toen ik nog in Amsterdam woonde, bleven ze nooit slapen. En nu zit je opeens anderhalve week samen aan het ontbijt en zegt je vader ‘s avonds voor het naar bed gaan: ‘Heb je de deur al op slot gedaan?’

Opeens heb je zeeën van tijd voor elkaar. Sta je samen in de Mercadona, samen in de keuken, hang je de kleren van je ouders te drogen en doen zij de afwas, alsof ze nooit anders hebben gedaan.

En dan zegt je moeder: ‘Zullen we een spelletje doen?’

En ‘s avonds zit je bij het haardvuur met een glaasje. Je moeder met de Margriet en je vader neemt in de reisgidsen alvast de documentatie voor morgen door. Je katten van de leg omdat hun vaste hangplekken bezet zijn. En dan wacht je tot het moment komt dat je moeder zegt: ‘Zullen we een spelletje doen?’

Steeds meer vrienden verliezen hun ouders, of hebben zorgen over hun ouders. Ik besef dat en koester deze momenten. Ook al is mijn leven er tien dagen door ontregeld.

Kaasmuseum

En natuurlijk heb ik verder kennisgemaakt met alles wat de Asturiaanse cultuur rijk is. Op dag één gingen we naar het Cabrales-museum. Cabrales is de bekendste kaas van Asturias, een brokkelige, blauwe kaas voor gevorderden. Dat museum is in een grot (want daar rijpen de kazen) en alleen met een rondleiding te bezoeken.

Daar aangekomen was één rondleiding afgeplakt.

Het ging allemaal op zijn Asturiaans. Allereerst regende het pijpenstelen. Ik had van tevoren op internet keurig opgezocht wanneer de rondleidingen waren. Kwart over elk uur. We kozen die van kwart over elf. Daar aangekomen was er één rondleiding afgeplakt. Die van kwart over elf. En dus hebben koffie gedronken tot kwart over twaalf.

Maar dat maakte allemaal niet uit, want het was onze eerste dag samen.

Ezelparadijs

Op een iets minder regenachtige dag bezochten we Marleen in het Ezelparadijs. Mijn moeder heeft kennisgemaakt met Miche, mijn ‘poco loco’ sponsorezel (zie nummer 7). Hopelijk staat hij ooit nog eens bij mij in de wei te grazen met zijn twee dames.  (Er staat een oproep op Workaway, ik ben op zoek naar stalbouwers!)

Mijn vader vond elke ezel hetzelfde. Die kwam voor Marleen. Ook een hele goede reden.

Allemaal uitstapjes

Verder gingen we een dagje naar Oviedo, een dagje naar mijn geliefde Gijón, een dagje naar de kust, naar de zondagsmarkt in Cangas de Onís, uit eten, weer uit eten en mijn ouders zijn ook nog twee dagen in León geweest.

En eindelijk zag ik het Museum van het Asturiaanse Volk van binnen (en van buiten, want het is deels een openluchtmuseum). Asturiaanse kneuterigheid ten top.

Stier

Mijn ouders hebben ook nog een koeienshow gezien. De buren kwamen ze weer brengen, dwars door de tuin. Deze keer was hun fokstier er ook bij.

‘Ik wil niet dat je ouders iets overkomt.’

Twee dagen later kwamen ze terug, om de stier weer op te halen. Het hele gezin was uitgerukt. Buurvrouw, haar man en haar twee volwassen zonen. Met zijn vieren probeerden ze het imposante dier via mijn tuin naar buiten te begeleiden. Wij stonden binnen aan de afwas. ‘Hou de onderdeur maar dicht,’ zei mijn 75-jarige buurvrouw, ‘ik wil niet dat je ouders iets overkomt.’

Het is allemaal goed afgelopen. Alleen was de stier te snel voor mijn vaders fototoestel.

Tuin

We hebben natuurlijk ook lekker in en om huis getrut. In de tuin onder de parasol gezeten en naar de Picos gestaard. Hout zagen en een veldboeket plukken. Buiten ontbijten. Ik zie ze nog steeds zitten, daar onder de waslijn.

Ze komen vast terug. En dan is dat hele grote nadeel weer even een voordeel.

Tags:Asturiasemigrerenezelparadijsgeluk
Lonneke

You may also like

Het einde

  • 23 september 2022
  • by Lonneke
  • in Blog
Dat was het dan, jongens. Ik stop definitief met bloggen. Het was hier natuurlijk al zeven maanden stil, dus...
Beschermd: Een update over van alles
25 februari 2022
Het water staat aan de lippen
24 november 2021
Rare jongens, die Hollanders
19 september 2021

    Comments

  1. flow
    24 juni 2019

    Wauw Lonneke wat een dierbare momenten en waardevolle herinneringen!

  2. Ilse Schuit
    24 juni 2019

    Wat een mooi blog! Je hebt de best parents ever! Zo fijn dat jullie het zo leuk hebben gehad 😍😍

  3. Anja - Minimalist Dutchie
    24 juni 2019

    Ik kan me voorstellen dat dit niet gemakkelijk is. Knap dat je er zo naar kunt kijken. Mooi artikel 🙂

  4. Audrey
    24 juni 2019

    Koesteren, die momenten. En die foto van hen is echt prachtig.

  5. Annie
    24 juni 2019

    Mooi, dierbaar !

  6. Pasja
    24 juni 2019

    Mooi hoor..dat je ouders dit ook nog kunnen doen.
    Genieten.

  7. Dion
    26 juni 2019

    Geweldig blog! Film “Ocho appellidos vascos” gezien, erg vermakelijk ook 🙂

  8. Rita
    6 juli 2019

    Ik wist al dat jullie het fijn hadden gehad, maar om het zo te lezen gaf een nog beter beeld. Fijn dat jullie samen waren.

    • Lonneke
      6 juli 2019

      Ja, dat was het zeker!

  9. Esther van Reede
    7 juli 2019

    Dit is zó herkenbaar! Alleen ben ik dan de moeder, en zit onze dochter 1500 km de andere kant op, in Zweden! Ze is daar terecht gekomen door een stage van school, nu alweer zeven jaar geleden. Bijna elke vakantie ging ze daar wéér heen, met een zij-sprongetje van bijna een half jaar werken in Ghana. Steeds als ze weer in Nederland was zag ik haar ongelukkiger worden. In oktober heeft ze de knoop doorgehakt en een eigen huisje gekocht in Zweden, inclusief een stuk grond van 5500 vierkante meter! Wij zijn er net weer geweest, en het ís ver! Maar als je dan ziet dat ze daar helemaal gelukkig is, dan is de tijd die je samen doorbrengt goud waard! En ja… we hebben haar ook geholpen met het aanleggen van een moestuin! Ik ben benieuwd….

    • Lonneke
      7 juli 2019

      Wat een mooi verhaal! En leuk om het vanuit het perspectief van een moeder te lezen.

Comments are closed.

Het weer in Asturias

Boekomslag
Bestel mijn boek

Categorieën

  • Bierbrouwen
  • Blog
  • Digitale nomade
  • Duurzaam leven
  • Emigreren
  • Geld
  • Het Grote Plan
  • Levenskunst
  • Pioniers (serie)
  • Spanje
  • Varia
  • Werk en inkomen

Twitter

Lonneke Lodder 🌱 Follow

Boek 'Het leven is te kort om op kantoor te zitten', Spanje, Asturias, ex-Amsterdammer, tekstschrijver, kattenvrouwtje, wannabe veganist, biersnob, gelukszoeker

LonnekeinSpanje
Retweet on Twitter Lonneke Lodder 🌱 Retweeted
tekstnet Tekstnet @tekstnet ·
12 jan

Hoe vaak je ook webteksten schrijft voor je opdrachtgevers, je eigen uithangbord maken valt nog niet mee. @LonnekeinSpanje helpt je op weg met 4 dilemma's om over na te denken. https://tekstnet.nl/4-dilemmas-voor-je-website/

Reply on Twitter 1613548632833236995 Retweet on Twitter 1613548632833236995 1 Like on Twitter 1613548632833236995 1 Twitter 1613548632833236995
lonnekeinspanje Lonneke Lodder 🌱 @lonnekeinspanje ·
27 dec

Het schiet nog niet echt op, 24,6% van de Spanjaarden spreekt (enigszins) Engels.
Bron: https://www.ine.es/prensa/ecepov_2021.pdf

Reply on Twitter 1607812101157916672 Retweet on Twitter 1607812101157916672 Like on Twitter 1607812101157916672 1 Twitter 1607812101157916672
lonnekeinspanje Lonneke Lodder 🌱 @lonnekeinspanje ·
25 dec

De beveiliging, de winkels en de horeca spelen onder één hoedje. Nog 2,5 uur over om te consumeren. 🕵️‍♀️

Reply on Twitter 1607014168988897281 Retweet on Twitter 1607014168988897281 Like on Twitter 1607014168988897281 5 Twitter 1607014168988897281
lonnekeinspanje Lonneke Lodder 🌱 @lonnekeinspanje ·
22 dec

¡Olé!

Reply on Twitter 1605982925232558080 Retweet on Twitter 1605982925232558080 Like on Twitter 1605982925232558080 6 Twitter 1605982925232558080
Load More

Handige Links

  • Over mij
  • Tekstschrijver
  • Contact
  • Privacyverklaring

Social Media

  • Facebook
  • Twitter
  • Linkedin
  • Instagram

De laatste blogs

Laat je mailadres achter en je ontvangt een melding als ik ooit weer ga bloggen

Copyright Lonneke Lodder alle rechten voorbehouden - Privacyverklaring

  • Home
  • Over mij
  • Contact