Truttige wandelingen
Ze blijken te bestaan in Asturias! Gezellige paaltjesroutes zonder ingewikkeldheden, waar Nederland vol mee ligt. Perfect als intermezzo tot de volgende behandelingen.
In limbo
Ik zit in limbo. Hersteld van mijn operatie en wachtend op de radiotherapie. Geen idee wanneer die begint en ik weet ook nog niet hoelang ie gaat duren. Dat betekent dat ik mijn werk voorlopig nog niet kan oppakken. Ik kan moeilijk een flinke redigeerklus aannemen en er vervolgens achter komen dat de deadline middenin de bestralingen valt.
En dus doe ik maar even andere dingen. Kleine, overzichtelijke projectjes. Wandelen bijvoorbeeld. Weer een beetje conditie opbouwen voordat mijn lijf aan de volgende proeve wordt onderworpen. Dat opbouwen moet nog een beetje rustig aan. En dat is in Asturias helemaal niet zo eenvoudig.
Asturiaans wandelen
Veel wandelingen gaan ongeveer zo: 400 tot 800 meter stijgen over een modderig, stenig of met bramen en brem overwoekerd pad, vertwijfeld zoekend naar waar dat pad überhaupt gebleven is. En dan constateren dat je telefoon geen bereik meer heeft en dat de wikiloc-gebruiker die deze mooie route had geüpload, hier duidelijk in een ander seizoen of minstens vijf jaar terug heeft gelopen. En meestal moet je dezelfde weg weer terug. Het begrip ‘rondwandeling’ heeft hier nog geen grote bekendheid verworven.
Ik heb hier weleens eerder over mijn heimwee geschreven naar die overzichtelijke, Nederlandse paaltjesroutes. Met keurige bordjes hoe ver het nog is en onderweg een pannenkoekenrestaurant. En nu heb ik inmiddels toch al twee routes in Asturias gevonden die hier dichtbij in de buurt komen! Paaltjes, een rondje en je hoeft niet overdreven omhoog of omlaag te lopen. Tadaa!
El Camín Encantau
Mijn ontdekking van vorige week. El Camín Encantau is Asturiaans voor ‘de betoverde weg’. Hij wordt aangeprezen als leuk voor kinderen, dus dat zegt genoeg over de moeilijkheidsgraad. Onderweg kom je uit hout gesneden figuren tegen uit de Asturiaanse mythologie.
El Camín Encantau is een lekker makkelijk en goed onderhouden pad door het bos, een vallei en pittoreske dorpjes. Er is zelfs horeca onderweg. Ik heb hem vorige week twee keer gelopen. Perfect herstelrondje.
El Valle Invisible
Tegen het einde van de lockdown, toen het eigenlijk nog niet mocht, ontdekte ik een andere heerlijk lullige paaltjesroute. El Valle Invisible, de onzichtbare vallei, gebaseerd op het gelijknamige boek van Miguel Ángel Galguera. Wederom vol met Asturiaanse folklore, uitlegbordjes en monumentjes onderweg. En ja, ook weer houtsnijwerk.
Beide routes zijn aan de korte kant (9,5 en 11,5 kilometer). Dat is voor mij nu wel even prima, maar ik hoop jullie hier nog eens een langere Asturiaanse variant van de NS-wandeling te kunnen presenteren.
Ik zoek en ontdek dus nog even verder. Zolang in limbo duurt.
You may also like
Waar waren we ook alweer?
Por fin!
Comments
Lijkt me heel gek, dat je maar een beetje zit af te wachten. Of ja, loopt af te wachten dus.
Ja, is het ook. Je moet in dit land en met deze ziekte erg goed tegen niet weten waar je aan toe bent kunnen. 😉
Wat fijn dat je een paaltjesroute hebt gevonden! Toen het niet goed ging met mij ben ik begonnen met rondjes van 4 kilometer. Samen met mijn man in mijn geval en naast elkaar, al pratend of in stilte. Rondjes zijn fijn, voorspelbaar, overzichtelijk en helend. Misschien is er iemand die er nog een voor je uit kan zetten? 🙂
Haha! Ik loop ook regelmatig mijn ‘eigen’ rondjes hoor. En ik begon met een rondje van 2,6 km…
Wel lekker rustig weer opbouwen de kilometers.
Sterkte nog met je herstel.
Warme groet en een glimlach,
Harry
Ja dat wachten lijkt mij ook vervelend, maar fijn dat je lekker kan wandelen.
Is ook better dan thuis zitten. En die bordjes en paaltjes hier, ja we klagen wel, maar we hebben het eigenlijk best goed voor elkaar hier.
Hier in Nederland ook weer een mooie zonnige dag, na het wandelen van afgelopen dagen nu maar weer eens een stuk fietsen 😉
Goed om weer iets van je te horen en dat je weer op pad bent geweest. Succes, sterkte en beterschap de komende periode.
Ik kijk uit naar je volgende verhaal.
Fijn dat je al weer zover hersteld bent om een wandeling van gemiddeld 10 km te maken! Chapeau!!!
Ja dat is niet leuk thuis zitten afwachten tot er gebeld wordt voor de radio-therapie.
Slim dat je je conditie opbouwt! Zo te zien zijn het schitterende wandelingen!
K weet niet of je ook aan de chemo moet maar ik kreeg indertijd (vanwege de feestdagen) te horen dat tussen operatie en chemo maximaal 4 weken mag zitten. Radiotherapie heb ik niet gehad dus geen idee hoeveel tijd daar maximaal tussen mag zitten. Dus houd de vinger aan de pols met het ziekenhuis.
Sterkte en beterschap!
Geen chemo hier! Ik geloof dat het met radiotherapie iets minder nauw mikt en dat zes weken vrij normaal is.
Hoi Lonneke, ik ben een stille meelezer sinds we vorig jaar voor het eerst in Asturias waren.
Noord -Spanje heeft ons hart gestolen. Wij wandelen vaak mbv topwalks.net , misschien wel bekend. Zo niet, dan heb je er vast wat aan. Beterschap!
Dankjewel, die site kende ik nog niet.
Lekker bezig en goed dat je noodgedwongen maar wel positieve tijd neemt voor jezelf!
Truttige wandelingetjes van rond de 10 km? Dat zou voor mij 2x de marathon zijn zo ongeveer. Ik ben al blij als ik de 500 meter haal en dan weet dat ik ook nog terug kan.
Hond loopt die afstand dan wel 5-10 x om me heen en door met bal te gooien. ZO hebben we allebei de nodige beweging