Uit de kast
Lange tijd blogde ik hier in de luwte. Behalve vrienden en familie lazen er met name mensen mee die ik in het echte leven niet ken.
Maar ja, omdat ik vanaf deze maand nog maar 24 uur per week werk, werd het toch tijd om meer mensen over mijn plannen te vertellen. Om precies te zijn mijn collega’s. En daar heb ik er veel van.
P.S: Na dat huisje aan zee verhuisden mijn moeder en ik naar deze hut in de Asturiaanse bergen. Het is een hórreo, een opslagplaats voor voedsel op palen.
Van ontslag naar Schiphol
Het voelt allemaal nog best een beetje gek. Op donderdag tekende ik mijn uitgestelde ontslag (uit het werk dronk ik er een flink biertje op met vrienden bij Brouwerij het IJ), op vrijdag pakte ik enigszins brak mijn koffer in en op zaterdagochtend was ik op weg naar Schiphol.
En dan zit je opeens een week met je moeder in het Spaanse Asturias. Ik ben – ahum – bijster goed in afstand nemen van het werk. Negen dagen zat ik in een Asturias-met-moeder cocon.
Terug op kantoor, maar dan anders
Op 1 november was ik weer op kantoor. En verrek, dat was precies de eerste dag van mijn nieuwe 24-urige werkweek. O ja, dat was ook zo, ik had iets getekend. Ik had een drastische verandering in gang gezet. Ik realiseerde me dat dit het moment was om op mijn werk wat meer tekst en uitleg te geven. Het valt toch op als je er opeens nog maar drie dagen per week bent.
Introvert uit de kast
Nou is het punt dat ik een paar duizend collega’s heb. Die ken ik lang niet allemaal, maar het zijn er gauw honderden. Omdat ik die niet allemaal persoonlijk kan bijpraten, heb ik het een en ander op een aantal social media forums gepost. Inmiddels hebben aardig wat collega’s mijn blog gevonden. Het voelt als uit de kast komen. Bedenk dat ik een behoorlijke introvert ben. Ik moet er best een beetje van blozen.
De reacties zijn overigens heel leuk! Het leidt soms tot verrassende en persoonlijke gesprekken. En ik geloof dat mijn vakantiehuisje al aardig is volgeboekt. Super lijkt me dat, want er zijn veel collega’s die ik echt ga missen.
You may also like
Beschermd: Een update over van alles
Het water staat aan de lippen
Comments
Je bent nog niet weg, genoeg tijd nog om al die leuke collega’s nog eens te zien/spreken.
Werkse!
P.s. leuk minimalistisch huisje trouwens daar in de Asturiaanse bergen. Beetje wat je zoekt?
Ja, het komt aardig in de buurt! Zeg anderhalf keer zo groot.
Ik ben nu wel een beetje benieuwd waar je werkt, om de een of andere reden dacht ik dat je bij een reclamebureau werkte 🙂
En je verhaal vind ik heel herkenbaar, alleen blog ik natuurlijk veel korter en ben ik eerder in de openbaarheid getreden. Toen ik het op Facebook zette, vond ik het zo spannend! En ik heb het op een gegeven moment ook op Linkedin gezet, toen was het helemaal eng. Gelukkig heb ik ook alleen nog maar leuke reacties gehad.
Wel heel leuk dat het nu allemaal zo concreet wordt he!
Lijkt me ook een hele stap, zo uit de kast komen. Vind het al lastig tegenover sommige vrienden die een heel andere levensstijl hebben. Maar gefeliciteerd, je hebt het gedaan!