Ik zeg nooit meer nooit. Ik wilde dus geen hond. Hier is Aura.
Het is een jaar geleden dat Spanje in strikte lockdown ging. En juist deze week ging mijn gemeente opnieuw op slot. Met een aanzienlijk verschil: ik heb nu 213 km² om vrij binnen te bewegen. Dat is een stuk beter dan de 1,7 hectare van vorig jaar. Maar het voelt even zinloos.
Ik ga even klagen jongens.
Hoera, ik mag weer terug naar overdag, twitterde ik gisteren blij. Maar het loopt natuurlijk weer anders. De gifbeker is nog niet leeg.
Na radiotherapiesessie 11 liep het spaak. Hoe verantwoordelijkheidsgevoel uitmondde in een hoop gedoe.
Vandaag ben ik toe aan dosis nummer 10. Ik krijg er een beetje een odysseegevoel van. De kilometerteller staat inmiddels op 2142.
Ze blijken te bestaan in Asturias! Gezellige paaltjesroutes zonder ingewikkeldheden, waar Nederland vol mee ligt. Perfect als intermezzo tot de volgende behandelingen.
Ik was al zo vaak langs dat ziekenhuis gereden. En dan dacht ik: wat fijn dat ik geen idee heb hoe het er van binnen uitziet. In de afgelopen weken heb ik vrijwel de hele benedenverdieping leren kennen. En binnenkort is de bovenverdieping aan de beurt.
Er zit een levensgroot gevaar aan dieren opvangen. Dat je ze te leuk gaat vinden. Dit zijn Suzy en Simon.
Opvanghond Bruno is geadopteerd! Na een halfjaar heeft hij een thuis gevonden. En hier zit een hele gelukkige pleegmoeder.