Opvanghond Bruno is nu een maand geleden bevrijd. Maar zoals het gezegde gaat: je kunt Bruno wel uit de hondenhel halen, maar de hel niet zomaar uit Bruno.
Ik weet het jongens, ik lok met mijn manier van schrijven ongevraagde tips uit. Over houtkachels, over kettingzagen, over hoe ik hier de winter overleef. Het zijn vaak mannen (tips van vrouwen gaan meestal over de moestuin). Maar gek genoeg ken ik tot nu toe alleen vrouwen die hier alleen wonen. En nog gekker misschien, die redden zich prima.
Ik geloof dat de zomer nu toch echt op begint te raken. Maar wat was ie fijn! De tweede zomer op Finca Lonica in plaatjes.
Als je vandaag de Alkmaarsche Courant, Dagblad Zaanstreek, Haarlems Dagblad en nog zo wat regionale kranten van de mat pakt, dan grijns ik je tegemoet. Dat komt door mijn moeder.
Ik lig al twee dagen op de bank. Met een geheel niet ernstige verkoudheid. En ik lig me al een tijdje te bedenken hoe fijn het is dat ik geen baas meer heb.
Madre mía. Mocht je ooit besluiten om drie op straat gedumpte pups op te vangen, ruim dan je agenda maar leeg. Ik ben even offline, niet aanspreekbaar en zit vastgeketend aan mijn landgoed.
Je zou misschien denken dat ik met dat actieve buitenleven kipfit ben, maar dat valt nog best tegen. Er mogen wel wat kilo’s vanaf. Project onsje minder is begonnen.
Soms heb je zo’n dag die je net zo goed had kunnen overslaan. Zelfs hier in het paradijs. En eigenlijk ook weer niet. Over behulpzame mannen, zelf doen en het verwisselen van een autoband.
Het is feest in Casa Lonica! Vandaag zijn Manu, César en Isa een jaar oud geworden. En dat is natuurlijk een heel goed excuus voor babyfoto’s en verhalen uit de oude doos.