Er is geen samenvatting, omdat dit een beschermd bericht is.
Er zit een levensgroot gevaar aan dieren opvangen. Dat je ze te leuk gaat vinden. Dit zijn Suzy en Simon.
Barrel
De eerste kat in mijn leven was zwart. Barrel heette hij. Omdat hij er als een barrel uitzag toen ie ooit bij mijn ouders kwam aanlopen. Het was eigenlijk een zij, maar vroeger bij ons thuis waren alle katten een hij. Barrel ging pas dood toen ik twaalf of dertien was. Ze was toen zelf bijna twintig.
Ik
Opvanghond Bruno is geadopteerd! Na een halfjaar heeft hij een thuis gevonden. En hier zit een hele gelukkige pleegmoeder.
Bruno Bevrijdingsdag
Project Bruno is tot een goed einde gebracht. Eind november 2019 kreeg Huellas del Sella (de piepkleine dierenorganisatie waar ik vrijwilliger ben) bericht over een hond die al sinds hij een pup was aan de ketting lag. Zijn ‘baasje’ was een oude man die niet meer voor hem kon zorgen. En zo kon Bruno daar weg.
Maar hij
Ja, het was hier even stil. Ik was met andere dingen bezig. Gezondheidsproblemen. En net nu ik die van mijzelf bijna overwonnen heb, wordt de hele wereld ziek. Stof voor overpeinzingen.
Baarlijke nonsens
Mijn hoofd stond de laatste tijd niet zo naar bloggen. Ik kampte de afgelopen weken met gezondheidsproblemen en met de Spaanse publieke gezondheidszorg. Ik trof artsen die wat minder goed op de hoogte bleken dan hun Nederlandse collega’s. Maar wel heel erg overtuigd waren van hun
Opvanghond Bruno is nu een maand geleden bevrijd. Maar zoals het gezegde gaat: je kunt Bruno wel uit de hondenhel halen, maar de hel niet zomaar uit Bruno.
Dieren redden
Vier weken geleden vertelde ik jullie over Bruno. Ik ben vrijwilliger bij een kleine, plaatselijke dierenorganisatie, genaamd Huellas del Sella. Omdat er geen geld is voor een opvanglocatie, vangen we alle dieren bij mensen thuis op. Het idee: oplappen, chippen, castreren en vaccineren. En dan zo snel mogelijk naar
Ik weet het jongens, ik lok met mijn manier van schrijven ongevraagde tips uit. Over houtkachels, over kettingzagen, over hoe ik hier de winter overleef. Het zijn vaak mannen (tips van vrouwen gaan meestal over de moestuin). Maar gek genoeg ken ik tot nu toe alleen vrouwen die hier alleen wonen. En nog gekker misschien, die redden zich prima.
Goedbedoeld
Stadsmens verhuist naar het platteland. En dan ook nog naar het buitenlandse platteland én ze heeft twee linkerhanden. Ik
Ik geloof dat de zomer nu toch echt op begint te raken. Maar wat was ie fijn! De tweede zomer op Finca Lonica in plaatjes.
Als je vandaag de Alkmaarsche Courant, Dagblad Zaanstreek, Haarlems Dagblad en nog zo wat regionale kranten van de mat pakt, dan grijns ik je tegemoet. Dat komt door mijn moeder.
Publiciteit voor mijn boek
Het verschijnen van mijn boek is niet onopgemerkt gebleven. Ik was heel blij met het grote artikel in het tijdschrift Santé en de winacties van de twee bekende bloggers Mr FOB en Adine van Lekker Leven Met Minder. En vandaag sta ik pontifcaal op de
Ik lig al twee dagen op de bank. Met een geheel niet ernstige verkoudheid. En ik lig me al een tijdje te bedenken hoe fijn het is dat ik geen baas meer heb.
Cursus minder ziek zijn
Vroeger had ik een leidinggevende van wie je niet ziek mocht zijn. Nou ja, ziekenhuisziek mocht. Maar hij had een broertje dood aan een griepje. Als je rechtop kon zitten, dan kon je ook werken.
Heel gek, het aantal mensen dat uitviel
Tadaa, mijn nieuwe website! Welkom terug!
Veranderingen
Ik had het op Project Lonica al aangekondigd: er gaat het een en ander veranderen. Aan mijn reis van een Amsterdamse kantoorbaan naar een leven op het Spaanse platteland is een einde gekomen. Er is natuurlijk nog genoeg te doen, maar de grote stappen zijn gezet.
Ik blijf zeker bloggen! Maar misschien iets minder frequent en iets minder over mezelf. Hoewel de persoonlijke verhalen niet helemaal verdwijnen. In mijn nieuwsbrief ga ik