Groeten uit het Ezelparadijs. Ja, ik ben er weer. Maar dit keer met een speciale reden. Marleen, de eigenaar, is in Nederland. Ze vond het fijn als ik in de tussentijd een beetje sturing kwam geven. Of toch maar geen sturing?
Hoe samenwerken en leiderschap óók kan.
Gezellige viezigheid
Ik heb mijn keurige appartementje in Ribadesella met eigen badkamer, afwasmachine en magnetron weer even ingeruild voor de gezellige viezigheid van het Ezelparadijs. Marleen is een week in Nederland en ik
Ik ben even terug in Nederland. Niet geheel toevallig in het weekend dat ik jarig ben en voornamelijk voor de gezelligheid. Om tijd door te brengen met mijn ouders, vrienden te zien, mijn katten een grote knuffel te geven, goed bier te drinken, weer even door Amsterdam te fietsen en door de duinen te wandelen.
Kan ik jullie meteen vertellen wat de reismogelijkheden zijn tussen Nederland en Asturias.
Praktische dingen
Overigens is het ook best praktisch dat ik even
Het is maandag vandaag. Maar het had ook een willekeurige andere dag van de week kunnen zijn. Voor mij dan. Voor jullie is het nu waarschijnlijk 1e kerstdag. Ik ga zo de kattenbakken schoonmaken.
De 6 voordelen van geen kerst vieren (en vooruit, 1 nadeel).
Kerstloze kerst
Toen ik aan mijn huidige hosts vroeg of ze eind december nog hulp konden gebruiken, zeiden ze: ‘Je bent van harte welkom, maar we zijn niet gelovig, dus we doen niet aan
De meest gehoorde uitspraak tot nu toe: je hebt wel een lekkere week uitgezocht om naar Nederland te komen! Code rood, Hollandscher kan het bijna niet. Maatschappij-ontwrichtend weer. Ik heb het geweten. In plaats van vrienden te zien, had ik vandaag een lege agenda.
Ik ben even terug in Amsterdam. En dat is – los van het weer – best raar.
Op vakantie in eigen stad
Ik liep met een grote grijns op het vliegveld van Malaga rond. Voor het
Vroeger, toen ik nog in mijn het-kan-niet-fase zat, dacht ik dat ik nooit zonder Amsterdam zou kunnen. En toen ging ik 4 maanden weg in de zomer van 2015 en bleek ik mijn stad geen minuut gemist te hebben. Ik ben dol op Amsterdam hoor. Maar ik kan dus best zonder. De vraag is: kan ik ook zonder het stadsleven?
Stadsmens
Ik ben een stadsmens. Ik hou van de mensenmix, van de architectuur, het individualisme, de vooruitstrevendheid en de
Lonneke hier, vanaf de Veluwe. Kunt u mij lezen? Ik ben aan het oefenen voor de Camino del Norte. Ook wat het bloggen betreft, want dat moet straks even vanaf mijn telefoon.
Let op. Hier volgt een niemendalletje.
Camino del Veluwe
De foto maakte ik gisteren. Ah ja gisteren, toen was het fijn. Gelopen in het zonnetje, een plons in het buitenzwembad en toen lekker relaxen bij mijn hut.
Ik zit middenin een wandeldriedaagse over de Veluwe. Heeft ze
Mensen vragen al een tijdje of ik al aan het aftellen ben. Bij deze. Er hangt een whiteboard in mijn woonkamer. Daarop hou ik sinds het Pinksterweekend bij hoeveel dagen er nog over zijn. Vandaag staat er ’28’.
De rest van het whiteboard is gevuld met mijn to do list, die nog elke dag groeit.
Eerste ingepakte dozen
Het goeie nieuws is dat er inmiddels ook dingen van de to do list afgestreept worden. In het afgelopen Pinksterweekend werden
Het is bij overheidsorganisaties nog steeds een begrip: teksten schrijven op B1-niveau. Maar eigenlijk zijn ‘teksten op B1-niveau’ onzin. Net zoals de claim van sommige organisaties dat 95% van de Nederlanders hun teksten zou begrijpen.
Het begrip ‘B1-niveau’ is ingeburgerd geraakt. We bedoelen er dit mee: overheidsteksten in heldere, begrijpelijke taal. En daar zijn we natuurlijk allemaal vóór. Zolang we ons maar blijven realiseren dat er maar één echte test is voor je teksten: de lezer.
Heldere overheidstaal: tweede
Weten jullie nog dat ik een pleegpoes had uit het dierenasiel? De onfortuinlijke Rembrandt a.k.a. Saske, die in januari met een gebroken dijbeen werd gevonden op het Amsterdamse Rembrandtplein?
Het verhaal heeft een happy end gekregen! Het meisje heeft een thuis gevonden bij een lieve mevrouw, die haar net zo wil verwennen als haar eigen kinderen en kleinkinderen.
Pleegpoes in huis
In januari 2017 zag ik een oproepje van het dierenasiel in Amsterdam. Er was een poes gevonden op
Onlangs schreef Asha ten Broeke een column in Opzij over performance of femininity. Ze vroeg zich af of vrouwen knellende panty’s en hoge hakken dragen uit vrije wil, of omdat de omgeving dat van ze vraagt. Het antwoord is vast een combinatie van die twee. Feit is dat we (m/v) ons qua kledingkeus meestal conformeren aan onze omgeving.
En laat de dresscode op het Spaanse platteland nou bijster informeel, comfortabel en functioneel zijn!
Dress down day
Ik was 24