Vertrouwen is beter
Er is een ontzettend fijne Asturiaanse gewoonte waar ik aan heb moeten wennen. Werken op basis van vertrouwen. Ik leer langzamerhand om mijn Amsterdamse achterdocht en mijn Hollandse koopmansgeest in Nederland achter te laten. In Asturias draait alles om het opbouwen van duurzame relaties. En dus belazer je elkaar niet en hoef je ook niet altijd het onderste uit de kan.
Prettige bijkomstigheid: vertrouwen maakt gelukkig.
De garage
Het begon toen ik voor het eerst van mijn leven een auto moest kopen. De tweedehands autoverkoper, bestaat er een groter cliché? En de kopende partij is een buitenlandse vrouw die niks van auto’s weet. Kat in het bakkie.
Maar nee, ik werd niet opgelicht. Ik heb gewoon een goede auto gekregen, voor een zeer redelijke prijs.
De tweedehands autoverkoper, bestaat er een groter cliché?
Hoe dat ging? Eerst moest ik een verzekering voor een auto afsluiten die ik nog niet gekocht had. Dat is raar. Vervolgens ging de garage sleutelen aan de auto. Een nieuwe distributieriem, nieuwe banden, een nieuwe koppelingskabel. Geen aanbetaling, niks.
Daarna bracht de garage de auto naar de ITV (net zoiets als de APK). De deal was dat ik hem zou kopen met een vers jaar ITV en een halfjaar garantie. Niets van dit alles stond op papier.
Geen aanbetaling, niks.
Pas toen de auto goedgekeurd was, heb ik hem afgerekend en meegenomen. Daarna heeft de garage nog de hele papierwinkel voor me verzorgd.
Inmiddels rij ik er bijna drie maanden met veel plezier in rond. En mocht er een keer iets mee aan de hand zijn, dan breng ik hem met een gerust hart naar deze garage. En zij hebben er een vaste klant bij. Zo werkt dat.
De makelaar
De Asturiaanse makelaar was een hele andere ervaring dan de Nederlandse. Hij had geen gladde praatjes. Al mijn vragen werden onomwonden beantwoord. ‘Mag je hier bijbouwen?’ ‘Nee.’ ‘Valt er te onderhandelen over de prijs?’ ‘Ik mag hopen van wel.’ Dixit de verkopend makelaar dus hè? Hij was over alles open en eerlijk. Heel gek vond ik dat.
En ik maar bang zijn dat we enorm tegen elkaar uitgespeeld zouden worden.
Toen ik een bod wilde uitbrengen, vertelde hij me doodleuk welk bod er al lag. ‘Als je hetzelfde biedt en je kunt sneller afrekenen, dan weet ik zeker dat ze voor jou kiezen.’ En ik maar bang zijn dat we enorm tegen elkaar uitgespeeld zouden worden. Hollandsche koopmansgeest. Maar nee, al na twee dagen hadden we een mondelinge deal.
Waarschijnlijk waren mijn zorgen hier geheel voor niets.
Vervolgens heb ik nog weken in de rats gezeten omdat het niet meer dan een mondelinge deal was. Het huis stond al die tijd nog op verschillende websites. Wat als er iemand langskwam die meer bood? Waarschijnlijk waren mijn zorgen geheel voor niets. Een mondelinge deal is hier gewoon een deal.
De advocaat
Inmiddels begin ik te leren om mijn Nederlandse argwaan achter me te laten. Het gaat namelijk overal zo. Toen ik contact opnam met een advocaat in verband met de aankoop van mijn huis, vertelde hij me door de telefoon welke all-in prijs ik straks zou gaan betalen. Daarna ging hij aan de slag. Er kwam niets op papier.
Hij is nu bezig met een contract tussen mij en de mevrouw van de koeien.
Pas nadat we bij de notaris waren geweest, overhandigde hij me een rekening. En nog steeds doet hij op eigen initiatief allerlei dingen voor me. Hij is nu bezig met een contract tussen mij en een mevrouw hier in het dorp die haar koeien op mijn land wil laten grazen.
De dierenarts
Deze week moest ik met Isa naar de dierenarts. Ze at slecht, groeide nauwelijks en terwijl Manu en César de hele dag met elkaar ravotten, wilde Isa alleen maar bij mij liggen. De dierenarts vermoedde een infectie, gaf haar een spuit antibiotica, gaf mij speciaal voer mee en zei dat ik de volgende dag terug moest komen met een verse drol om die op parasieten te laten controleren. ‘Reken dan maar af, dan doen we alles in één keer.’
Ik had gewoon nooit meer terug kunnen komen.
Vertrouwen maakt gelukkig
Maar ik kwam natuurlijk wél terug. Dat is namelijk hoe het werkt met vertrouwen. In het boek If you are so smart, why aren’t you happy? van Raj Raghunathan geldt het wantrouwen van anderen als doodzonde nummer 5. We worden ongelukkig van continu achterdochtig zijn.
Vertrouwen geven is vertrouwen krijgen.
En andersom: vertrouwen hebben in je medemens maakt gelukkig. Raghunathan haalt in zijn boek allerlei onderzoeken aan waaruit blijkt dat de mens sterk geneigd is om gekregen vertrouwen niet te beschamen. Vertrouwen geven is dus vertrouwen krijgen. En daar wordt de hele wereld mooier van. Asturias in ieder geval zeker!
Comments
En, had ze een parasiet?
Haha, jij reageert natuurlijk op het poezenstukje. Ik heb nog geen uitslag gehoord. Maar in ieder geval is het meisje enorm opgeknapt van de behandeling!
Wauw. Wat een prachtige manier om in het leven te staan….!
En wat komen wij in Nederland toch veel te kort eigen lijk. Met alnonze achterdocht…….
Ja, het is echt heel fijn om te ervaren! De bankmeneer is tot nu toe de enige vervelende Asturiaan die ik heb meegemaakt.
Mooie blog mooi thema mooie verhaaltjes.
De kleine gemeenschap en bijbehorende sociale controle zullen zeker helpen.
Het is ook cultuur. De advocaat zit in Gijón, een stad van 275.000 inwoners. En Asturias heeft de laagste criminaliteitscijfers van Spanje.
Ik zou bij een makelaar die zegt wat er al geboden is meteen denken: o, dus jij wilt dat ik minstens hetzelfde bied, eigenlijk geef je me een minimum prijs, het is maar de vraag of je echt wel een bod hebt. Maar ja, ik zit dan ook nog vol met Nederlandse achterdocht :-). Mooi zoals dat werkt met mondelinge afspraken en achteraf betalen, heerlijk lijkt me dat.
Haha, die Hollandse achterdocht had ik wellicht ook gehad. Maar stomtoevallig kende ik de andere bieders (wat overigens wel een beetje pijnlijk was). Zijn verhaal klopte dus. Ik heb deze makelaar geen enkele keer op een onwaarheid of zelfs maar mooipraterij kunnen betrappen…
Wat mooi dat het zo gaat. Dat zijn we hier inderdaad niet meer gewend, jammer.
Ps: wat een heerlijke kattenfoto’s. ?
Geweldig! Zo is leven leven ipv overleven… Ik had een zelfde ervaring in het huis oppassen, mensen die hun hele hebben en houen achterlaten bij een stik vreemde (moi) om vervolgens op vakantie te gaan in het volste vertrouwen dat alles er nog is als ze terug zijn… Vond en vind ik nog steeds heel bijzonder!