¡Vives bien!

Afgelopen zondag stond ik om 10 uur ‘s ochtends tegelijk met een oudere meneer over dit meer uit te kijken. Het ligt in het natuurgebied Albufera, ten zuiden van Valencia, een halfuurtje met de bus. We wisselden de gebruikelijke dingen uit. ‘Het is al november, maar wat is het nog een heerlijk weer hè?’ ‘Nou, we boffen maar.’ ‘Waar kom je vandaan?’ ‘Uit Nederland.’ ‘Je spreekt goed Spaans (niet, red.). Ben je hier op vakantie?’ ‘Nee, ik volg Spaanse les.’ ‘Ah, blijf je nog lang?’ ‘Een weekje nog.’ ‘En dan weer naar huis?’ ‘Nee, dan naar Mallorca.’ Een goedkeurende blik. ‘¡Vives bien!’ Je leeft goed.

De oude stad van Valencia

Die meneer heeft gelijk. Nu woon ik dus zomaar een halve maand in de binnenstad van Valencia. De zon schijnt elke dag, deze week gaat de middagtemperatuur voor het eerst onder de 20 graden zakken. Elke ochtend trek ik om 8.50 uur het gietijzeren hek van een statig 19e eeuws gebouw achter me dicht, steek de Valenciaanse variant van de Dam over en loop mijn school binnen. Om 13.05 uur sta ik weer buiten. Dan heb ik de keus uit een middagje doorbrengen op het strand, een museum bezoeken, wandelen door het Turiapark, nog snel even naar de overdekte markt met al zijn geuren en geluiden of gewoon een beetje dwalen door de straten van de oude stad.

Het verschil met vroeger

Klinkt tegenstrijdig met mijn vorige post? Nee, het is de andere kant. Het stadsmens mag dan grotendeels verdwenen zijn, ik geniet wel van mijn tijdelijke verblijf in Valencia. Vroeger deed ik dit ook, van mijn gespaarde vakantiedagen, 1 of 2 weken Spaans leren. En daarna ging ik weer terug naar kantoor. Nu ga ik door naar Mallorca. Dat is het verschil.

Het wordt nooit een sleur, want ik doe niets langer dan een maand.

Waar en hoe het ook eindigt, dit buitenspeeljaar is nu al onvergetelijk. Ik geniet van elke dag. Nooit wordt het een sleur, want ik doe nooit langer dan een maand hetzelfde. En er zijn telkens nieuwe dingen om naar uit te kijken. Nieuwe indrukken, inzichten en nieuwe ontmoetingen. Voor iemand die van verandering houdt is dit leven behoorlijk geniaal. Ik moet mezelf nog regelmatig knijpen. Krijg nou wat, ik zwerf al 4 maanden door Spanje!

Boomhutten en kippen

En het volgende hoofdstuk is er ook. Ik ga na Mallorca door naar Granada! Ik heb een nieuw adres gevonden. Niet via Workaway, maar via HelpX. Ik ga 2 weken bij een stel in Andalusië werken. Ze hebben een aantal boomhutten die ze verhuren, kippen, een op permacultuur geïnspireerde moestuin en fruitbomen. En dit alles ver van de bewoonde wereld.

Aangename tussenstop

Ik moest even mijn ritme vinden, maar nu ervaar ik Valencia als een aangename tussenstop. Het is ook wel moeilijk om dit leven níet fijn te vinden. Valencia heeft een prettige omvang, prachtige gebouwen, voldoende groen en een enorm strand. Ja, er zijn toeristen, maar het is niet zoals Barcelona of Amsterdam. Het centrum is nog (nóg) een aangename mix van Valencianen, toeristen, studenten en expats. Het feit dat het al november is, zal ook helpen.

Naar school

Maar goed, Spaanse les, daarvoor ben ik hier. De school is fijn (en ik heb vergelijkingsmateriaal). Dus wie nog eens Spaanse les wil nemen in Valencia, check Route 66. Het is een klein schooltje waar iedereen elkaar kent en de enige met klassen van slechts 6 studenten. Ik heb zelfs de mazzel dat ik in een klasje van 3 zit. Met een Franςaise van 17 en een Chinese van 22. De focus ligt sterk op conversatie en laat dat nou mijn zwakste punt zijn. Perfect dus.

En verder? Nou, dit ongeveer.