Lonneke Lodder Lonneke Lodder
  • Home
  • Tekstschrijver
  • Blog
  • Boek
  • Over mij
  • In de media
  • Het team
    • Manu
    • Isa
    • César
    • Aura
  • Contact
  • Home
  • Tekstschrijver
  • Blog
  • Boek
  • Over mij
  • In de media
  • Het team
    • Manu
    • Isa
    • César
    • Aura
  • Contact
  • Home
  • Blog
  • Vrouw op platteland

Blog

21 jul

Vrouw op platteland

  • 12 comments

De eerste twee dagen in mijn nieuwe huis. Een verslag met veel foto’s, omdat jullie zo zeurden. En de eerste aflevering van de serie ‘vrouw op platteland’.

Twee weken

Madre mía… in minder dan twee weken van de notaris in Amsterdam naar de notaris in Gijón… Alles ging tergend langzaam en toen was daar opeens de snelheid van het licht. Mijn advocaat, die ik zo traag als poppenstront vond, legde de laatste honderd meter af binnen tien seconden. Nou ja, binnen twee weken. Op donderdag 5 juli was er een voorlopig koopcontract en op woensdag 18 juli zat ik naast hem bij de notaris.

Voor mij op tafel lag een cheque met een enorm bedrag erop.

Het ging er net iets tastbaarder aan toe dan twaalf dagen eerder in Amsterdam. Voor mij op tafel lag een cheque met een enorm bedrag erop, voor Manuela – de verkoper – lag een berg sleutels. De notaris ratelde het koopcontract op, verkoper en ik zetten onze handtekening en toen verruilden de cheque en de berg sleutels van eigenaar.

Thuis

Die nacht ben ik in Gijón blijven slapen, na de consumptie van aardig wat goed bier. Donderdagochtend stapte ik in mijn auto en reed naar huis. Nou ja, het leek meer op een leuk vakantiehuisje. Ik begon alle spullen die ik in de afgelopen weken in de achterbak van mijn auto had verzameld een plek te geven.

Ineens kwam alle moeheid eruit.

Ik heb een jaar door Spanje gezworven. Dan heb je een systeem van compartimenteren ontwikkeld waardoor je rugzak heel snel uitgepakt en ook weer heel snel ingepakt is. En opeens realiseerde ik me dat die spullen niet meer in handige zakjes hoeven, maar dat ze een definitieve plek in een kast krijgen. Heel gek.

Donderdag ben ik vrijwel de hele dag bezig geweest met poetsen, bergen achtergebleven kitsch in dozen stoppen en mezelf installeren. Ik sliep die eerste nacht als een os. Ineens kwam alle moeheid van de afgelopen weken eruit.

Het uitzicht op mijn eerste ochtend
Mijn lelijke keuken (gaat veranderen)
Enorme vijgenboom in de tuin
Kitsch van de vorige bewoners
De woonkamer (gaat ook nog veel aan veranderen)

Vrouw

Vrijdag begon het avontuur ‘vrouw op platteland’. Ik heb hier alles tegen wat je kunt bedenken: ik kom uit de grote stad, ik ben een buitenlander en – het allerergste – ik ben een vrouw.

Ik heb hier alles tegen wat je kunt bedenken.

Er kwam geen water meer uit de kraan. De makelaar had me eerder ergens in de grond een watertap laten zien die verbonden was met mijn eigen wateropslag en die van de rest van het dorp. Daar moest ik vast wat mee. Voor de zekerheid appte ik Manuela en ondertussen ging ik zelf op onderzoek uit.

Ik vond de watertap en draaide hem een kwartslag. Daarna liep ik de heuvel op naar de plek waar mijn wateropslag stond. Ik keek onder de enorme deksel en zag dat de tank tot de bodem leeg was. Ik hoorde het water erin stromen. Ik liep terug naar het huis, deed de kraan open en daar kwam inderdaad weer een lullig straaltje water uit. Opgelost. Een vrouw kan de was doen.

Heel gecompliceerd

Terug in het huis zag ik dat Manuela een boodschap via whatsapp had ingesproken. ‘Lonnék, kom nergens aan! Dit is heel gecompliceerd! Ik heb hulptroepen uit het dorp gebeld en die komen nú naar je toe!’

‘Waar is je man?’

Een uur later kwamen er twee vrouwen uit het dorp aanlopen. De oudere vrouw sprak een onverstaanbaar dialect, maar één zin verstond ik wel: ‘Dónde está tu marido?’ Waar is je man?

De jongere vrouw legde me uit dat ik de watertap een kwartslag moest draaien om mijn wateropslag te vullen en dat ik daarna de kraan weer een kwartslag terug moest draaien, anders zat het dorp zonder water. Precies wat ik had gedaan. En het hele dorp weet dus nu dat er hier een buitenlandse vrouw alléén is komen wonen. Uit de grote stad.

Onverantwoord.

Heike
Michi
De naam van mijn huis, beschermd door de maagd van Covadonga

Eerste gasten

Later op de dag reed ik naar het Ezelparadijs om Isa en Manu op te halen. En meteen mijn eerste gasten. Ik leerde Michi in 2016 in het Ezelparadijs kennen. Zijn moeder Heike een jaar later. Ze hadden gevraagd of ze twee nachtjes bij mij mochten logeren. En dat vind ik natuurlijk gezellig. En dus reed ik na de lunch met Michi, Heike en twee katjes weer terug naar mijn huis.

Ik woon hier dus.

We zaten op het stoepje voor de deur met een drankje. De wolken trokken eindelijk op en de bergen kwamen tevoorschijn. En ik dacht: ik woon hier dus. En ik geloofde het nog steeds niet.

Tags:emigrerenhuizenjachtplattelandSpanjewonen in Spanje
Lonneke

You may also like

Het einde

  • 23 september 2022
  • by Lonneke
  • in Blog
Dat was het dan, jongens. Ik stop definitief met bloggen. Het was hier natuurlijk al zeven maanden stil, dus...
Beschermd: Een update over van alles
25 februari 2022
Het water staat aan de lippen
24 november 2021
Rare jongens, die Hollanders
19 september 2021

    Comments

  1. Astrid C.
    22 juli 2018

    Dat uitzicht! Ik krijg weer kippenvel als ik het zie. Ik wens je zoveel geluk en liefde toe in je nieuwe huis.
    Grtjs, Astrid C.

  2. Mieke
    22 juli 2018

    Geweldig, heel veel geluk in je nieuwe huis, geniet er van!

  3. Pasja
    22 juli 2018

    Aaah wat ontzettend gaaf!! En ook weer zo mooi geschreven! Geniet van je nieuwe toekomst op het Spaanse platteland, Je hebt nu al een fantastische basis waarmee je je grote (ezel-) droom verder kan vervullen.

  4. Birgit
    22 juli 2018

    Prachtig! Tijd om af te spreken! Wij hebben een plek op 80 km van bij jou. In de buurt van Proaza ?

  5. WMT
    22 juli 2018

    Geweldig…GENIETEN…je uitdaging biedt zich vanzelf wel weer aan!

  6. Henk en Alice
    22 juli 2018

    O, ik sta te popelen om alles te zien en te beleven Lon. Gelukkig nog maar anderhalve maand.
    Wat fijn dat je nu een eigen onderdak hebt op zo’n mooie plek. Veel liefde en geluk! Papa en mama.

  7. Rita
    22 juli 2018

    Ziet er leuk uit Lon, alleen die wolken de eerste ochtend……… Hier in Nederland schijnt al weken de zon en is het warm, dus daar hoef je niet voor naar Spanje….(flauw He) We hopen dat je heel gelukkig mag worden op je nieuwe stek. Paul zei al: leuk vakantie adres……..

  8. Hans
    22 juli 2018

    Hartelijk gefeliciteerd met je nieuwe thuis. Veel geluk en plezier toegewenst op je nieuwe stekje. Je hebt je droom uit laten komen!

  9. dhk40
    22 juli 2018

    Geniet van je nieuwe huis, omgeving, je droom die uitgekomen is.

  10. Anne
    23 juli 2018

    aah wat een fantastisch huis! die dikke muren, die open haard, ja zelfs die keuken! en dan die tuin en dat uitzicht *zwijmelende zucht*

  11. Nicole Orriëns
    24 juli 2018

    Wat bijzonder zeg! Uit de grote stad, en nu op het platteland. Dat is best een heel ander leven. Wij verhuisden van Doetinchem, niet zo’n heel grote stad, naar het platteland. En dat was nog gewoon in Nederland.

    Ik ben heel benieuwd hoe het je gaat bevallen.

    Je huis is mooi in ieder geval : )

  12. Belia
    24 juli 2018

    Een mooi uitzicht. Dat heb je in Amsterdam niet. Geweldig, ook die vrouw met handwerkmateriaal. Geniet er van.

Comments are closed.

Het weer in Asturias

Boekomslag
Bestel mijn boek

Categorieën

  • Bierbrouwen
  • Blog
  • Digitale nomade
  • Duurzaam leven
  • Emigreren
  • Geld
  • Het Grote Plan
  • Levenskunst
  • Pioniers (serie)
  • Spanje
  • Varia
  • Werk en inkomen

Twitter

Lonneke Lodder 🌱 Follow

Boek 'Het leven is te kort om op kantoor te zitten', Spanje, Asturias, ex-Amsterdammer, tekstschrijver, kattenvrouwtje, wannabe veganist, biersnob, gelukszoeker

LonnekeinSpanje
lonnekeinspanje Lonneke Lodder 🌱 @lonnekeinspanje ·
31 jan

Op de valreep...

Reply on Twitter 1620417730695532547 Retweet on Twitter 1620417730695532547 Like on Twitter 1620417730695532547 2 Twitter 1620417730695532547
Retweet on Twitter Lonneke Lodder 🌱 Retweeted
maxvangeuns Max van Geuns @maxvangeuns ·
29 jan

Shell is een criminele organisatie die zelfs in de drugswereld zijn gelijke niet kent, schrijft @JamalOuariachi.

"Maar wie werd er onlangs, nadat hij zijn kind naar school had gebracht, gearresteerd op verdenking van opruiing? @LWinnips van @NLRebellion."
https://www.trouw.nl/opinie/wanneer-zien-we-in-dat-de-echte-boeven-niet-bij-extinction-rebellion-maar-bij-shell-zitten~b6e24831/

Reply on Twitter 1619817489575329792 Retweet on Twitter 1619817489575329792 66 Like on Twitter 1619817489575329792 148 Twitter 1619817489575329792
Retweet on Twitter Lonneke Lodder 🌱 Retweeted
tekstnet Tekstnet @tekstnet ·
12 jan

Hoe vaak je ook webteksten schrijft voor je opdrachtgevers, je eigen uithangbord maken valt nog niet mee. @LonnekeinSpanje helpt je op weg met 4 dilemma's om over na te denken. https://tekstnet.nl/4-dilemmas-voor-je-website/

Reply on Twitter 1613548632833236995 Retweet on Twitter 1613548632833236995 1 Like on Twitter 1613548632833236995 1 Twitter 1613548632833236995
lonnekeinspanje Lonneke Lodder 🌱 @lonnekeinspanje ·
27 dec

Het schiet nog niet echt op, 24,6% van de Spanjaarden spreekt (enigszins) Engels.
Bron: https://www.ine.es/prensa/ecepov_2021.pdf

Reply on Twitter 1607812101157916672 Retweet on Twitter 1607812101157916672 Like on Twitter 1607812101157916672 1 Twitter 1607812101157916672
Load More

Handige Links

  • Over mij
  • Tekstschrijver
  • Contact
  • Privacyverklaring

Social Media

  • Facebook
  • Twitter
  • Linkedin
  • Instagram

De laatste blogs

Laat je mailadres achter en je ontvangt een melding als ik ooit weer ga bloggen

Copyright Lonneke Lodder alle rechten voorbehouden - Privacyverklaring

  • Home
  • Over mij
  • Contact