Lonneke Lodder Lonneke Lodder
  • Home
  • Tekstschrijver
  • Blog
  • Boek
  • Over mij
  • In de media
  • Het team
    • Manu
    • Isa
    • César
    • Aura
  • Contact
  • Home
  • Tekstschrijver
  • Blog
  • Boek
  • Over mij
  • In de media
  • Het team
    • Manu
    • Isa
    • César
    • Aura
  • Contact
  • Home
  • Blog
  • Waarom de verkiezing van Trump mijn emigratiebehoefte aanwakkert

Blog

09 nov

Waarom de verkiezing van Trump mijn emigratiebehoefte aanwakkert

  • 4 comments

Het is altijd lastig om een analyse te maken van een tijd waar je middenin zit. En toch ben ik er niet gerust op. De verkiezing van Trump is een nieuwe bevestiging dat we in een soort Dark Ages terecht zijn gekomen. Steeds vaker voel ik de behoefte om me terug te trekken in een wereld waar ik zelf invloed op heb.

Dit is een andere blogpost dan jullie hier van mij gewend zijn. Hij past bij mijn post over klimaatverandering. Het zijn dingen die me bezighouden en die van invloed zijn op de keuzes die ik aan het maken ben.

Met zijn allen op de afgrond af

Het nieuwe millennium heeft wereldwijd nog niet veel vreugde gebracht. Islamitisch georiënteerd terrorisme, dat gepaard gaat met groot leed en Middeleeuwse barbaarsheid in het Midden-Oosten, enorme vluchtelingenstromen en de sterke opkomst van populisme en xenofobie in veel Europese landen en de Verenigde Staten. Het leidt allemaal tot angst, egoïsme,  onderling wantrouwen en een sterk toegenomen polarisatie. Soms heb ik het gevoel dat we met zijn allen op de afgrond af gaan. Wat doen we elkaar toch een hoop ellende aan.

En dan heb ik het nog niet eens over de crisis waarover we nog steeds veel te veel onze schouders ophalen: de op ons af denderende klimaatverandering. Straks hebben de Verenigde Staten dus een president die dit enorme probleem doodleuk ontkent. Slechter hadden we het niet kunnen treffen.

Einde van de geschiedenis

Ik studeerde politicologie en internationale betrekkingen in de jaren 90. Hét boek uit mijn studietijd was The End of History and the Last Man van Francis Fukuyama (1992). Hoewel de titel misschien anders doet vermoeden, was het een optimistisch boek. Het tumult van twee wereldoorlogen en een koude oorlog lag achter ons, de wereldeconomie groeide als kool, de wereldwijde samenwerking nam toe en steeds meer landen kregen een democratisch regime. Communisme en fascisme waren verslagen, tirannen telden hun laatste dagen. Volgens Fukuyama waren we aan het einde van de geschiedenis beland. Over de hele wereld zag iedereen in dat democratie en economische groei welvaart en vrede bracht. Happily ever after. Het is nu moeilijk voor te stellen dat het werk van Fukuyama in de jaren 90 zo toonaangevend was.

Achter de dijken

Zie wat een takkenzooi we er met zijn allen van aan het maken zijn. Op wereldschaal, maar ook op heel klein niveau: we vechten elkaar in Nederland al zowat de tent uit over een fenomeen als Zwarte Piet. (Waar is de redelijkheid gebleven? Het fijne, ouderwetse polderen?) Het Europese ideaal, wat is er nog van over? Steeds meer mensen zouden het liefst de gulden weer invoeren en zich terugtrekken achter de dijken. En aan de andere kant van die dijken? Het jaar is nog niet om, maar nu al vestigde 2016 een triest record: 4220 mensen verdronken voor de Europese kust.

Gelukszoekers. Zijn we dat niet allemaal?

Het is een schaal waar ik steeds minder mee kan. Ik word er boos en verdrietig van, maar dat helpt niks. Gisteren zag ik via twitter een beeld van een vrouw die op het punt stond om gestenigd te worden. Het beeld staat nog steeds op mijn netvlies, maar dat heeft niets aan haar lot veranderd.

De wereld verkleinen

En soms denk ik dan: laat mij maar mijn eigen kleine wereld creëren. Bijvoorbeeld op een ochtend dat ik wakker word met het nieuws dat Donald Trump in het Witte Huis terecht is gekomen. Laat mij maar op het platteland wonen, ver weg van de grote, boze wereld, met al zijn ellende waar ik toch niks aan kan veranderen. Laat mij maar op mijn eigen microniveau doen waarvan ik denk dat het goed is.

Leven dichtbij de natuur, zorgen voor dieren die niemand meer wil hebben, werken met jonge vrijwilligers die andere ideeën hebben over waar het naartoe moet. Laat mij maar proberen te leven met weinig spullen, met zonne-energie en groente uit eigen tuin. Zo min mogelijk onderdeel zijn van dingen waar niet aan wil meewerken (zoals mijn verplichte pensioenfonds ABP, dat investeert in kolen en tabaksplantages). Laat mij iets betekenen voor de mensen die op dat moment om me heen zijn. Hoe klein die betekenis ook is. Dat is een schaal die ik aan kan.

Nou ja, soms denk ik dat. Bijvoorbeeld op een dag als vandaag. En morgen nuanceer en relativeer ik dat weer. Een beetje.

Tags:duurzaam levenemigrerenhet leven zelfplatteland
Lonneke

You may also like

Het einde

  • 23 september 2022
  • by Lonneke
  • in Blog
Dat was het dan, jongens. Ik stop definitief met bloggen. Het was hier natuurlijk al zeven maanden stil, dus...
Beschermd: Een update over van alles
25 februari 2022
Het water staat aan de lippen
24 november 2021
Rare jongens, die Hollanders
19 september 2021

    Comments

  1. Sjoukje - meergeldminderstress.nl
    9 november 2016

    Het zijn rare tijden. Ik weet niet zo goed hoe we erop moeten reageren. Echt niet. Ik dacht dat het niet zou kunnen gebeuren, dat mensen niet zo gek zouden zijn. Helaas… Ik snap je sentiment volledig.

  2. Rita Zoomers
    9 november 2016

    Ik snap wat je bedoelt Lonneke. Ik had ook nooit kunnen denken dat Trump zou winnen. Of het met Hillary allemaal zo goed zou komen, weet ik ook niet, maar ze heeft in ieder geval politieke ervaring en is geen ongeleid projectiel zoals Trump.
    Dat je je als het ware wilt terug trekken in een hutje op de spaanse hei, snap ik best en soms doen wij dat ook, al blijven we hier, door toch wel op het milieu te letten en het goed te hebben met onze dierbaren. Hen te helpen en te steunen als het nodig is. Ook ik denk dan, alle beetjes helpen om de wereld een heel klein beetje prettiger te maken. Ik denk alleen wel dat we voor ogen moeten houden dat alles in de wereld zich in golfbewegingen herhaald. Nu zijn de “slechte” tijden in bepaalde opzichten, maar ik ben er van overtuigd dat het ooit weer beter wordt, alleen weet ik niet wanneer en of ik het nog mee mag maken. En laten we vooral blij zijn met de hele kleine micro succesjes die we in onze eigen omgeving meemaken en daar van genieten.

  3. Gerlinde
    9 november 2016

    Ik heb dat ook hoor. Een zo’n beeld, kan me echt achtervolgen en heel de wereld zwarter kleuren. Of misschien is dat wel zijn echte kleur. Er zijn ook positieve verhalen en ontwikkelingen, die hoor je natuurlijk niet zo vaak in het nieuws. Ik vrees wel voor de wereld waarin mijn kinderen dan weer leven straks. Soms, want ik probeer wel positief te blijven. Ik ben blij dat we ons hier redelijk kunnen terugtrekken van alle hectiek en stress en drukte. Lekker de rebel uithangen door geen troep te kopen en voor jezelf en een paar anderen te zorgen, dat is toch mooi.

  4. Rob Alberts
    21 november 2016

    Ook ik maak mij zorgen over een nieuwe wereld met meneer Trump als president van de Vereningde Staten.

    Toch blijf ik in Amsterdam wonen.

    Vriendelijke groet,

Comments are closed.

Het weer in Asturias

Boekomslag
Bestel mijn boek

Categorieën

  • Bierbrouwen
  • Blog
  • Digitale nomade
  • Duurzaam leven
  • Emigreren
  • Geld
  • Het Grote Plan
  • Levenskunst
  • Pioniers (serie)
  • Spanje
  • Varia
  • Werk en inkomen

Twitter

Lonneke Lodder 🌱 Follow

Boek 'Het leven is te kort om op kantoor te zitten', Spanje, Asturias, ex-Amsterdammer, tekstschrijver, kattenvrouwtje, wannabe veganist, biersnob, gelukszoeker

LonnekeinSpanje
lonnekeinspanje Lonneke Lodder 🌱 @lonnekeinspanje ·
19 mrt

Voor het eerst vanuit Spanje (indirect) mogen stemmen voor de Eerste Kamer. Heel andere uitslag, maar BBB deed niet mee. #KCNI

Christoph Schmidt @trouwschmidt

Correctie: PvdA nog boven Volt

Reply on Twitter 1637581296980357127 Retweet on Twitter 1637581296980357127 Like on Twitter 1637581296980357127 1 Twitter 1637581296980357127
lonnekeinspanje Lonneke Lodder 🌱 @lonnekeinspanje ·
15 mrt

Oef, dat de opwarming op land veel hoger is dan die 1,2 graden heb ik me nooit gerealiseerd...

Bart Verheggen @BVerheggen

Nederland is ongeveer twee keer zo veel opgewarmd (2,3˚C) als het mondiaal gemiddelde (1,2˚C).

Dat komt vooral omdat land nu eenmaal sterker opwarmt dan water (~70% van het aardoppervlak is oceaan). En door schonere lucht in EU bereikt meer zonnestraling het aardoppervlak.

Reply on Twitter 1636136300779655168 Retweet on Twitter 1636136300779655168 Like on Twitter 1636136300779655168 Twitter 1636136300779655168
lonnekeinspanje Lonneke Lodder 🌱 @lonnekeinspanje ·
31 jan

Op de valreep...

Reply on Twitter 1620417730695532547 Retweet on Twitter 1620417730695532547 Like on Twitter 1620417730695532547 2 Twitter 1620417730695532547
Retweet on Twitter Lonneke Lodder 🌱 Retweeted
maxvangeuns Max van Geuns @maxvangeuns ·
29 jan

Shell is een criminele organisatie die zelfs in de drugswereld zijn gelijke niet kent, schrijft @JamalOuariachi.

"Maar wie werd er onlangs, nadat hij zijn kind naar school had gebracht, gearresteerd op verdenking van opruiing? @LWinnips van @NLRebellion."
https://www.trouw.nl/opinie/wanneer-zien-we-in-dat-de-echte-boeven-niet-bij-extinction-rebellion-maar-bij-shell-zitten~b6e24831/

Reply on Twitter 1619817489575329792 Retweet on Twitter 1619817489575329792 66 Like on Twitter 1619817489575329792 148 Twitter 1619817489575329792
Load More

Handige Links

  • Over mij
  • Tekstschrijver
  • Contact
  • Privacyverklaring

Social Media

  • Facebook
  • Twitter
  • Linkedin
  • Instagram

De laatste blogs

Laat je mailadres achter en je ontvangt een melding als ik ooit weer ga bloggen

Copyright Lonneke Lodder alle rechten voorbehouden - Privacyverklaring

  • Home
  • Over mij
  • Contact