Vanavond mocht er een biertje open. Het is namelijk een beetje feest in casa Lonica. Een tijdje terug werd ik uitgenodigd om een offerte uit te brengen voor een hele gave tekstopdracht. Vandaag kwam het goede nieuws: ze hebben voor Lonica Tekst gekozen!
Plan → prullenbak
Ach ja, plannen maken. Ik was er echt netjes mee aan de slag gegaan. Het was ook best een prima plan voor de laatste maanden van 2016. Punt 4 van mijn to do
Goh, ik had niet verwacht dat ik de koe zo snel bij de horens kon vatten. Slechts twee dagen geleden vierde ik de eerste verjaardag van Project Lonica en ik kan nu al aan de slag met punt 4 van mijn to do lijst: vleugels geven aan Lonica Tekst!
Ik was vandaag voor het eerst als ZZP’er op een congres met allemaal collega-tekstschrijvers. En ik vond het een feestje! De dag was georganiseerd door beroepsvereniging Tekstnet en had als thema
Ik vind het een interessante gedachte, het basisinkomen. Het is van een schitterende simpelheid: geef iedereen een vast bedrag per maand, zonder daar een tegenprestatie voor te vragen.
Of het betaalbaar is weet ik niet. Of mensen massaal aan het nietsdoen slaan? Ik geloof er niets van. Het meest interessante is het rotsvaste paradigma dat kantelt: de relatie tussen werk en inkomen.
Voorstellen en experimenten
Het basisinkomen staat de laatste tijd weer in de belangstelling. Zwitserland hield er op
Ik ben de laatste tijd behoorlijk enthousiast over mijn werk en dat is best ironisch. Mijn werk bestaat uit een Amsterdamse kantoorbaan en deze blog gaat nou juist over hoe ik afscheid wil nemen van een Amsterdams kantoorleven.
En zo gingen mijn gedachten even een zijpad op. Als ik blijf besparen zoals ik nu doe, blijf werken waar ik nu werk en verdienen wat ik nu verdien, wanneer zou ik dan eigenlijk met vroegpensioen kunnen?
Nomade in vaste dienst
Ik weet het, het is niet mijn beste foto. Het was de enige toepasselijke foto die ik kon vinden. Ik ben 11 jaar. Eindelijk hadden we een moderne, elektrische typemachine. Die daarvoor was er nog zo eentje met van die pootjes, die gaatjes in je papier sloeg als je een ‘o’ typte. Het gekke is dat we zelden geneigd zijn om foto’s te maken van dagelijkse dingen. Ik zat altijd te schrijven. En toch kan ik maar één foto terugvinden
Eén van de Grote Vragen van mijn Grote Plan: waar ga ik van leven? Het zou natuurlijk heel gaaf zijn als ik dat ooit van het brouwen van bier kan doen, maar op dat pad heb ik nog heel veel te leren. Waarom blijf ik niet wat dichter bij het talent dat ik sowieso in huis heb? Iets waar ik ervaring in heb en wat ik leuk vind om te doen? Waarom ga ik niet aan de slag als tekstschrijver?