Een winter van drie weken

Gisteren kwam iedereen uit zijn holen gekropen. De zon scheen! Na drie weken van regen, windstoten, regen, overstromingen, storm, onweer, regen, sneeuw, hagel en regen. De lucht ruikt naar lente jongens.

Grillig weer

Mijn grootste aarzeling over verhuizen naar Asturias was het weer. Het mag hier Spanje heten, het weer lijkt niet op waar jullie aan denken bij Spanje. Met gemiddeld 800 mm neerslag per jaar is het ongeveer even nat als Nederland. Het is over het algemeen wel wat warmer. En verder is het weer zó grillig en onvoorspelbaar, dat de Nederlandse wisselvalligheid er niks bij is.

De winters zijn hier voorbij voordat je er erg in hebt

Ik weet nog wat Marleen van het Ezelparadijs tegen me zei toen ik mijn aarzeling uitte over het Asturiaanse weer. Ik had op dat moment nog nooit een winter hier meegemaakt. Marleen woof mijn zorgen weg. ‘De winters zijn hier altijd voorbij voordat je er erg in hebt.’ Een jaar geleden maakte ik mijn eerste winter mee en inderdaad, het was een eitje.

De lente en de zomer daarentegen, madre mía…

Code oranje

Het was de afgelopen drie weken bar en boos. Het regende tot half Asturias blank stond en de weeralarmen vlogen je om de oren. Ja jongens, dat is geen zuiver Nederland fenomeen. Ze hebben ze hier ook. En veel. Er gaan hele persberichten uit van de Spaanse KNMI als er iets aan de hand is met het weer.

De weeralarmen vlogen je om de oren

Afgelopen weekend was het code oranje. Vanwege sneeuw, windstoten en – de mooiste – kustverschijnselen. We hadden golven van zeven meter hoog.

In de nacht van vrijdag op zaterdag gierde de wind om het huis en zat ik een paar keer rechtop in mijn bed vanwege winters onweer. Zaterdagochtend lag er een miezerlaagje sneeuw in de tuin. En het hagelde. Het lijkt voorlopig alweer de laatste plaagstoot van Koning Winter.

Zeventien graden

Zondag was het zonovergoten. Ramen en deuren gingen open, de katten lagen plat op hun rug in de zon, de smeltende sneeuw hing in glinsterende druppels aan de takken en het gras rook naar gras. Alsof je na drie weken onder de grond weer boven komt.

Als het waar is hè?

En het ziet er voorlopig bijster gunstig uit. Misschien een buitje hier en daar, wat bewolking en… een zonnetje en vijftien graden op dinsdag en een zonnetje en een wolkje en zeventien graden op woensdag! Als het waar is hè? Dat weet je hier nooit.

Ik zat gisteren als vanouds te schrijven op de veranda in de zon. En ik realiseerde me dat de laatste keer dat ik daar zat drie weken geleden was. Dus zo lang heeft de Asturiaanse winter geduurd. Marleen had gelijk.

Ik ga me alvast schrap zetten voor de lente en de zomer.