Wintermoestuin

Hoogste tijd voor een update voor alle moestuinliefhebbers! Ook in de winter gebeurt er nog van alles. Dit stadsmens is inmiddels zo’n tuinnerd geworden dat ik het kicken vind om te bedenken wat er zich allemaal onder die bladeren afspeelt.

De allerlaatste courgette

Het is december en ik eet nog steeds uit de tuin. Ik ben nu bezig aan de allerlaatste courgette. Nummer 33, van één stekje. In juli at ik de eerste. En zo is het met courgettes dus een half jaar op en een half jaar af, want in de supermarkt koop ik ze niet. Ik vind het maar een saaie groente. Behalve als ie uit eigen tuin komt.

Verder liggen er nog drie rode kolen, twaalf hete pepers en een stuk of vijftien pompoenen. De laatste spruitjes at ik een week geleden. Het enige dat op dit moment nog vers uit de tuin komt is Asturiaanse berza. En misschien nog eens een maaltje boerenkool.

Het eerste nieuwe spul is tegelijkertijd alweer aan het opkomen. Ik had braaf naar de buurvrouw geluisterd en al in oktober doperwten gezaaid. Ze zijn voor de helft ontkiemd, maar ze doen het niet geweldig. Het is de laatste maanden zowel te koud als te nat geweest.

Twee keer tuinbonen

De buurvrouw had ook gezegd dat ik in oktober al met de tuinbonen moest beginnen. Dat heb ik netjes gedaan. Maar ook die doen het dankzij het slechte weer wat matig. Voor de zekerheid heb ik een week geleden nog een tweede serie tuinbonen in de grond gestopt. Als beide edities lukken eet ik straks lekker lang verse tuinbonen. En anders heb ik mijn kansen in ieder geval gespreid.

Geen systeem

Ik heb niet zo’n keurig rouleersysteem in de tuin. Dat vind ik allemaal wat teveel georganiseer en gedoe. Ik plant eigenlijk gewoon waar er plek is. Dus als de spitskool geoogst was, dan zaaide ik daar bijvoorbeeld spinazie in. En waar de uien stonden kwam daarna rode kool.

Misschien gaat dat een keertje mis, maar dat merk ik dan wel. Het fijne aan dit vrije leven is dat ik lekker mag experimenteren en fouten maken. En zo leer ik die Asturiaanse klei het beste kennen.

Er is nog wel een minimaal systeem. Drie bedden zijn gereserveerd voor winterspul en de rest ben ik aan het prepareren voor de lente en de zomer. In één van de winterbedden staat bijvoorbeeld ook nog wat tergend langzaam groeiende Hollandse boerenkool.

Mulchexperimenten

Bij de bedden die ik winterklaar maak experimenteer ik een beetje met verschillende soorten mulch. Het buitenlaboratorium bestaat tot nu toe uit gras, koolbladeren, stro, pompoenbladeren en eikenblad. O jee, eikenblad. Looizuur. We gaan het zien, de meningen lopen uiteen. Dit is zware klei, dus die kan vast wat hebben. En zo niet, dan ga ik dat proefondervindelijk ontdekken. Leuk!

Verder is de procedure hetzelfde: planten eruit, onkruid eruit, grond een klein beetje loswoelen, dan gaat er lading verteerde koeienmest overheen en bovenop de mulch. Vervolgens laat ik de beestjes hun werk doen. Ik vind het fascinerend om te bedenken wat er allemaal onder die bladeren gebeurt.

Het houdt nooit op

Vorig jaar rond deze tijd keek ik reikhalzend uit naar de lente, om van start te gaan met mijn eerste moestuinseizoen. En nu heb ik het gevoel dat het seizoen nooit ophoudt!

Ik ben gestopt met de #moestuinrendementsmeter, maar als je op de hashtag klikt kun je alle blogjes teruglezen. Plus de laatste, waarin ik uitleg waarom ik gestopt ben.