Wonen in een watermolen

Oké jongens, er is een kans dat ik van een 21e eeuws Amsterdams appartement naar een eeuwenoude watermolen op het Noord-Spaanse platteland verhuis. Een kleine kans, maar ik sloeg wel een beetje aan het fantaseren toen ik dit plaatje bezocht.

Iets met off-grid, permacultuur, fruitbomen, een gastenverblijf, heel veel onderhoud en een iets te hoge vraagprijs.

Huizenjacht

De huizenjacht in Asturias gaat begin maart serieus van start, als ik tijdelijk naar Ribadesella verhuis. Gisteren deed zich echter zomaar een buitenkansje voor. Ik kon een te koop staande finca bekijken op een kwartiertje rijden van het Ezelparadijs. Een compleet ander huis dan de bouwval in de bergen, die ik afgelopen zomer zag (hij staat nog steeds te koop).

Museum

Ik kreeg een tip van iemand over een te koop staande watermolen. Eigenlijk boven mijn budget, maar kijken kan altijd. En wie weet kan onderhandelen over de prijs ook. Hij werd door de makelaar aangeprezen als ‘idyllic riverside property’ en dat bleek niet overdreven. Want idyllisch was het. En een rivier was er ook.

De finca bestaat uit drie gebouwen: een huis van twee verdiepingen (samen zo’n 100 vierkante meter), een watermolen en een hórreo .

Het complex heeft tot kort geleden dienst gedaan als museum, om te laten zien hoe er vroeger op het Asturiaanse platteland werd geleefd. Watermolens werden al sinds de Romeinse tijd gebruikt om maismeel te malen, hier eeuwenlang het belangrijkste gewas. In de zeer primitieve keuken zit nog een open vuurplaats en de traditionele hórreo (waar de mais werd bewaard) is 300 jaar oud.

Off-grid

Het zou volledig off-grid moeten zijn. Met de watermolen kun je elektriciteit opwekken voor het huis. Hoe cool is dat? De vorige eigenaar heeft er met permacultuur geëxperimenteerd en er ligt een groot omheind stuk grond klaar om bemoestuind te worden. Verder staan er fruitbomen, waaronder enkele traditionele, haast verdwenen rassen.

Openbaar vervoer

De finca ligt aan een kabbelend riviertje (ik ben dol op het geluid van klaterend water) en er zijn geen buren in zicht. Tegelijkertijd is het bijster goed bereikbaar, zonder gevaarlijke, lange of steile toegangswegen. Zelfs met het openbaar vervoer! Er is een bushalte op 500 meter en een treinstationnetje op 1 kilometer.

Ik ben het al aan het aanprijzen als uitstekend vakantieadres!

Het vliegveld van Asturias is ruim een uur rijden. Je bent met een kwartiertje in Arriondas, met twintig minuten bij de Picos de Europa en met een halfuur aan het strand van Ribadesella. Wil je naar de stad? Dat kan ook. In drie kwartier zit je in Gijón of Oviedo. In the middle of nowhere en tegelijkertijd vlakbij de bewoonde wereld dus. Je ziet, ik ben het al aan het aanprijzen als uitstekend vakantieadres!

Haken en ogen

Maar natuurlijk zitten er ook haken en ogen aan. Allereerst is de prijs gezien mijn budget aan de hoge kant. Dat wordt een kwestie van onderhandelen, rekenen en puzzelen. Daarnaast vraagt die idyllische staat nog veel werk en investeringen. Maar ook als alles af zou zijn, is het onderhoud fors. Zeker voor één persoon.

Het wordt ook nog passen en meten wat betreft de mogelijkheden voor gastenverblijven. Ik heb de watermolen niet van binnen kunnen bekijken. Wellicht valt er van de eerste verdieping een verblijf voor twee personen te maken. De andere optie is de hórreo.

Het is wel een ander uitzicht dan ik voor ogen had.

Tot slot moet ik wennen aan de ligging. In Asturias heb je veel plekken met fabuleuze uitzichten. Maar deze finca ligt aan een rivier en dus laag. Je kijkt aan alle kanten tegen bergen aan. Claustrofobisch kun je het niet echt noemen met een stuk land van zo’n 6500 meter, maar het is wel een ander uitzicht dan ik voor ogen had.

Ik doe nog even wat plaatjes.