Ziek en alleen op een berg

Lekker bezig zijn met fysieke dingen. Hartstikke leuk, maar niet als je ziek bent. Er is geen thermostaat die je dan even een graadje hoger zet. Leve het landleven.

Zelfs als je ziek bent. Eigenlijk.

Arbeidsintensief

Een van de dingen die ik leuk vind aan deze manier van leven is dat het nogal arbeidsintensief is. Het dwingt je om lekker actief te blijven en het maakt je bewust van dingen.

Ik eet nog steeds sla uit eigen tuin, maar die komt daar niet vanzelf natuurlijk. Aarde omspitten, graspollen eruit, met de kruiwagen mest halen uit het weiland waar de koeien stonden, stekjes planten, sla vretende beestjes verwijderen, onkruid wieden. En dan heb je na anderhalf tot twee maanden een paar kropjes sla.

Bij elkaar ben je zo een paar uur verder.

Kastanjes. Het bos in, kastanjes rapen, mee naar huis nemen, kruisjes zetten, in een pannetje water koken, kastanjes pellen (idealiter mét de velletjes), afkoelen en in de vriezer. Want het kastanjeseizoen is maar kort en in de winter wil je ook nog wel een keer kastanjes eten. Bij elkaar ben je zo een paar uur verder.

En nee, er staat hier natuurlijk geen afwasmachine, magnetron of een droger. En de vloer gaat schoon met de bezem en de mop. Geen kant-en-klaar maaltijden, geen afhaalchinees, geen bezorgpizza.

Huis verwarmen

Hét ding qua arbeidsintensief in de winter: je huis verwarmen. Hak je geen hout, dan heb je het koud. Een houtvoorraad aanleggen is één ding. Dat is kort gezegd een hoop werk met slepen, zagen en stapelen. Maar verder ben je elke dag ook nog wel even bezig.

Hak je geen hout, dan heb je het koud.

Het begint ‘s ochtends met de as en de kooltjes uit de kachel scheppen en de ruit schoonpoetsen (tip: gaat perfect met keukenpapier, water en as). Daarna kloof ik meestal even wat stukken die te groot zijn en leg ze te drogen. Vervolgens vul ik de kisten bij de kachel met vers hout en zorg voor aanmaakhoutjes (kwestie van sprokkelen of hakken).

Vermaak

En dan heb je het voorbereidingswerk klaar. In de loop van de middag maak ik vuur en vervolgens moet je dat bijhouden. Het mooiste vuur ontstaat met de juiste mate van aandacht. Houtblok erbij, beetje poken, meer lucht, wat minder lucht, ventilator aan, ventilator weer een tijdje uit. De hele avond vermaak.

Hartstikke leuk als je ziek bent.

‘s Ochtends is het hier in huis (afhankelijk van de temperatuur ‘s nachts) een graadje of veertien. Geen probleem, even houthakken of tuin spitten en je bent zo warm. Maar niet als je ziek bent.

Niet fit

Ik was het afgelopen weekend dus ziek. Niet superziek, maar wel zó dat je je hoofd in een positie wilt hebben dat je hem niet hoeft te tillen. En de dagen erna was ik nog steeds niet fit. Niet houthakfit tenminste. Ik ga niet met een bijl of een kettingzaag in de weer als ik niet 100% scherp ben. Basisregel.

Geluk

Ik had geluk met het weer. ‘s Ochtends onder de wol was het warm en daarna deed de zon zijn werk. Leunstoel naar buiten, pootjes omhoog en het ziek zijn was best vol te houden. En gelukkig had ik flink wat hout ‘vooruit’ gehakt, dus ik kon gewoon doorstoken. En gelukkig ligt er hier ook altijd soep in de vriezer. En fruit in de fruitschaal.

Ik kon gewoon ziek zijn op mijn berg.

Bovendien hoefde ik maar één afspraak af te zeggen. Nergens verzuim te melden. Ik kon op mijn dooie gemakje ziek zijn op mijn berg. Zo lang als ik wilde. Ik heb een aantal fijne documentaires gezien. En ik las De Man en het Hout uit.

Het was bijna een feestje.