Lonneke Lodder Lonneke Lodder
  • Home
  • Tekstschrijver
  • Blog
  • Boek
  • Over mij
  • In de media
  • Het team
    • Manu
    • Isa
    • César
    • Aura (2013 – 2023)
  • Contact
  • Home
  • Tekstschrijver
  • Blog
  • Boek
  • Over mij
  • In de media
  • Het team
    • Manu
    • Isa
    • César
    • Aura (2013 – 2023)
  • Contact
  • Home
  • Blog
  • Ziek en alleen op een berg

Blog

27 nov

Ziek en alleen op een berg

  • 15 comments

Lekker bezig zijn met fysieke dingen. Hartstikke leuk, maar niet als je ziek bent. Er is geen thermostaat die je dan even een graadje hoger zet. Leve het landleven.

Zelfs als je ziek bent. Eigenlijk.

Arbeidsintensief

Een van de dingen die ik leuk vind aan deze manier van leven is dat het nogal arbeidsintensief is. Het dwingt je om lekker actief te blijven en het maakt je bewust van dingen.

Ik eet nog steeds sla uit eigen tuin, maar die komt daar niet vanzelf natuurlijk. Aarde omspitten, graspollen eruit, met de kruiwagen mest halen uit het weiland waar de koeien stonden, stekjes planten, sla vretende beestjes verwijderen, onkruid wieden. En dan heb je na anderhalf tot twee maanden een paar kropjes sla.

Bij elkaar ben je zo een paar uur verder.

Kastanjes. Het bos in, kastanjes rapen, mee naar huis nemen, kruisjes zetten, in een pannetje water koken, kastanjes pellen (idealiter mét de velletjes), afkoelen en in de vriezer. Want het kastanjeseizoen is maar kort en in de winter wil je ook nog wel een keer kastanjes eten. Bij elkaar ben je zo een paar uur verder.

En nee, er staat hier natuurlijk geen afwasmachine, magnetron of een droger. En de vloer gaat schoon met de bezem en de mop. Geen kant-en-klaar maaltijden, geen afhaalchinees, geen bezorgpizza.

Huis verwarmen

Hét ding qua arbeidsintensief in de winter: je huis verwarmen. Hak je geen hout, dan heb je het koud. Een houtvoorraad aanleggen is één ding. Dat is kort gezegd een hoop werk met slepen, zagen en stapelen. Maar verder ben je elke dag ook nog wel even bezig.

Hak je geen hout, dan heb je het koud.

Het begint ‘s ochtends met de as en de kooltjes uit de kachel scheppen en de ruit schoonpoetsen (tip: gaat perfect met keukenpapier, water en as). Daarna kloof ik meestal even wat stukken die te groot zijn en leg ze te drogen. Vervolgens vul ik de kisten bij de kachel met vers hout en zorg voor aanmaakhoutjes (kwestie van sprokkelen of hakken).

Vermaak

En dan heb je het voorbereidingswerk klaar. In de loop van de middag maak ik vuur en vervolgens moet je dat bijhouden. Het mooiste vuur ontstaat met de juiste mate van aandacht. Houtblok erbij, beetje poken, meer lucht, wat minder lucht, ventilator aan, ventilator weer een tijdje uit. De hele avond vermaak.

Hartstikke leuk als je ziek bent.

‘s Ochtends is het hier in huis (afhankelijk van de temperatuur ‘s nachts) een graadje of veertien. Geen probleem, even houthakken of tuin spitten en je bent zo warm. Maar niet als je ziek bent.

Niet fit

Ik was het afgelopen weekend dus ziek. Niet superziek, maar wel zó dat je je hoofd in een positie wilt hebben dat je hem niet hoeft te tillen. En de dagen erna was ik nog steeds niet fit. Niet houthakfit tenminste. Ik ga niet met een bijl of een kettingzaag in de weer als ik niet 100% scherp ben. Basisregel.

Geluk

Ik had geluk met het weer. ‘s Ochtends onder de wol was het warm en daarna deed de zon zijn werk. Leunstoel naar buiten, pootjes omhoog en het ziek zijn was best vol te houden. En gelukkig had ik flink wat hout ‘vooruit’ gehakt, dus ik kon gewoon doorstoken. En gelukkig ligt er hier ook altijd soep in de vriezer. En fruit in de fruitschaal.

Ik kon gewoon ziek zijn op mijn berg.

Bovendien hoefde ik maar één afspraak af te zeggen. Nergens verzuim te melden. Ik kon op mijn dooie gemakje ziek zijn op mijn berg. Zo lang als ik wilde. Ik heb een aantal fijne documentaires gezien. En ik las De Man en het Hout uit.

Het was bijna een feestje.

Tags:het leven zelfplattelandzelfvoorzienend
Lonneke

You may also like

Het einde

  • 23 september 2022
  • by Lonneke
  • in Blog
Dat was het dan, jongens. Ik stop definitief met bloggen. Het was hier natuurlijk al zeven maanden stil, dus...
Beschermd: Een update over van alles
25 februari 2022
Het water staat aan de lippen
24 november 2021
Rare jongens, die Hollanders
19 september 2021

    Comments

  1. anna
    28 november 2018

    beterschap!

  2. Geld is tijd
    28 november 2018

    “dankzij” jou ziekzijn krijgen wij eweer een mooi verhaal over je leven voorgeschoteld. Beterschap!

  3. dhk40
    28 november 2018

    Beterschap!

  4. Bouk
    28 november 2018

    Beterschap en wat heb je toch een fantastisch uitzicht! Zo wil ik ook wel ziek zijn 😉

  5. Rita
    28 november 2018

    Hoop dat je je weer een beetje beter voelt. Maar heerlijk dat je ook even je rust kunt nemen en je je niet schuldig hoeft te voelen.

  6. Lonneke
    28 november 2018

    Vooral dat laatste is heel fijn. Niet je steeds maar hoeven afvragen of je misschien toch wel kunt werken, maar gewoon rustig uitzieken. Inmiddels trouwens echt weer beter hoor!

  7. Marc
    29 november 2018

    Kun je niet een elektrisch kacheltje of een benzine-kacheltje aanschaffen als ‘back-up’ voor dit soort gevallen? Of heb ik dan de hele strekking van het helemaal zelf doen op de berg, in good times and in bad times verkeerd begrepen 😉

    • Lonneke
      29 november 2018

      Op de slaapkamers en in de badkamer staan van die kacheltjes. Maar hee, dat is vals spelen hè? 😉

  8. Marije
    29 november 2018

    Eigenlijk toch ook wel weer fijn dat je weet dat je dit gewoon aan kunt, ziek zijn op je berg. En meteen wat geleerd over noodvoorzieningen 😉

    • Lonneke
      30 november 2018

      Ja zeker! Ik was dus al goed bezig, maar het is echt nodig om hier qua voedsel en hout en zo een beetje voorbereid te zijn. Insneeuwen kan ook nog.

      • Zuinigaan
        2 december 2018

        Fijn dat je goed voorbereid bent. Een flinke voorraad hout en eten lijkt me noodzakelijk! Ik heb hier ook blikken en potten staan, hoewel ik ook gewoon wat bij de AH kan bestellen of door mijn kinderen kan laten brengen.
        Mocht je echt heel ziek worden of een been breken. Kun je dan hulptroepen inschakelen?

        • Lonneke
          2 december 2018

          Ik hoop niet dat dat gebeurt, maar ik denk wel dat het dan goed zou komen.

  9. Anton
    29 november 2018

    Geluk is zo gewoon

  10. Nicole Orriëns
    30 november 2018

    Dat klinkt zo gek nog niet! fijn dat ziek zijn in je eentje op een berg dus duidelijk geen ramp hoeft te zijn.

  11. Rob
    5 oktober 2019

    Fijn boek ‘De man en het hout’. Ik kreeg het als afscheidsgeschenk van mijn laatste kantoorbaan van een bevriende collega die werkzaam is bij de Bosgroep en hoorde dat ik naar Hongarije emigreerde en daar een houtcentraleverwarming ging runnen 😉 In 1 ruk uitgelezen.

Comments are closed.

Het weer in Asturias

Boekomslag
Bestel mijn boek

Categorieën

  • Bierbrouwen
  • Blog
  • Digitale nomade
  • Duurzaam leven
  • Emigreren
  • Geld
  • Het Grote Plan
  • Levenskunst
  • Pioniers (serie)
  • Spanje
  • Varia
  • Werk en inkomen

Twitter

LonnekeinSpanje Follow

@ ·
now

Reply on Twitter Retweet on Twitter Like on Twitter Twitter
Load More

Handige Links

  • Over mij
  • Tekstschrijver
  • Contact
  • Privacyverklaring

Social Media

  • Facebook
  • Twitter
  • Linkedin
  • Instagram

De laatste blogs

Laat je mailadres achter en je ontvangt een melding als ik ooit weer ga bloggen

Copyright Lonneke Lodder alle rechten voorbehouden - Privacyverklaring

  • Home
  • Over mij
  • Contact